i'm not your daddy || ft. Niall Horan ||

4

ik heb even een tijd sprong sorry voor als je het niet leuk vind ofsow. het is dus nu de dag voor Louis' verjaardag. dus 23 december.

pov Soof

 als ik wakker word rek ik me uit en kijk in de spiegel. vandaag een voetbal wedstrijd. daar heb ik super veel zin in. voetballen vind ik echt heel leuk. je kan je booshijd weg schoppen en het voelt vrij.

ik stap uit bed en neem een snelle douch. ik laat het warme water over mijn lichaam lopen en spoel mijn haren uit. ik doe mijn ogen open maar te vroeg. er komt wat sop in en ik knipper. ''fuck it'' mompel ik. dit is echt weer iets voor mij. lekker ontspannen en dan komt er sop in je oog. ik heb nog wel meer van die dingen die alleen maar bij mij gebeuren. als ik er later aan terug denk zal ik lachen. wat ik trauwens nu ook al doe als ik het ga vertellen aan Rosa en Eleanor.

ik sta voor de spiegel. ik doe mijn haar in een hoge staart, wat vaak toch geen zin heeft. want aan het einde van de wedstrijd is 'ie half uitgezakt en zitten er allemaal plukjes los. ''doei mam!'' roep ik maar geen reactie. ik haal mijn schouders op en loop de trapen af naar beneden. ik pak de oude oma fiets en stap op. het echt heel koud, maar dit is de ena laatste wedstrijd dus ik moet er zijn. de vorige wedstrijd zag ik een jongen schuin tegen een boom aan geleund staan. hij leek veel op Niall maar hij was het vast niet. iedereen van mijn team heeft wel familie of vrienden die komen kijken bij hun wedstrijd, maar ik ben weer zo lonely om niemand te hebben die komt kijken. ''hey Soof'' hoor ik ineens. ik kijk opzei en zie Verena. ''hey Vereen'' zeg ik terug en we glimlachen naar elkaar. ''heb je er zin in?'' vraagt ze. ik knik. ''zeker, maar hopelijk is Sina niet zo bitchie bezig. want dat was vorige keer echt heel irritant'' Verena knikt instemmend. ''ja beter zetten ze haar op de bank en doen ze Sam in het velt'' zegt ze en we fietsen de hoek van de grote straat om. ''ja inderdaad'' zeg ik. onderweg hebben we een beetje gepraat over meisjes dingen en voetbal. dus ondertussen zijn we bij het voetbal velt. als we uit de kleedkamer komen staan alle familie en vrienden al rond het velt. als ik naast me kijk zie ik Verena bij haar vriendje staan. ik zucht. ik loop het velt op en loop naar de coach. ''oke meiden, knallen met die ballen'' hij moet lachen om zijn eigen grapje maar niemand vind het leuk. ''oke, Verena, Soof, Sam in de aanval...'' verder luister ik niet meer want ik word mee getrokken naar mijn plaats. ''yess, we zitten met zijn drietjes in de aanval'' floepert Sam eruit. we lachen en gaan klaar staan. als ik het fluitje hoor begint de wedstrijd en ben ik even van de wereld.

''Soof!'' schreeuwt Verena naar me en paast de bal. even lijkt alles in slowmotion te gaan. ik hoor de mensen roepen op de achter grond, mijn ademhaling word boven het gejuich gedrukt en ik loop in slowmotion naar het doel. ik moet scoren. ik moet het doen, voor mijn team. ik ren en speel de bal voor me uit. ik kijk naar de ceeper in het doel en neem diep adem. daar gaat ie. ik schop en sluit mijn ogen. ik hoor niks, zie niks, sta stil voor 3 seconden. daarna voel ik allemaal armen om me heen. ik open mijn ogen en kom weer in de realiteit. iedereen juicht en lacht. ik kijk op het score bord en zie dat er 1-0 staat voor het thuis team. wij dus. ik begin als een gek rond te springen en te gillen. ''jaah!'' ik sta nooit of heel weinig in de aanval dus scoor ik ook nooit. ik kijk het velt rond en mijn ogen vergroten zich. hoe weten hun dat ik voetbal. en precies vandaag een wedstrijd heb? als ze me zien zwaaien ze naar me. ik ren naar hun toe en glimlach. dit is pas de eerse keer dat er vrienden van me komen kijken bij een wedstrijd. 'hoe?'' breng ik lachen uit als ik ze allemaal een knuffel heb gegeven. ''Niall is de laatste paar keer je gevolgd omdat je een tas had van de voetbal club'' zegt Louis. ik kijk naar Niall die een lichte blos op zijn wangen heeft. ik lach en zeg dat ik verder moet spelen. met een glimlach sta ik op het veld, blij dat er toch nog vrienden van mij komen kijken.

aan het einde zitten we met zijn alle in de kantine. we hadden 2-1 gewonnen en de coach is al weg met de beker. ''je speelde echt heel goed'' zegt Liam dan ineens. ''oh bedankt, ik sta nooit zo vaak in de aanval  weetje dus ik dacht, laat ik maar even wat zien'' zeg ik en we lachen. na een tijdje komt Niall naast me zitten. ''je speelde inderdaad best goed. ik v-vroeg me af of uh je misschien een keertje bij mijn wedstrijd wil kijken'' vraagt hij zenuwachtig. hij kijkt naar zijn half volle glas cola op tafel. ''ja lijkt me leuk. dan zie ik jou ook eens spelen'' zeg ik terug. hij lacht zenuwachtig. ''ja ha ja'' zegt hij weer zenuwachtig, wacht laatmaar hij praat de heletijd al zenuwachtig.

''Soof, zou je morgen naar Louis willen, samen met mij?'' vraagt Eleanor. ''ja hoezo?'' ''nou hij is jarig en iedereen komt, maar ik wilde niet alleen voor de deur staan en al helemaal niet als ik dan de eerste ben'' zegt ze. ''ja leuk, dan gaan we samen. maar volgensmij ben jij een beetje hopie de popie op Louis of niet soms'' zeg ik terwijl ik haar in haar zij prik. ''nee, hoe kom je daar nou bij?'' ''Eleanor'' ''oke, ik ben op Louis, maar dat mag je echt niet zeggen. alleen jij en Rosa weten het'' zegt ze snel. ''haha oke oke, ik zeg niks. maar ik ga nu echt. doeg'' zeg ik en open de flat deur. ''doeg, ik kom morgen om 11 uur wel'' roept ze terug. ik sluit de deur en steek mijn duim op door het raam. ik zucht en loop naar binnen. ''mam?'' roep ik. ik loop verder het huis in en zie een briefje op tafel liggen. 'hey schatje, paps en ik zijn voor een maand of 2 even weg voor het werk van papa. we bellen nog wel tot dan xxjes pap en mam' staat er. wat?! ze laten me voor wel 2 maanden alleen? dan zijn de er niet met kerst en niet met nieuw jaar. dan ben ik al helemaal alleen. ik verfrommel het briefje en gooi het weg. ik heb gewoon slechte ouders. je kunt niet voor 2 maanden weg voor je werk.