Marry Me | JEON Jungkook

"25": Sessiz İtiraf

İki saatten beri karıştırmakla uğraştığım ama asla tam kıvamında olmayan krem şantimi yerken yazıyorum bu bölümü.

Evet, evet midesizim.

Bu çok gerekli bilgiyi verdiğime göre fice geçebiliriz.

Keyifli okumalar~!

-------

"Yah, yah! Şuna bakın!"

Seokjin oppanın elinde kumandayla bağırarak söylediği şeyle hepimiz ona ardından da eliyle gösterdiği televizyona bakmıştık.

'Güney Kore'nin en bilindiklerinden olan Oh ailesinin tek çocuğu olan Oh Sehun'un intihar ettiği söyleniyor. Arabası bir uçurumun kenarında bulunan Oh Sehun'un annesi Bayan Oh haberi aldıktan sonra bayılıp hastaneye kaldırıldı. Bay Oh, oğlunun atladığı uçurumda ayrıntılı araştırma yapan ekiplerin yanındayken Oh Sehun'un bulunan cesedi morga götürüldü.'

Ne?

O ölmüş müydü?

Herkes ekrana inanamayan bakışlar atarken ister istemez gözlerim dolmaya başlamıştı.

Ne kadar normalde de beni rahatsız eden, şu bir haftada da beni sapık gibi gözetim altına alan kişi o olsada bana göre kimse ölmeyi hak etmezdi. Hem, o daha çok gençti. Daha mesleğini eline almamıştı. Okuduğu bölümü tamamlayamamıştı. Belki de, hayalleri yarım kalmıştı.

"Annesi çok üzülmüş olmalı..."

Hoseok oppanın fısıltısını herkes duymuştu. Çünkü şu an gerçekten de ölüm sessizliği vardı.

"Neden.., intihar etmiş ki?"

Bilmiyordum, bilmiyorduk. Ve sunulan haberlere bakılırsa hiç kimse bilmiyordu. İntihar etmesini gerektirecek hiçbir şey yoktu. Güzel bir hayat yaşıyordu.

"Normalde bunun esprisi felan geçse 'Dünya bir piçten daha kurtuldu.' derdim sanırım. Ama şimdi bunu desem asıl piç ben olacakmışım gibi hissediyorum. O yüzden ben uyumaya gidiyorum. İyi geceler."

Yoongi oppa odasına doğru giderken Jimin de onun peşinden ayağa kalktı ve asık suratıyla kendi odasına girdi.

Jimin'in ardından diğerlerine baktığımda hepsinin üzgün olduklarını gördüm. Gerçekten, onlar çok iyi insanlardı. İlk tanıştığımız gün 'O çocuktan hiç hoşlanmıyorum.' diyen Taehyung bile aşağı doğru sarkmış dudaklarıyla üzgün bir şekilde halıya bakıyordu. Hemen yanımda oturan Jungkook'a baktığımda bana baktığını gördüm. Dolu gözlerimi görünce elini omzuma koyup burukça gülümsemişti.

Ve Sehun, umarım şu an rahat hissediyorsundur. Huzur içinde yatmanı diliyorum.

---

Yatakta sağa sola dönerken yine uyuyamıyordum. Bu sefer uyuyamamamın sebebi bir nevi Sehun olabilirdi. Öldüğü gerçeğini kabullenemiyordum. Şimdi her gün okula gittiğimde yüzündeki o arsız gülüş ile bulunan bir Sehun gerçekten de olmayacak mıydı?

Uyuyamamamın bir diğer sebebi ise alçıda bulunan ayağımdı. Gerçekten alışmak yerine iyice rahatsız etmeye başlamıştı. Ve ben gerçekten kendimi iyi hissediyordum. Yarın hastaneye gidip alçıyı çıkarttırmak istiyordum. Zaten iyileşmişti, buna emindim.