Marry Me | JEON Jungkook

"19": Huzur

Offer;
IU & Feat.Suga of BTS:"Eight"

-------------------

Ben yine ağladım bu şarkıda bu arada.
Çok beğendiğimden değil ama IU'nun ve Yoongi'nin eski hayatlarını biliyorsanız beni anlarsınız bence.
Birde klipte IU sonda çok hüzünlü bakıyordu.
>-<

--------------

Yatakta bir oraya bir buraya dönerken canım gerçekten çok sıkılmıştı.

Saat çoktan öğleyi geçmişti ve ben saat sekizde uyanmıştım. Kızlar öğlen ikiye kadar yanımdaydılar ama sonradan evlerine geri dönmüşlerdi. Abimin nerede olduğu ile ilgili hiçbir fikrim yoktu. Kızlar geldiğinden beri yanıma gelmemişti. Bu da zaten onun gittiğini gösteriyordu. Eğer gitmeseydi yanıma gelirdi çünkü. Ayrılmazdı yanımdan.

Peki ya Jungkook?

Jungkook da sabahtan beri sadece odama gelip bir şey isteyip istemediğimi sormuştu. Ondada zaten başını kapıdan uzatıp sormuştu.

Canımın sıkıntısıyla telefonu elime aldım. Telefonuma bakmaktan bile korktuğum şu zamanlarda şaşırtıcı şekilde bugün hiç mesaj gelmemişti.

Seolie:
Jungkook?
Neden yanıma gelmiyorsun?
(Görüldü 19:27)

Kook:
Geleyim mi?
Yani, gelmemi istemezsin diye gelmiyorum.
Ama hemen gelebilirim.
Yani, eğer istiyorsan.

Jungkook'un attığı mesajlara gülerken moralimin bu kadar düşük olduğu bir zamanda bile beni güldürdüğü için ona minnettardım.

Seolie:
Tabii ki, hemen gel!
Yani gel işte.
Canım sıkıldı.
Gelecek misin?

Kook:
Hem-men geliyorum!

Telefonun ekranına aptal liseli aşıklar gibi bakarken kapımın birden açılmasıyla gözlerimi büyüttüm. Bu kadar çabuk muydu?

Ve Jungkook neden nefes nefeseydi? Koşmuş muydu?

"Ben geldim! Oh, biraz fazla bağırdım sanırım..."

Yanıma geldiğinde oturması için elimle yatağıma vurdum. "Otursana."

Gösterdiğim yere oturduğunda konuştu. "Daha iyi misin?"

Ayağımdan bahsettiğini düşünerek konuşmaya başladım. "Aslına bakarsan, hareket bile ettirmediğim için ne durumda olduğunu bilmiyorum."

Jungkook başını sallarken bir daha konuştu. "Peki, ruhen?"

Bakışlarımı gözlerinden çekip ellerime sabitledim. Birazdan söyleyeceğim şey için şimdiden utanıyordum. Gerçekten, beynimi bir yerlerde düşürmüştüm sanırım.

"İyiyim Jungkook. Sayende."

Bu da benim özür dileme şeklimdi işte. Bu dediğimin ona iyi hissettirdiği çok net anlaşılıyordu zaten.

Özür dilemekle alakalı bir sıkıntım yoktu. Hatta özür dileyemeyen insanlar tam olarak insan değildir benim için. Sadece şimdi o anları hatırlayarak ikimizinde gülen yüzünü soldurmak istemiyordum.