Yarım Kalan Hikaye ~Kim Taehyung

20

Eteğimin beline kemerimi takıp sıktım. Gömleğimin bir kaç düğmesini açık bırakıp yakasını düzelttim. Saçlarımı son kez düzeltirken kendim maşa yapmaktan nefret ediyordum. Zordu.

Bana özel hazırlanmış ve artık benimle bütünleşmiş olan parfümümü sıktım. Son kez kendime baktım. Kesinlikle güzel görünüyordum.

Topuklu ayakkabılarımı da giyip aşağı indim.

—Nasıl olmuşum? Diye sordum gülümseyerek Taehyung'a.

—Sadece ablamı buraya getir. Bu kadar boş işlerle uğraşma. Dedi.

Zorba.

—Taehyung bana karşı daha nazik davranmalısın. Ordan nasıl görünüyor olaylar bilmiyorum ama çoğu şeyi elimde tutan biriyim.

Telefonum çaldı. Ona söz hakkı takınmazken telefonu açtım.

—Efendim Bay Kim.

—Şoförün geldi.

—Teşekkürler. O zaman çıkıyorum evden görüşmek üzere.

Telefonu kapatıp Taehyung'a döndüm.

—Muhtemelen yarın öğlene doğru gelirim. Telefonun açık olsun. Olaylar değişiklik gösterebilir. Ne olucağını kestiremiyorum. Ayrıca bundan sonra bana kaba davranmanı kesinlikle kabul etmiyorum.

Onun bir şey demesine izin vermeden evden çıktım.

Şoför beni gördüğünde arabadan inip kapımı açtım gülümseyerek teşekkür ettim.

...

—Görüşmeyeli nasılsınız Bay Kim? Diye sordum.

—Babanın sana olayları anlattığını duydum. Lütfen bana amca de.

—Bunu söylemek de biraz zorlanıcam muhtemelen ama denerim. Dedim gülümseyerek.

—Akraba olduğumuzu öğrendiğinde ne tepki verdin? Diye sordu.

—Açıkçası her şey daha normal geldi. Çünkü babam ortak istemediğini söylediğini hatırlıyorum. Sizinle ortak olduğunda çok şaşırmıştım.

—Biliyorsun biz sonradan birbirimizi bulduk. Babanı yetimhaneye verdikleri için kardeşlik bağımız geç kurulsa da oldukça güçlü.

Babamın bana nasıl anlattığını ona anlatmıştı. Yani pot kırmasın diye bu şekilde davranıyordu. Elbette benim gibi hanımefendi bir kız ailedeki bu cinayet olaylarını bilmemeliydi. Onun yerine daha basit bir yalan.

—Bu çok üzücü. Eul Ji'yle kuzen olarak büyümeyi çok isterdim. Dedim.

—Değil mi? Keşke hep bir arada olsaydık.

Kafamı salladım.

—Bu arada Eul Ji bizde kalıyorsun değil mi? Diye sordum direk olarak gözlerine bakarken.

Bay Kim'in onu azarladığı çok belliydi. Ağladığı. Gülümseyerek ona bakarken cevabını babasına bile bakmadan benim gözlerimin içine bakarak verdi.

—Evet geliyorum Hyuna. Kızlar gecesi için sabırsızlanıyorum. Dedi gülerek.

Gözlerimi hafifçe Bay Kim'e çevirdim. Bana karşı koyamazsınız Bay Kim üzgünüm. Elimde tehditten daha iyi kozlar var.

—Çok sevindim. Sizin için de bir sorun yok değil mi Bayan Kim? Bay Kim'le  konuşup sabah izin almıştım zaten ama sizin numaranız olmadığı için size haber veremedim.

—Benim için bir sorun yok. Kız kıza eğlenin. Dedi gülerek.

—Bay Kim muhtemelen işlerle meşgul olur ama sizi kahve içmeye bekliyorum. Hatta yarın birlikte gidelim mi? Size bir tarif sorucaktim.