If We Never Met [Alfaro Series #1]

CHAPTER 13

Chapter 13

"Jaja..." Tawag ni Ralph sa akin kaya napatingin ako sa kaniya. Hindi ko namalayan ang oras dahil abala ako sa pagbabasa ng libro.

"Sorry for making you wait." Aniya. Tumayo ako at sinalubong siya ng yakap. I needed this.

We stayed like that for a couple of minutes, "It's okay. Tara na." Today, I'm planning to tell him everything para matapos na. Para wala na akong iisipin pa.

Sumakay kami sa kaniyang sasakyan. Habang nasa byahe kami ay pinag-iisipan ko kung paano ko sisimulang sabihin sa kaniya ang lahat. It's hard for me.

It's hard because I haven't fixed everything yet. Pero ayaw ko nang patagalin. Mas mabuti na sa akin niya malaman kaysa sa iba.

Nang makarating kami sa bahay ay huminga ako ng malalim at naghanda para sa sasabihin.

"Are you okay?" He asked me.

I looked at him. Nandito pa kami sa loob ng sasakyan, malamig naman sa loob pero pinag-papawisan ako. I'm nervous.

"Yeah." Sagot ko at ngumiti. Pero ang totoo ay sobra ang kaba ko.

Tinanggal ko ang seatbelt ko at lalabas na sana pero hinila ako ni Ralph. Then, I felt his lips on mine. I put my hand on the back of his neck to deepen the kiss.

He smiled when we stopped. Sabay kaming bumaba ng sasakyan.

Huminga ako nang malalim, "Ralph, we need to talk. May sasabihin ako sa'yo." Panimula ko. He stared at me and he smiled.

Shit.

That smile.

Hindi ko alam ang mangyayari kapag nalaman niya ang lahat. I'm scared that his smile will be gone. I don't want that to happen.

"Ano'ng pag-uusapan natin?" Tanong niya.

Muli akong huminga nang malalim pero bago pa man ako makasagot ay may tumawag naman sa kaniya.

"Wait. Mom's calling." Aniya at sinagot ang tawag. I sighed again. Kinakabahan ako pero kailangan ko ng gawin ito.

"Hello? Yes, mom. Tapos na. Nandito ako kina Jaja, mommy. Hinatid ko siya. Why? Right now? Okay, uuwi na ako." Nag-iba ang tono ng boses niya sa huli.

Pagkababa niya ng kaniyang cellphone ay hinawakan niya ang kamay ko.

"Sorry. I need to go home now. Kailangan na kailangan ko na daw umuwi, e. We can just talk later. Tatawagan na lamang kita." Sabi niya.

But I needed to tell him right now.

"Ja, tatawag na lang ako. I really need to go home." Aniya nang hindi ako makasagot sa kaniya.

I sighed and I nodded, "Okay. Ingat ka." Sabi ko. Maybe, this can wait. Kailangan siya sa bahay nila, this can wait. He smiled and he kissed me.

"I love you." Aniya bago umalis. Ngumiti ako.

Sumakay siya sa kaniyang sasakyan at mabilis na umalis. Hindi ko nasabi sa kaniya ngayon. Damn.

Gusto kong sabihin sa kaniya ng personal, ayaw ko sa tawag dahil gusto kong maintindihan niya ako.

Pumasok ako sa aming bahay. Wala pa sina mommy at daddy dahil nasa trabaho pa sila. Kadalasan ay alas sais na sila nakakauwi dito sa bahay galing trabaho. Pagkapasok ko sa bahay ay nadatnan ko si Mark na nakaupo sa sala. He looked at me when he heard the door opened. Agad siyang tumayo at lumapit sa akin.

Ang tagal ko siyang hindi nakita. He's just texting me pero hindi ko nire-replyan ni isa doon.

"I missed you." Aniya. Nanatili siyang nakatayo sa harap ko, he didn't hug me like he used to.