Wanted: Perfect Nanny for the Heir's Babies

Chapter 12

Two weeks . . .

Yeah, it has been almost two weeks since she started her job as a nanny to the twins. Sa loob ng halos dalawang linggong lumipas na inaalagaan niya ang mga sanggol, masasabi niyang mapagod at the same time, relaxing ang bago niyang trabaho.

It was tiring because she has to take care of not only one but two babies. Siya ang nagpapakain dito, nagpapaligo, naghehele, at nagpapalit ng damit at diaper.

It was also relaxing at the same time 'cause every time she looks at the babies' angelic faces, she feels calm.

They're just babies but they already have the power to calm the chaos and confusions in her heart and mind.

Their smiles and laughs are enough to help her forget her problems and pain for a while. Tila ba may mahika ang mga tawa at ngiti ng mga ito na nakakapagpaalis ng kaniyang pagod at lumbay.

"Alam mo, Tadz ineng, sa looban ng walong buwan, marami nang naging yaya ang kambal," pagkukwento ni Aling Juling.

Tadz and the babies were in the kitchen. Nakaupo siya sa stool at nasa lap niya si Deo habang si Dea naman ay nasa stroller nito at masayang nilalaro ang kaniyang stuff toy na pinahiram niya rito.

"Uhm, pang sampu ka na siguro sa naging yaya ng mga batang 'yan," pagpapatuloy ng matanda habang abala sa pagluluto.

"Talaga po?"

"Oo."

"Bakit po kaya hindi sila nagtagal?" she asked eventhough she knows exactly why. Base sa mga kuwento ni Maze, nahinuha na niya ang dahilan kung bakit hindi nagtagal ang mga naging yaya ng kambal.

Pinatay ni Aling Juling ang stove at hinarap siya.

"Sa totoo lang, hindi ko rin alam kung bakit. Siguro'y nahirapan sila sa pag-aalaga sa kambal. Mahirap naman talaga, hindi ba?" hinging sang-ayon ng matanda. "Ako nga sa mga anak ko, napapagod din sa pag-alaga sa kanila noong mga bata pa sila."

She slightly nodded her head. "Medyo po."

"Mabuti nga ikaw, mukhang hindi ka man lang napapagod sa pag-aalaga sa kambal. Mukhang nag-e-enjoy ka pa nga eh," nakangiting komento ni Aling Juling. "Mahaba ang pasensiya mo at
mahilig ka talaga sa mga bata 'no?"

Tadz smiled at the old woman.

Well, she's kinda right. Medyo may kahabaan nga ang pasensiya niya at mahilig talaga siya sa mga bata. 

She got her calmness from her mom. Malapit naman siya sa mga bata dahil siguro lumaki siya noong walang mga kalaro.

"Kakaiba ka talaga sa lahat ng naging yaya ng kambal kasi ikaw ginagawa mo talaga nang maayos ang trabaho mo. Halos dalawang linggo ka pa lang rito pero nakikita kong inaalagaan mo nang mabuti sina Deo at Dea. Minamahal mo sila na parang mga anak mo."

Tadz was overwhelmed at Aling Juling's compliment. Napuno ng tuwa ang puso niya dahil napaka-genuine ng matanda. Napakabait pati nito sa kaniya. She can see her mom in her.

"Alam mo ba, hindi sa sinisiraan ko ang mga dating yaya ng kambal pero kasi sila, parang nagta-trabaho lang dahil sa pera. Walang ka-amor amor sa mga bata. Minsan nga nakita ko pa silang sinisigawan ang kambal kasi iyak sila nang iyak."

"Kawawa naman po sila kung ganon."

Tadz' gaze went to the twins. Nakaramdam siya ng awa at lungkot para sa mga inosenteng sanggol.

She couldn't imagine herself, scolding or even shouting at the babies just because she can't stop them from crying. Kung siya lang, aalamin niya ang dahilan ng pag-iyak ng mga ito at hindi basta basta na lang bubulyawan.