~Camp With The Popular Boy~

Hoofdstuk 1

POV Hayley

Het is zomervakantie en ik heb mijn wekker staan. Ik weet het, ik spoor niet helemaal, dat heb ik al vaak genoeg te horen gekregen. Maar ik heb een hele goede reden om mijn wekker te zetten. Ik ga vandaag namelijk eindelijk op kamp, het klinkt allemaal heel suf enzo maar het is echt super leuk.

Ik ga er ieder jaar naar toe vanaf mijn 13de.   Dus ik ga er al 3 jaar lang naar toe. Ieder jaar is het 4 weken lang. De eerste week van de vakantie ben ik gewoon thuis en daarna ga ik dus 4 weken op kamp.

Maar goed het is tijd om eindelijk mijn bed uit te komen voordat ik dadelijk weer in slaap val. Ik stap zuchtend mijn bed uit en loop naar mijn kast. Ik zoek een leuk setje uit (a/n: zie de afbeelding bovenaan)en loop daarmee naar de badkamer toe. Ik leg mijn kleren mee en pak mijn tandenborstel. Ik ben klaar met tandenpoetsen, kleed mezelf uit, zet de douche aan en ga douche. Als ik klaar ben met douche droog ik mezelf af en trek mijn kleren aan.

Net als Ik terug naar mijn kamer loop hoor ik mijn moeder vanaf de trap naar boven schreeuwen. "Hayley Rose Williams schiet eens op je moet ook nog ontbijten en we moeten over 30 minuten al vertrekken!"
Ik schrik meteen. Mijn moeder spreekt alleen mijn hele naam uit als ze boos, geïrriteerd of gestrest is. Ik roep snel terug "ja mam ik kom zo naar beneden nog even snel mijn make-up op doen en dan kom ik eraan."

Zo snel als ik kan pak ik mijn mascara,highlighter,eyeliner en een lipgloss. Ik ga achter mijn make-up tafel zitten en doe het zo snel als ik kan op mijn gezicht, maar dat het er nog wel mooi uit ziet. Als ik klaar ben gooi ik de spullen weer terug in mijn make-up tasje en gooi deze dan weer in een van mijn koffers die ik moet meenemen.

Dan bedenk ik me dat ik 3 koffer plus mijn gitaar mee naar beneden moet gaan sjouwen, wat ik dus niet in mijn eentje kan. Dus denk ik slim te zijn en roep ik mijn vader even. "Pap wil je mij misschien even helpen met de koffers!?"
"Ja lieverd ik kom er zo aan."
Zo snel als ik kan check ik nog even of ik alles in mijn koffers heb zitten, die ik trouwens gister avond heb in gepakt want zo slim was ik wel. Als ik zeker weet dat alles erin zit rits ik mijn koffers dicht. Precies op het goede moment komt mijn vader mijn kamer binnen gelopen. Goede timing hé, al zeg ik het zelf.

Nadat al mijn koffer beneden staan loop ik naar de keuken en smeer ik snel even een boterham, ook pak een glas en doe daar thee in. Ik eet mijn boterham op, drink mijn thee op en kijk ook even op mijn telefoon. Als ik klaar ben doe ik alles snel in de vaatwasser. Als ik op de klok kijk zie ik dat het 9:50 is. Gewoon op tijd want we moeten over 10 minuten vertrekken, dus ik heb geen idee waarom mijn moeder weer zo gestrest moest zijn. Ik ben altijd gewoon op tijd klaar. Ook al doe ik altijd op mijn slakke tempo mezelf klaar maken als we ergens naar toe moeten.

"Hayley we moeten gaan, pak je even je koffers en je gitaar?"
"Ja mam komt voor elkaar."
Ik loop naar de gang waar mijn koffers staan en rol ze naar de auto toe. Als ik bij de auto ben doet mijn vader de koffers en mijn gitaar in de achterbak van de auto. Voordat ik de auto wil in stappen om te vertrekken besef ik me dat ik iets belangrijks ben vergeten.
"Shit," roep ik hard.
"Hayley!" waarschuwen mijn ouders me.
"Ja sorry ik ben iets belangrijks vergeten ik ga het even snel pakken."
"Oke maar wel opschieten schat."
"Ja mam ik ben snel."
Zo snel als ik kan sprint ik naar boven om een boekje, pen, naaispullen (a/n: later in het verhaal word het duidelijk waarom ze deze 3 spullen nodig heeft) en twee tasje te halen waar me nagellak en sieraden in zitten. De laatste twee tasjes had ik eigenlijk niet nodig maar ja ik had ze toch even snel gepakt. Zo snel als ik kan rende ik weer naar beneden, naar de auto toe.

Eenmaal in de auto zet ik de spulletjes die ik net snel had gehaald langs mee neer op de achterbank. Ook doe ik me gordel om. Mijn vader start de auto en we rijden naar de haven toe. Ja je leest het goed naar een haven. We spreken altijd met de begeleiders bij de haven af. Dan spreken ze ons toe, wat er allemaal gaat gebeuren deze 4 weken en daarna stappen we met zijn alle op een grote boot naar het kamp toe. Het kamp ligt op een soort eiland, het is echt super mooi.

Ik staar uit me raam en kijk naar buiten totdat mijn moeder iets zegt.
"Heb je er een beetje zin in?"
"Ja tuurlijk mam, je weet toch dat ik me er ieder jaar weer op verheug."
"Ja dat klopt."
We praten nog een beetje met zijn 3e verder tot we er eindelijk zijn. Als ik op mijn telefoon kijk Hoe laat het is zie ik dat het 10:30 is. Ik heb nog 10 min voordat ik bij de boot moet zijn met al me spullen. Ik loop naar de achterbak toe en zie dat me vader de koffers en mijn gitaar er al uit gehaald heeft. Ik heb zelf de spulletjes die ik snel had gehaald meegenomen uit de auto. Ik doe snel even een koffer open en doe die spulletjes daar in. Daarna doe ik die weer dicht.

Ik rol met mijn ouders mijn koffer naar de boot toe, ik draag mijn gitaar en rol zelf een koffer en mijn vader rolt de andere twee. Als we bij de boot aankomen zie ik al heel veel mensen staan, tot mijn verbazing zie Ik ook jongens staan. Ja je leest het goed ik ben verbaasd dat er jongens zijn. Ik ben dat omdat er namelijk nooit jongens mee gaan op kamp, het zijn altijd alleen maar meiden geweest. Ik heb geen idee wat er aan de hand is maar ik denk dat ik het zo te horen krijg van de begeleiders.

Maar terug naar de realiteit. Ik geef mijn koffers aan iemand die ze inlaat in de boot. Mijn gitaar hou ik zelf gewoon bij. Als dat allemaal klaar is neem ik afscheid van mijn ouders.
"'Mam, pap ik ga jullie heel erg missen."
"Wij jou ook lieverd, maar we houden gewoon contact."
"Ja je moeder heeft gelijk Hayley en we zien je gewoon weer over 4 weken."
Ik geef ze nog snel een knuffel en zwaai naar ze als ze weer richting de auto lopen.

Ik sta in mijn eentje op me telefoon te kijken, totdat ik opeens iemand hoor schreeuwen.