Destiny is a Liar

Kabanata 7

Kabanata 7

"Alis na ako. Hinihintay na ng ate mo yung pinamili ko."

Maya maya pa ay untag ng anak ni Chairman Chen. Kumilos siya at agad naglakad pabalik sa opisina.

"Ikumusta mo na lang ako kay Mico?"

"Okay!"

Naiwan kaming dalawa.

"Bakit ka nandito? Huwag mong sabahing ikaw yung makulit -,"

"Na ipis Empire?" Putol sa sasabihin niya.

Pinagpagpag niya ang mga kamay.

"I never thought, na magtatagpo uli tayo. Sooner?"

"You're good!"

"Lucas."

"I'm not here as Lucas Lim. I'm here as Tiger Empire, set aside our personal issue."

"I am not for sale. Ang kulit ng tiger. Kung malaki nga silang kumpanya? Hindi sila matatakot sa tulad naming kakaumpisa pa lang. They are coward. And even a, sakim."

"Your not that skilled or famous, para umastang ganyan? Hindi ako nangmamaliit sinasabi ko lang ang reyalidad."

"Really? If i am not famous, at magaling bakit kayo atat na atat na makuha ako." Galit na. Kilala ko kapag tumaas na ang boses. Alam na, napikon na.

"Ikaw ang nagsabi, ayaw nilang kalaban. They are not after you, they are after on staying in the top. Kaya habang maliit pa kayo, mabuting durugin na."

"You evel! Why you're here!" Humiyaw na siya.

"I'm here to pirate you!"

Hahhaha! Yun ang sinabi nung Lorna eh.

"Lumayas kayo! Hindi niyo mapapabagsak ang D.K&D. Sabihin mo sa Empire na yan, lumaban ng patas. Layas!"

"I am flattered. How loyal you are to the company? Tiger Empire is Tiger Empire. World class, they are on the top."

"You, nonesense Lucas Lim! You idiot! Of course, i am loyal to the company. Because i am the company. D.K&D - DAO -KOY AND DESTINY/ DAVID. Kung wala ka ng sasabihin umalis ka na."

Nagmamadali niyang nilapitan ang guard na nasa pintuan.

"Palabasin mo siya. Sa susunod huwag ka magpapasok ng kahit sino."

Nilayasan ako. Mabilis na bumalik sa loob ng opisina.

Pinagpag ko ang damit na nasabuyan ng harina at itlog. Prito  na lang kulang buttered human na ako.

Lumakad ako palabas ng store. Sinalubong agad ako ni Jun.

"Sir Lucas."

Halatang pinipigilan lang niyang matawa. Nahahalata na ngayon na may mangyayari sabuyan. Hahhahaha! Naisahan ako.

Dumeritso ako sa sasakyan. Sumunod siya. Pumasok ako. Sa driver seat naman siya dumeritso.

"Hayss! Napaka- brutal talaga ng babaeng yun."

Kapwa na kami nakaupo sa loob. Tingingnan ko siya.

"Yung interior designer, napaka-brutal. Kung hindi lang din brutal yung nasa itaas hindi ako babalik dito. Alis na nga tayo. Sabihin mo kay Madam, wala. Wala ng pag-asa ang babaeng yun. Ganun, sir Lucas. Wag kang matakot mataray lang yun pero anghel yun. Hahhahah!"

Hindi ako umimik.

Umandar ang sasakyan. Yung utak ko tumatakbo din.

Bakit hindi man lang niya binasa yung folder. Pero kung alam niyang si Destiny yun, hindi ba siya tutuloy?