~Camp With The Popular Boy~

Hoofdstuk 14

POV Aiden

Het zijn de mooie ogen van.............................. Hayley.
"Hey."
Ik glimlach naar haar en zeg "Hoi."
Ze komt langs mij op het strand zitten.
"Wat doe je hier?"
"Gewoon even mijn hoofd leegmaken."
"Ja dit is wel een perfecte plek om dat te doen."
Ik kijk even snel naar haar en dan weer terug naar de zee. We zijn stil, gelukkig is het geen vervelende stilte. Het is fijn. Na een paar minuten begint Hayley weer te praten.
"Mag ik vragen waarom je je hoofd leeg aan het maken bent?"
"Ja tuurlijk, ik heb gewoon een druk leven en soms is het heel lastig. Ik wil ook gewoon rust en dingen doen met vrienden."
"Ja snap ik, maar waarom kan je dan niks doen met je vrienden."
"Door werk."
Ik ga haar nu niet vertellen dat ik een artiest ben en dat ik opzich best beroemd ben.
"Heb je daarom ook zoveel volgers," ze flapt het er uit en ik zie dat ze eigenlijk spijt heeft dat ze het heeft gevraagd.
"Jup."
Ze glimlacht, mooi ik heb haar gerust gesteld.

Na een hele lang tijd zo gezeten te hebben is het maar tijd om weer eens terug naar het huisje te gaan. Ik sta op en Hayley kijkt mij. Ik steek mijn hand uit, ze pakt hem aan en staat ook op.
"We gaan terug naar de huisje of niet," zegt ze een beetje teleurgesteld.
Ik knik.
"Jup."
Ze pakt haar spullen en dan zie ik pas dat ze haar gitaar bij heeft. Raar, hoe weet ze trouwens dat hier een strand zit. Dat kan je alleen weten als je de bossen uit loopt.
"Hayley."
"Mhm."
"Hoe weet je van dit strand."
"Oh. Ik liep door de bossen en keek tussen de bomen. Ik zag toevallig een strand, zag iemand zitten en wist dat jij het was."
"Waarom heb je dan een gitaar bij?"
"Ik wilde een goede plek zoeken om gitaar te spelen."
Ik knik.

POV Hayley

Pffff. Heb ik mezelf goed weten uit te praten. Nu weet ik zeker dat hij diegene is die de hele tijd bij mijn plek komt. Anders weet hij deze plek ook niet. Ik moet dus meer voorzichtig gaan zijn.

Maar goed we lopen samen terug naar de huisjes. Als we bij de huisjes aankomen, zie ik Liz en Amy als gekken op mij afrennen.
"HAILS!! We waren ongerust. Waar was je," schreeuwen ze door elkaar heen.
"Ik heb jullie toch een berichtje gestuurd?"
"Nee dat heb je niet gedaan," zegt Amy
"Ah sorry meiden," zeg ik terwijl ik mijn armen om hun schouders sla. Ik geef ze een dikke knuffel.
"Adem Hails adem," zegt Liz.
"Sorry sorry. Jullie kennen mij ik hou van knuffels."

Als ik omdraai zie ik Aiden met de jongens praten. Zouden ze ook ongerust om hem zijn geweest.
"Ja ze waren ook ongerust om Aiden. Wij trouwens ook. Hij zei tegen ons dat hij naar het huisje ging," beantwoord Amy de vraag die ik in mijn hoofd had.
"Hoe..."
"Hoe wist ik wat je dacht," onderbreekt Amy mij.
"Ja."
"Ik ken je al langer als vandaag."
Ik lach. Ze heeft helemaal gelijk.

Als de jongens zijn uitgepraat, komen ze bij ons staan.
"Dus.... wat gaan we doen?" vraagt Mex.
"Hoe laat is het?" vraagt Liz.
"11 uur," zegt Dean terwijl hij op zijn telefoon kijkt.
We kijken elkaar allemaal vragend aan. Ik wil van de ene kant gewoon in mijn bed gaan liggen en slapen. Ik ben super moe door vandaag, ik wil het alleen niet tegen de rest zeggen.
"We kunnen nog een film kijken," stelt Mex voor.
Als ik iedereen zie knikken stem ik er ook maar mee in.

Na een paar minuten zitten we allemaal in ons huisje, van de meiden, gelukkig. Ik loop naar de kamer, trek even snel een trainingsbroek en trui aan. Ook trek ik lekker warme sokken aan. Daar hou ik gewoon van. Als ik alles aan heb pak ik snel een elastiekje uit mijn make-up tasje en doe mijn haar in een messy bun. Het boeit me nu echt niet hoe ik er uit zie. Het zijn toch mijn vrienden, ja er zitten jongens bij maar boeien.

Als ik de woonkamer inloop zie ik dat iedereen al weer op de bank en de stoelen zitten. Amy zit bij Mex op schoot en Liz bij Dean. Super schattig, van de ene kant vind ik het een beetje snel gaan. Ze moeten het helemaal zelf weten, ze zijn sterke meiden en kunnen goed voor zichzelf opkomen, dus dat komt helemaal goed. Maar dat is het probleem niet ik moet weer eens op de grond zitten omdat er geen plek is, waarom altijd ik. Ik ga met een zucht op de grond zitten en kijk de film die is opgezet. Gelukkig hebben ze wel een goede film uitgekozen.