နိုးနိုင္က ဆရာမအလစ္ကို ေခ်ာင္းေနသည္။ ခုံတန္းက သုံးတန္းျဖစ္ၿပီး ၾကားႏွစ္ၾကားသာ ရွိေသာ္လည္း တစ္ၾကားမွာ ဆရာမတစ္ေယာက္စီက ေရွ႕ေလွ်ာက္လိုက္ ေနာက္ေလွ်ာက္လိုက္မို႔ ေကာင္းထက္ထဲကၾကည့္ဖို႔ရာ နိုးနိုင္အက်ပ္ရိုက္ရသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ထပ္၍ လမ္းေလွ်ာက္မလာေတာ့သည့္ ဆရာမေၾကာင့္ နိုးနိုင္က ေရွ႕ကလူကိုကြယ္ကာ...
“ေကာင္းထက္ ငါ့ျပဦး ပထမအပုဒ္”
“ေအး”
ေကာင္းထက္က စာ႐ြက္ကို မသိမသာေထာင္ျပသည္။ ေကာင္းထက္ႏွင့္နိုးနိုင္က ခုံနံပါတ္ေရွ႕ေနာက္အစဥ္လိုက္မက်ပါေသာ္လည္း တစ္ထိုင္ခုံထဲမွာပင္ ေကာင္းထက္က ဘယ္ဘက္မွာက်လာသျဖင့္ နိုးနိုင္အတြက္ ေပ်ာ္မဆုံးျဖစ္ရသည္။ ေကာင္းထက္က စာေျဖလို႔ၿပီးေပမယ့္ စာ႐ြက္မထပ္ေသးဘဲ ဆရာမအလစ္မွာ နိုးနိုင္ကို စာျပရသည္။ ဒါဟာ ေကာင္းထက္အတြက္ ပထမဆုံး ဆရာမအလစ္မွာခိုးလုပ္ျခင္းပင္။
“ၿပီးၿပီ ေမးခြန္းနံပါတ္ေလး”
ေကာင္းထက္က နိုးနိုင္ျပခိုင္းသည့္ ပုစာၦမွန္သမွ်ကို ျပေပးပါသည္။ သူငယ္ခ်င္းဆိုေတာ့လည္း စာမျပမွသူငယ္ခ်င္းအမွန္လို႔ ေျပာဆိုတာထက္ ကိုယ္ျပလို႔သူ႕ဒုကၡမွကင္းလြတ္ရမႈကိုသာ ေကာင္းထက္ အလိုရွိသည္။ နိုးနိုင္က အိုေကဟု လက္ညိုးလက္မေပါင္းလုပ္ျပမွ ေကာင္းထက္က အရင္ စာ႐ြက္ထပ္လိုက္သည္။ နိုးနိုင္က ေကာင္းထက္ထြက္ၿပီး သုံးမိနစ္ေလာက္ေနမွ ထြက္မည္ဟု စာေမးပြဲခန္းထဲမဝင္ခင္ ေကာင္းထက္အား ေျပာထားေလသည္။
ေကာင္းထက္က အခန္းထဲမွထြက္ၿပီးၿပီးခ်င္း တံခါးမႀကီးရဲ႕ေဘးမွာ ဒူးတုတ္ထိုင္ကာ ဆရာမႏွစ္ေယာက္ကိုရည္႐ြယ္ၿပီး ဦးခ်ကန္ေတာ့လိုက္သည္။
“ဆရာမ မသိေအာင္ ခိုးလုပ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ သားဝန္ခ်ေတာင္းပန္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ၊ အျပစ္ရွိက ခြင့္လႊတ္ေတာ္မူပါဗ်ာ”
“ေကာင္းထက္ ဘာလုပ္တာတုန္း မင္း ထ ထ ”
နိုးနိုင္က အခန္းထဲကေနထြက္ထြက္ခ်င္း အတန္းေရွ႕မွာ အတန္းကိုထိုင္ကန္ေတာ့ေနသည့္ ေကာင္းထက္ေၾကာင့္ အျမန္ေျပးကာ ေကာင္းထက္အား လက္ေမာင္းကေန ဆြဲထူေပမယ့္လည္း ေကာင္းထက္က မထေသးဘဲ ဦးသုံးႀကိမ္ျပည့္သည္အထိ ရွိခိုးဦးခ်သည္။
