Hoofdstuk 2

808 17 2
                                    

POV Aiden

Ik word wakker van het geluidje dat mijn gordijnen open beginnen te gaan. Ik open mijn ogen, maar dat had ik maar beter niet kunnen doen. Het felle licht dringt mijn ogen binnen, veel te veel licht als je net wakker wordt. Ik doe mijn ogen snel weer dicht. Na 1 minuut open ik mijn ogen weer en heb ik minder last van het licht.

Ik rek mezelf uit en stap mijn bed uit. Ik open de deur van mijn slaapkamer, loop de trap af en ga dan naar de keuken om wat eten en drinken te maken. Ik pak een croissantje en doe er kaas op. Daarna pak ik een glas en doe er wat jus d'orange in. Ik loop naar de eettafel en begin rustig mijn croissantje te eten terwijl ik op mijn telefoon zit te kijken. Zonder dat ik het doorheb komen mijn vader en moeder ook aan de tafel zitten.

"Aiden, hallo."
"Aarde aan Aiden!"
"Huh, oh hoi mam."
"Lieverd waarom ben je nog niet klaar en staan je koffers nog niet beneden?"
"Huh koffers?" vraag ik verbaasd
Mijn moeder kijkt mijn vader aan met zo'n blik van 'tuurlijk is hij het vergeten.'
"Aiden je gaat naar dat kamp voor 4 weken weet je nog."
"Wat zei je nou pap, een kamp voor 4 weken lang?!"
"Ja dat heb je goed gehoord."
"Ja dat kan echt niet hoor, ik moet deze vakantie allemaal belangrijke dingen doen. Zoals liedjes schrijven, ze opnemen, interviews en nog veel meer."
"Aiden lieverd luister nou even. Dit zou goed voor je zijn, even rust van al die beroemdheid dingen die je moet doen."
"Ja Aiden luister naar je moeder. Tenslotte heb je zo 4 weken lang de tijd op ideeën te komen voor nieuwe liedjes."
"Ja maar mam,pap dit kan echt niet, ik heb dit al vast staan en jullie weten dat mijn manager dit niet leuk gaat vinden. Ook is dit niet goed voor mijn carrière."
"Aiden we hebben dit al lang met je manager besproken en hij heeft al je afspraken geannuleerd".
"Hij heeft dit zomaar goed gekeurd?"
"Eerst vond hij het geen goed idee, maar we hebben gezegd dat jij wel eens een soort vakantie verdiende. Plus we hebben gezegd dat je zo makkelijk nieuwe liedjes kon schrijven." Zegt mijn moeder lachend
Ik zucht hard.
"Oke dan, Ik ga wel naar dat kamp."
Mijn moeder begint blij in haar handen te klappen en mijn vader glimlacht naar mij.
"Nou ga je maar snel klaarmaken en je koffer inpakken want we moeten over 1 uur vertrekken."
"Oke oke Ik ga al."

Ik sta op van de stoel waar ik op zit en loop naar boven toe. Als ik boven ben loop ik naar mijn inloop kast en begin te zoeken wat ik aan kan doen. Terwijl ik aan het zoeken ben voel ik opeens een tikje op mijn been. Ik kijk naar beneden en zie mijn zusje staan.
"Hoi Loïs" zeg ik zo vrolijk mogelijk
"Hallo broer van me."
"Wat doet jij hier?" vraag ik aan haar terwijl ik haar optil.
"Nou ik wilde gewoon even kijken wat mijn grote broer aan het doen was." zegt ze op de schattigste manier ooit.
"Nou je broer moet zich snel omkleden en zijn koffers inpakken. Ik ga namelijk 4 weken op kamp."
"Je gaat 4 weken weg?"
Ik zie dat ze een pruillipje begint te krijgen.
"Ja dat ga Ik zeker, maar ik zou je elke dag bellen. Dat beloof ik."
"Pinkie zweer.
"Ja pinkie zweer."
Nadat we dat gedaan hebben zet ik haar neer en ga weer verder met mijn kleren uitzoeken. Ik hoor haar nog net vrolijk uit mijn kamer huppelen.

