Marry Me | JEON Jungkook

Final: Kurabiyeler

Keyifle okuyun ve lütfen oy verin.
Önceki attığım bölüm 70 görüntülenme 10 oy. Üzülüyorum.

:"(

Arkadaşlar özür dilerim. :'

Ya ben öyle bitirir miyim o kadar uğraştığım kitabı?

Yanlışlıkla atmışım ama haberim yok.

Utandım yaw. Jsjdjdhidg

Neyse bu tamamlanmış hali inş beğenirsiniz.

-----

6 yıl sonra;

Yanımdaki küçük elleriyle saçlarını yana doğru yatırmaya çalışırken onun bu haline güldüm.

Kime çektiği bariz ortadaydı.

Direksiyonu çevirerek sağ tarafa saptığımda geldiğimiz yer görünmüştü. Arabayı açık otoparka park ettikten sonra arabadan indim ve yan tarafa geçerek yolcu koltuğunun kapısını açtım.

"Jooweon, hadi gel."

Giydirdiğim beyaz gömlek sıkmış olmalı ki ilk iki düğmesini bana arkasını dönerek açmaya başladı. Sanki önüne dönünce görmeyecektim.

Çocuk aklı işte.

Arabadan indirdikten sonra parmaklarımla minik elini sarmaladım ve yürümeye başladık.

Beyaz ve krem rengi duvarlarıyla dışarıdan ferahlatıcı görünen ama içerisi can sıkıcı olan küçük binaya girdik.

"Anne, buraya geçen hafta da geldik ama."

Jooweon'un yüzünü asarak söyledikleri karşısında güldüm. Ama keyifli bir gülümseme değildi bu.

"Olsun Jooweon. Seni unutmaması lazım."

Kapının önüne geldiğimizde görevliye başımla selam verip kapıyı açmıştım. İçeri girdiğimiz gibi Jooweon elimi bırakıp yatağın yanındaki koltuğa çıkmıştı.

Bende kenarda duran sandalyelerden birini alıp yatağın yanına çektim ve oturdum.

"Merhaba anne. Ben kızın Seolhyun ve bu da oğlum Jooweon. Bizi her hafta nasıl unutuyorsun anlam veremiyorum bazen. Halbuki çok etkileyici şeyler anlatıyorum."

Alayla güldükten sonra bakışlarımı yüzüne çıkardım. Bugün daha iyi gözüküyordu.

"Sana biraz seni anlatayım anne. İki çocuğun var. Abim, Byun Baekhyun. Çok başarılı birisi. O bir şarkıcı ve sesi çok güzel. Ben Seolhyun. Avukatım ve neredeyse girdiğim tüm davalardan gülerek çıktım. Oh, seni anlatacağım biraz bekle lütfen."

Odadaki masanın üzerindeki fotoğrafları uzanıp aldım.

"Bu babam, abim ve senin bulunduğu bir fotoğraf. Abim ve babam dün gelmiş olmalılar, hatırlıyorsundur. "

Elimdeki fotoğrafı diğerlerinin arkasına yerleştirip bir başka fotoğrafı aldım.

"Buradada hepimiz varız ve ek olarak Hyemi ahjumma. Burada bir davetteydik anne. Yine senin o çevrendeki iki yüzlülerin bulunduğu bir davette. Hiç biri yanına gelmedi anne. Zaten seninle konuştuktan sonra arkasını dönüp yüzünü buruşturuyorlardı. Gerçi bunu sende biliyordun ve yapıyordun. Kime söylüyorum ki?"