ေကာင္းထက္က အကိုသာပိုင့္အေရွ႕မို႔ နိုးနိုင္လက္ကို ဆြဲထားတာလႊတ္လိုက္သည္။ ႀကိဳက္မွန္းသိ၊ မႀကိဳက္မွန္းသိ။ အထင္လြဲေနမွ ဒုကၡေရာက္ေနလိမ့္မည္။ အေဆာင္ေအာက္ ေရာက္သျဖင့္ အရိပ္လည္းရၿပီမို႔ ထီးကိုပိတ္လိုက္ကာ အကိုလြန္းမာန္အား ၾကည့္ေနမိသည္။ စကားေျပာေနတာကို နံရံအားမွီေစာင့္ေနသည့္ အကိုလြန္းမာန္၏ ပုံပန္းသြင္ျပင္က စြဲေဆာင္မႈအားျပင္းလွသည္။
“ဘယ္သြားမလို႔လဲ ခ်စ္နိုးေလး”
“E majorသြားမလို႔ စာအုပ္ဝယ္”
“ခ်စ္နိုးေလးက ECလား”
နိုးနိုင္ ႏွာေခါင္းရႈံ႕လိုက္မိသည္။ ဒီအလုပ္ေတြမလုပ္ခ်င္လည္း သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ဆိုေတာ့ ေကာင္းထက္ဘက္ လက္ညိုးထိုးကာ.....
“ECကသူေလ၊ အေဖာ္လိုက္ေပးတာ၊noahေကာ လိုက္ခဲ့ေပး”
“အိုေက၊ မင္းတို႔ သြားႏွင့္လိုက္၊ေဟ့ေကာင္ လြန္းမာန္ ငါနဲ႕လိုက္ခဲ့ဦး စာအုပ္သယ္ေပးရေအာင္”
သာပိုင္က လြန္းမာန္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ေနခဲ့ခိုင္းကာ က်န္တဲ့အဖြဲ႕သားေတြအား clubကို သြားခိုင္းလိုက္သည္။
“သြားစို႔ ကိုယ့္ခ်စ္နိုးေလး”
“လာေလ ေကာင္းထက္၊ ဘာလို႔ေငးေနတာလဲ”
နိုးနိုင္က ပခုံးကိုလႈပ္အသိေပးတာေၾကာင့္ အကိုလြန္းမာန္အား ေငးေနရာမွ နိုးနိုင္ဘက္လွည့္ကာ ရယ္ျပလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ေကာင္းထက္မွာရွက္ရွက္ႏွင့္ နိုးနိုင္လက္ကိုဆြဲကာ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ေလွ်ာက္ခဲ့သည္။ အကိုလြန္းမာန္ကို ေငးၾကည့္မိတာ လူမိပါၿပီ။
“လြန္းမာန္ ေဟ့ေကာင္ ဘယ္သြားမလို႔လဲ၊ လာပါကြာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းကလည္း ငါ့အသဲေလး ပင္ပန္းေနမွာမို႔”
သာပိုင္က စာၾကည့္တိုက္ဘက္သို႔ ထြက္သြားေတာ့မည့္ လြန္းမာန္အား ပခုံးကေနဆြဲဖက္ကာ လိုက္ခဲ့ဖို႔ဆိုလိုက္သည္။ လြန္းမာန္က သူ႕ပခုံးေပၚမွာရွိေနသည့္ သာပိုင့္လက္အား ဖယ္ခ်လိဳက္ၿပီး အကၤ်ီအား သပ္ရပ္ေအာင္ ျပန္ျပင္ဝတ္လိုက္ကာ သာပိုင့္ကို မၾကည္ၾကည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