Als ik een setje kleren heb gevonden om aan te doen loop ik naar de badkamer. Ik poets mijn tanden en stap ook nog snel onder de douche. Als ik klaar ben trek ik mijn kleren aan (a/n: zie de afbeelding hierboven.), breng ik mijn haren in model met gel en loop ik weer terug naar mijn kleren kast. Ik zoek kleren uit om mee te nemen en stop ze in de koffers die mijn vader al neergelegd heeft. Als ik uiteindelijk klaar ben check ik nog even of ik alles mee heb en rits mijn koffers dicht. Daarna pak ik een rugzak en doe daar mijn schrijf boek in en nog wat andere spullen. Als ik klaar ben neem ik de koffers en mijn rugzak mee naar beneden toe.

Als ik beneden ben zie ik dat de auto al voor de deur staat. Ik loop naar buiten toe met mijn koffers en zie mijn vader uit de auto stappen.
"Nou dit is nog eens timing." zegt mijn vader.
Ik glimlach naar hem en stop de koffers in de achterbak van de auto. Daarna loop ik weer terug naar binnen en pak mijn lader en stop deze in de rugzak die op de eettafel ligt.

Als ik op mijn telefoon kijk zie ik dat het het 10:15 is. Dan bedenk ik me pas dat ik echt heel vroeg ben opgestaan, terwijl mijn gordijnen eigenlijk pas altijd rond half 10 open gaan. Waarschijnlijk heeft mijn moeder mijn gordijnen anders ingesteld.
Net als Ik mijn rugzak dicht doe komt mijn moeder met mijn zusje aangelopen.
"Het is tijd op te gaan Aiden heb je alles bij?"
"Jup"
"Weet je het zeker?"
"Ja mam ik heb het allemaal gecheckt en ik ben niks vergeten."
"Dan dan denk ik dat we naar de auto kunnen om te vertrekken."
Ik doe snel mijn rugzak om en loop samen met mijn moeder en zusje naar de auto toe. Mijn vader zie ik al achter het stuur zitten.

Ik doe mijn AirPods in en zet muziek op. Terwijl ik muziek luister voel ik een tikje op mijn arm. Ik doe een oortje uit en kijk naar mijn zusje.
"Aiden mag ik met jou mee muziek luisteren."
"Ja tuurlijk." terwijl ik dit zeg geef ik haar het oortje dat ik had uit gedaan. Ik zet de muziek weer aan en we luisteren samen muziek. Ik zie vanuit de achteruitkijkspiegel dat mijn moeder naar mij lacht. Ik glimlach terug. Ik weet namelijk dat ze het altijd leuk vind als ik samen dingen met de familie doe, vooral met mijn zusje. Sinds dat ik zo beroemd ben geworden heb ik weinig tijd om met haar en de familie dingen te doen.

Als we aankomen bij de bestemming doe ik mijn rugzak over 1 schouder en stap ik uit. Ik kijk rond.
"Een haven?" vraag ik verbaasd
"Ja dat zie je goed een haven. Je gaat met de boot naar een soort eilandje waar het kamp op ligt"
"O oke thanks pap, Ik begreep het al niet."
Ik loop naar de achterbak en pak de koffers van mijn vader aan.
"Aiden, lieverd moet je geen vermomming ofzo iets zodat je fans je niet herkennen"
"O ja. Ik heb daar helemaal niet over nagedacht mam."
"Ik wel dus alstublieft hier is een zonnebril."
Ik glimlach naar haar.
"Bedankt mam ik weet niet wat ik zonder je zou moeten."
"Ik weet het ik weet ik denk over alles na."
Nadat ze dat gezegd heeft beginnen kijk ik mijn zusje aan en beginnen we te lachen. Mijn vader en moeder moeten uiteindelijk ook lachen.

Na we uit gelachen zijn lopen we met zijn vieren naar de boot toe. Ik geef mijn koffers aan de man die ze in de boot legt. Daarna neem ik afscheid van mijn ouders en zusje.
"Ik ga je missen grote broer."
"Ik jou ook kleine meid." terwijl ik dit zeg wrijf ik door haar haren heen. Daarna doen we nog een groepsknuffel.
"We zien je over 4 weken, doei!"
"Doei mam, doei pap, doei Loïs."
Ik zwaai naar ze tot dat ik ze niet meer zie.

Mijn ouders zeiden dat ik moest wachten tot 10:40 totdat ik te horen krijg wat de bedoeling is, dus dat doe ik dan ook maar. Ik pak mijn telefoon erbij en kijk eerst even hoe laat het is. Het is 10:35, nog 5 minuten wachten en dan hoor ik wat er gaat gebeuren. Terwijl ik verder op mijn telefoon bezig ga, hoor ik opeens iemand schreeuwen.

~Camp With The Popular Boy~Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum