Kuma?Hı hı nah.

45-Peki..Yani..Şimdi..

Şuan bulunduğum yerde zılgıtlar çekiliyor,her yerden bir feryat kopuyor,hıçkırıklar yükseliyordu.Bende aynı şekilde ağlıyordum..

Şuan Hanife hanım ve Mustafa beyin evindeyiz.Yani Mertin ailesi..Yani eskiden öyleydi..

Bu sabah Almanya için herşeyimiz hazırlanmıştı.Tam evden çıkacaktıkki Mertin telefonu çalmaya başladı.Mert telefonu açtı haliyle ama birkaç dakika sonra telefon yere düştü ve Mert bembeyaz olmuştu.Sonra kucağımdan Canı alıp içerdeki hizmetçiye emanet etmiş ve beni bileğimden arabaya sürüklemişti.Ben sordukça sessiz kalıyordu.Cevap yoktu.Arabayla geldiğimiz yere bakınca şaşırmıştım haliyle.Mert beni beklemeden arabadan inince bende inmiştim.Eve girdiğimizde sanki bütün mardinin yarısı buradayı.Mert bağırıp herkese anne babasının nerede olduğunu soruyordu.Kimseden çıt çıkmıyordu.En sonunda 'Hayır!Doğru değil!Yalan!' diye kükreyip tekli koltukları masaları devirmiş ve yere çömelip başını ellerinin arasına almıştı.Gözümle herkesi süzdüğümde ağlamamak için kendini zor tutan kadınlar ve yüzü kızarmış adamlar görmüştüm.Yoksa..Sonra anlaşılmıştıki;

Hanife hanım ve Mustafa bey arabayla buraya doğru gelirken Mustafa bey direksiyon başında kalp krizi geçirmiş ve araba ormanlık yolda olduğu için ağaca toslamış.Merti hastaneden kötü haberi vermek için aramışlardı.Yarım saat önce Canın öğle yemek saati geldiği için Canı getirmişlerdi.Şuan içerdeki odada.Mert ellerinin arasında eğilmiş başı oturuyordu.Yanına doğru yaklaştım.Ardından Yanına oturdum.

"Mert?"

Cevap yok.

"Mert iyimisin?"

Başını kaldırdı.Ağlamış.Bende yüzümde kalan yaşları sildim.

"Gittiler.Son bir veda etmeden.."

"Onlarda istemezdi Mert.Herkes ölecek.Kader diye bişey var"

Bana korkmuş gözlerle baktı.

"Senin kaderin?Sende gidersen..Naparım ben!Ben ben yapamam sensiz.Sende gidersen.."

"Mert ben yanındayım"

Deyip sarıldım.

"Hep yanımda olacakmısın?"

"İnşallah"

//\\//\\//\\//\\//\\//\\Ertesi gün

Bütün gece uyumamıştık.Mert çok düşünüyordu.Bende Canla ilgileniyordum.

"Hanımım"

Başımı kaldırdım.

"Evet?"

"Hanımımın Ve Beyin defnedilme zamanı"

//\\//\\//\\//\\

Herkes gitmişti.Mertle mezarın başındaydık.O mezarlara bense ona bakıyorum.Can kucağımda..

"Mert hadi gidelim üşütecek çocuk"

"Siz gidin"

"Ne?"

"Eve gidin.Bende sonra geleceğim"

"Bak sakın kendine biş--"

"Sana eve git dedim Afra!"

Can kucağımda huzursuzca kıpraştı.Bende Merte bakıp

"İyi.Gidiyoruz"

Sonra arkamı dönüp mezarlığın çıkışına doğru yürümeye başladım.Niye bana kızıyorsa!Benmi öldürdüm sanki.Bende üzülüyorum işte görmüyormu!Of off.

Selam millet :) Bölüm nasıldı?
Merte üzülün biraz didim :D Sizi seviyorum kendinize iyi bakın muah <3