Destiny is a Liar

Kabanata 12

Kabanata 12

"PUNTA tayo sa Japan?"

Umiinom ng kape magkatapat kaming nakaupo sa harapan ng mesa nang umagang yun.

"Omh!"

"I thought this is the best season to visit Japan. Season of cherry blossom. And besides, i have a business, do'n isabay nalang natin. What do you think, Lucas?"

"Its a good idea."

"Right? Wala kang trabaho ngayon di ba?"

"Aalis ka na?"

Nagmamadi na siyang tumayo.

"You forgot. Ngayon ang flight ko, my dear. Sumunod ka nalang."

"Ngayon na ba yun?"

"Yes, my dear! And i need to be there, in the airport before, 9. Its 6:00 na. Maiiwan ako sa flight."

Nagmamadaling pumunta siya ng kwarto. Paglabas yung dala na ang bag na gamit niya.

"Alis na ako."

Humalik siya sa pisngi ko.

Tapos mabilis na lumabas ng condo. Naiwan akong nagpatuloy sa pagkain ng breakfast.

.

.

.

............

.

Nakakuha agad ako ng flight. Ilang oras lang nasa Japan na ako. Tinagpo ako ni Destiny sa airport. At agad kaming tumuloy sa hotel kung siya naka- book.

Lumambitin siya sa leeg ko. Eksaktong sumara ang pinto ng room. Isang mapusok na halik ang salubong niya sa akin.

Humiwalay siya at mabilis akong hinila patungong sofa. Umupo kami do'n.

"Mabuti nakasunod ka agad?"

"Ang kulit mo."

Tumawa siya.

"Malungkot. Mag-isa lang ako dito."

"Kumusta na yung business mo dito?"

"Good. May resulta na. Kailangan lang namin bumalik uli. Pero ayos na rin naman nakahanap na ang team, ng magandang quality ng tela and other accessories."

"Good!"

"We have all the time to explore Japan, more. And i'm excited."

Ngumiti ako.

"But first let's eat. Lets wait the room service food. Its already dinner time. Nandito na yun maya maya."

"Sa labas na lang kaya."

"Pagod ka sa flight. And i'm tired, maraming kaming nilakad kanina."

"Okay!"

Tumunog ang doorbell.

"Oh! Sabi ko di ba? Ako na." Tumayo siya.

Hindi na ako tumuloy sa pagtayo. Naglakad siya papuntang pinto.

Bumukas ang pintuan. Kaya nga lang iba ang dumating.

"David!" Hiyaw ni Destiny.

Napatayo ako sa pagkakaupo.

"Nagulat ka kayo? Kakauwi ko lang mula Paris, my dear wife!"

Humakbang ako palapit sa kanila. Hila-hila niya si Destiny. Huminto siya sa harapan ko.

Panay ang pigil ni Destiny sa braso niya.

"David, please huwag dito. Walang kasalanan si Lucas. Kasalanan mo lahat."