“လက္ကို ခ်ိဳးမယ္ ၿပီးရင္ ရွန္းဆစ္က ေကာင္းထက္လက္ကို ဆြဲၿပီးေခၚလိုက္မယ္”
ရွန္းဆစ္ႏွင့္လြန္းမာန္အၾကားတြင္ ေကာင္းထက္က လက္ႏွစ္ဖက္ကို ညာဘက္သို႔ဆန႔္ထုတ္ လက္ဆစ္ခ်ိဳး၍ဒူးေကြးကာ သံစဥ္အတိုင္းစီးေမ်ာ၍ ကဟန္ကို လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ပုံေဖာ္ေနသည္။ ရွန္းဆစ္က ေႏြသစ္ရဲ႕ စကားအတိုင္း ေျခလွမ္းမွန္မွန္ လက္ဆစ္အခ်ိဳ႕အားခ်ိဳးက၍ ေကာင္းထက္အေနာက္သို႔သြားကာ သူ႕လက္တစ္ဖက္က ေကာင္းထက္ညာဘက္လက္ကိုကိုင္ တစ္ဖက္က ေကာင္းထက္ခါးကိုဖက္လိုက္သည္။ လုံးဝ နီးနီးကပ္ကပ္ရွိသြားသည့္အတြက္ မေနတတ္ေသာ ေကာင္းထက္က ပခုံးက်ဳံ႕သြားကာ ေရွ႕သို႔ အနည္းငယ္တိုးသြားသည္။
“ဟုတ္ၿပီ ဒီဘက္ကို ၿပိဳင္တူေလွ်ာက္လာရမယ္”
ရွန္းဆစ္က ေကာင္းထက္လက္ကိုကိုင္၊ ေကာင္းထက္ခါးကိုဖက္ထားလ်က္ပင္ ထပ္တူညီေသာေျခလွမ္းအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေဝလြန္းမာန္ႏွင့္ေဝးရာသို႔ ေခၚသြားသည္။ ေလွ်ာက္ေနသည့္အခ်ိန္ေတာ့ ေကာင္းထက္ခါးအား ပိုတင္းတင္းဖက္လိုက္၍ ခႏၶာကိုယ္ႏွစ္ခုအား နီးနီကပ္ကပ္ျဖစ္ေလေအာင္ ဆြဲယူလိုက္သည္။ ယစ္မူးရသည့္ ေကာင္းထက္ရဲ႕ ေမႊးသက္သက္အနံ႕ေလးက သူ႕ႏွာေခါင္းဝမွာ လာက်ီစယ္သည့္အခါ ေလာကီစည္းစိမ္ တစ္ခုကို ခံစားရသည့္ႏွယ္။ ပိုင္ဆိုင္ခ်င္လြန္းသည့္စိတ္ကို ေဖ်ာက္မရနိုင္။
“ဟုတ္ၿပီ ဒီသံစဥ္ေရာက္ရင္ အယ့္”
လြန္းမာန္က ေႏြသစ္စကားမဆုံးခင္ ကကြက္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သံစဥ္အတိုင္း အတူစီးေမ်ာကကာ ရွန္းဆစ္လက္ထဲကေကာင္းထက္ကို သူ႕ဆီဆြဲေခၚကာ ခပ္ေဝးေဝးသို႔သြားလိုက္သည္။
“နင္ ေလ့က်င့္လာခဲ့တာလား”
ေႏြသစ္ ေမးလိုက္သည္။
“ေအး ”
noahေပါင္ေပၚ ေခါင္းအုံးေနသည့္ နိုးနိုင္ပင္ အကိုေဝလြန္း၏ သဝန္တိုမႈႀကီးေၾကာင့္ ပါးစပ္ကို လက္ျဖင့္အုပ္ကာ သေဘာတက်ရယ္လိုက္မိသည္။ အမေႏြသစ္သည္ ႀကံတိုင္းေအာင္ပင္။
“ဪ”
ေႏြသစ္ ဪသာ တနိုင္သည္။ ဆိုေတာ့ လြန္းမာန္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဂုဏ္ယူမိသြားသည္။ ယခုလို ျဖစ္မယ္ဆိုတာ ႀကိဳသိၿပီးသားေပ။ ဒါေၾကာင့္ ဟိုေကာင့္လက္ထဲ တိုက္ပုံၾကာၾကာမရွိဖို႔အေရး သူက ကကြက္ေတြ အရင္ရေနမွျဖစ္မည္ေၾကာင့္ ႀကိဳတင္ေလ့က်င့္ထားတာပင္။ ေႁမြေႁမြခ်င္း
