The Right Kind Of Love ✔

Prologue

"Maaga pa para bukas ang uwi mo raul." napahinto si ana sa pagpasok sa kanyang kwarto. Kumabog ang kanyang puso. Rinig niya ang may bigat na tinig ng kanyang ina. Punong-puno rin eto ng sarkasmo.

Nahahalata niya ang pagpipigil netong huwag magwala, sumigaw at saktan ang kanyang ama.

Palage naman. Palage nag-aaway ang kanyang mga magulang simula ng magkaisip si ana. Minsan hindi niya maintindihan ang ina kong bakit nakakaya netong magtiis. Inaantay na nga lang ni ana na sabihin ng mga eto sa kanya na maghihiwalay na ang mga eto.

"You know where I was mylene. I called you. Nagpaalam ako ng maayos." Malumanay ang boses ng daddy niya.

"Ngunit uwi ba eto ng matinong lalaki raul? Habang patanda ka ng patanda ay paurong ng paurong iyang utak mo. Hindi na nakapag-iisip ng maayos. May asawa kang nag-aantay-

"Then why didn't you sleep. Hindi ko sinabing antayin mo ako. Kaya nga kita tinawagan!"

"Punyeta raul. Halos palage kang umaga na kong umuuwi. Dinadahilan ang meeting kuno sa mga business partners. I'm so tired raul. Can't we be two civilized peope. Ganito na ang kinalakihan ni anastacia. Hindi ka ba napapagod."

Lumapit si ana para mas marinig niya ang usapan ng mga magulang. Dinikit niya ng tenga sa dahon ng pinto.

"Ha! Ikaw pa talaga ang nagsabi niyan. I'm so tired of your nagging. I told you i was busy with work. Alam mong para sa inyo ni ana etong pagsusumikap ko at pagtatrabaho."

"You always decieved me raul. I know where you were. Alam ko kong saan ka natulog kagabi at sa mga gabing umaga kana kong umuuwi." Humagulhol si mylene.

Napahawak si ana sa kanyang dibdib. Kumikirot eto. Pinipigilan niyang huwag umiyak at pinanatili na huwag maapektuhan ng nangyayari.

Naging tahimik ang sumunod na naghari.

Napalunok si ana at umayos ng tayo. Babalik na lamang siya sa kanyang kwarto. She didn't need to hear her parents heart to heart talk or bangayan. Siguro kong anuman ang mapag-usapan ng mga eto ay tatanggapin niya. Malaki na siya at matagal na niyang naiitindihan ang kalakaran ng mundo.

Wala talagang perpektong pamilya. Sa una lang mayroon. Paglipas ng panahon ay nagbabago ang ugali at paniniwala ng isang tao. Pati damdamin ay nagbabago rin. Kagaya lang din ng panahon. Walang permanente.

"D-do you love her raul?" natigil ang paghakbang ni ana sa maliit na boses ng kanyang mama na puno ng paghihinagpis at di mailarawang sakit.

"Yes" ang mabilis na sagot ng kanyang daddy.

Isang malakas na hagulhol ang nagpabalik sa pagkatulala ni ana. Nagkusang tumulo ng kanyang mga luha.

Ang sakit. Ang sakit sakit malaman na may mahal ng iba ang kanyang daddy. Araw-araw palageng nag-aantay ang mama niya sa pag-uwi ng daddy niya. Inaasikaso neto ang mga pangangailangan na kulang na lamang hindi siya maalala ng ina.

Naninikip ang dibdib na wala sa sariling naglakad si ana papasok ng kanyang kwarto. Pagkasara ng pinto ay napadausdos siya at humagulhol.

She's so heartbroken, para sa ina niyang halos sambahin sa pagmamahal ang kanyang ama.

Ayaw niyang mangyari iyon sa kanya. Ayaw niyang mabuhay na umiikot palage ang mundo sa iisang lalaki lamang. Ayaw niyang magaya sa mama niya. Ayaw niyang mag-antay at manlimos ng pagmamahal.

She toughen her heart. She made sure she put a wall on her. She made sure no one would ever scatter her resolve.

When in love you give 10 percent of your attention into it. When in love, make sure to love yourself first.

Nang sumunod na buwan ay nanatili ang patuloy na pag-aasikaso ng mama niya sa daddy niya. Na para bang walang nangyaring komprontasyon sa mga eto. Inis na inis man ay walang magawa si ana.

"Why not get a divorce ma." mylene stared at her daughter. Isang pilit na ngiti ang ibinigay sa nag-iisang anak.

"Hindi ganun ang kasal anak. Kapag nagpakasal ka, gagawin mo lahat upang maisalba ang lahat ng inyong pinangako sa isa't isa kahit pa masaktan ng paulit-ulit kahit pa mabigo."

Umiling si ana habang nakatitig sa ina.

"But he doesn't love you anymore." napatitig ang mama niya sa kanya. Namamasa ang mga mata. Pinipigilang huwag maiyak sa harap ng anak.

"Marriage ana is a sacrifice. Hayaan mong ako ang yumakap ng lahat ng sakit anak. Ako ang legal na asawa. Uuwi ang daddy mo rito at kahit pa ilang babae ang ibinabahay niya mananatiling tayo ang legal na pamilya. I did promise to love him infront of Christ. I won't go back with my words. I will still live anak."

nasasaktan si ana sa desisyon ng ina. Hindi niya maintindihan ang paniniwala at prinsipyo neto.

Gusto niyang ipilit na idiborsyo ng mama niya ang daddy niya kaso,

Napabuntunghinga si ana. Tumayo at lumapit sa ina. Niyakap niya ang mama niya ng mahigpit at hinalikan ang ulo neto.

"I love you mama. Palage niyong tatandaan na mahal na mahal ko po kayo kahit ang martyr martyr niyo na." Niyakap siya ng mama niya sa kanyamg bewang at humagulhol eto sa kanyang tiyan. Hindi na nakayanan ang pagpipigil ng mga luha.

Hinaplos-haplos niya ang buhok neto bago eto tumahan.

"Let me love him ana anak. Let me love your daddy. Sapat na ang nararamdaman kong pagmamahal para sa aming dalawa."

"Do what you want ma. Pero ayoko ng makita kayong nahihirapan. I'm leaving po. Sa apartment po muna ako na niregalo ni dad noong eighteenth birthday ko ako mananatili. Mag-iingat kayo dito ma. Tawagan ninyo ako kong magbabago man ang isip ninyo."

Nagyakap silang mag-ina.

'Love sucks ma. I hate being in love. I hate seeing someone hurt because of love'

I hate the feeling of being in love ma. I really hate it.