သစ္ပင္ေအာက္မွာ မိန္းကေလးတစ္စုရပ္ေနသည္ေၾကာင့္ တိုးငယ္က ဘာျဖစ္သလဲသိခ်င္၍ သူတို႔အနားသို႔ ကပ္သြားၾကည့္သည္။ အမေႏြသစ္လက္ထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ထိုင္စာဒန္းေလးတစ္ခုကို တိုးငယ္ ေတြ႕လိုက္သည္။ သစ္ပင္ကိုၾကည့္လိုက္ ဒန္းကိုၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနတာမို႔ ဧကႏၲ သစ္ပင္မွာ ဒန္းခ်ိတ္ခ်င္လို႔ အက်ပ္ရိုက္ေနပုံပင္။
"အမေႏြသစ္ ကြၽန္ေတာ္တက္ေပးရမလားဗ်"
အကူအညီေပးရမလားေတာင္းဆိုေတာ့ အမေႏြသစ္က ဆတ္ခနဲလွည့္ၾကည့္လာကာ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။
"သစ္ပင္တက္တတ္လား"
"ဟုတ္ တက္တတ္တယ္၊ ခဏေနာ္"
တိုးငယ္က ခဏဟုလက္ကာျပခဲ့ၿပီး သစ္ပင္အေနာက္သို႔သြားကာ ပုဆိုးကို ခါးေတာင္းက်ိဳက္လိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ သစ္ပင္ရဲ႕ပင္စည္ကိုဖက္ကာ ပင္စည္မွာထြက္ေနသည့္ အဖုအထစ္ေတြကို ေျခနင္းလို႔ သစ္ပင္ေပၚသို႔ တက္သြားလိုက္သည္။ အခုက်ေတာ့လည္း ႐ြာမွာ အေမ့အတြက္ မန္းက်ည္းသီးခူးေပးတာေတြကို လြမ္းလာရသလို။
တိုးငယ္က မတ္တပ္ရပ္လွ်က္ပင္ အကိုင္းတုတ္တစ္ခုေပၚ ေလွ်ာက္သြားၿပီး အေတာ္မာသည့္ေနရာအေရာက္မွာေတာ့ ရပ္လိုက္ကာ အကိုင္းေပၚထိုင္ခြ၍ အမေႏြသစ္ဆီက ဒန္းကိုလွမ္းေတာင္းလိုက္သည္။
"ဒန္းေပးပါဗ် အမေႏြသစ္"
"သတိထားဦးေနာ္ ေမာင္ေလး"
"ဟုတ္ ရတယ္ဗ်"
ႀကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းပါေသာဒန္းမို႔ တစ္ေခ်ာင္းကို ခိုင္ခိုင္ေလးခ်ီၿပီး သံရိုက္စရာရွိတာလည္း ရိုက္ရသည္။ မိန္းကေလးေတြပဲစီးမည့္ပုံမို႔ ဒန္းကို အေသးေလးပဲ ယူလာတာထင္သည္။
႐ြာမွာလည္း ကေလးေတြစီးရေအာင္ ကားတာယာေတြနဲ႕ ဒန္းလုပ္ေပးဖူးသည္ေၾကာင့္ အခုလိုႀကိဳးခ်ီေပး႐ုံႏွင့္ေတာ့ ဘာမွမခက္ေပ။
"အိုးေဝ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ျပဳတ္က်ေအာင္လို႔ ဆင္းခဲ့စမ္း အိုးေဝ "
ရွန္းဆစ္က စိတ္ပူေအာ္ဟစ္လွ်က္ သစ္ပင္အနားသို႔ ေျပးလာသည္။
"ဆင္းလို႔ အိုးေဝ "
အိုးေဝက သစ္ကိုင္းေပၚကေန ရယ္လာၿပီး....
