Marry Me | JEON Jungkook

"32": Hayallerimdeki Başroller

Keyifli okumalar~!

Birden karnıma giren keskin ağrıyla yüzümü buruşturarak gözlerimi açtım. Ağrı hâlâ devam ederken canımın acımasından ahlamıştım.

"Güzelim? İyi misin?"

Jungkook'un sorusuyla kafamı iki yana salladım. Arkamdan sarıldığı için yüzünü göremiyordum. Belimdeki ellerini çektikten sonra yatağın gıcırtısından yataktan çıktığını anlamıştım.

Jungkook önüme geldiğinde ellerini kollarıma koyup doğrulmam için yardım etti.

"Ne oldu? Canın mı acıyor hâlâ?"

Şu an susması benim sağlığım için daha faydalıydı. Yanaklarımın kırmızı pastelle boyanmış gibi gözüktüğüne yemin edebilirdim.

Jungkook'a cevap vermem gerektiğini düşünerek kafamı olumsuz anlamda iki yana salladım. Sadece arada sırada birden bir ağrı saplanıyordu. Gece de bunun yüzünden uyanmıştım.

"Ben, özür dilerim. Sert mi davrandım?"

Dedikleriyle beni dahada utandırmaktan başka hiçbir şey yapmıyordu. Ve evet, sert davranmıştı.

Jungkook ilkim değildi. Jongin'le iki sene boyunca sevgiliydik ve elbetteki yakınlaşmıştık. Ama Jungkook sormadığı sürece bunu ona söylemek gibi bir niyetim yoktu.

"Saçmalama Jungkook. İyi hissediyorum. Önümden çıkarsan kahvaltı hazırlamaya gideceğim."

Jungkook dişlerini gösterecek şekilde güldükten sonra üstüme eğilip sırayla alnımdan, burnumun ucundan ve dudağımdan öptü. Önümden çekilip kendini birden yatağa bıraktığında ani hareketten dolayı karnıma bir daha sancı girmişti.

Yüz ifademi sabit tutmaya çalışarak yataktan kalktım. Eğer karnımın ağrısını fark ettirirsem Jungkook günlerce benden özür dilerdi.

Odadan çıkıp adımlarımı yavaş bir şekilde mutfağa yönelttim. Jungkook'un arkamdan bağırdığında gülerek onu sessizce onayladım.

"Bebeğim, dün gece seni izlediğim için çok uyumadım! Kahvaltıyı hazırlayınca beni uyandır!"

---

Önümde yemeğini iştahla yiyen tavşanımsı varlığa bakıyordum. Ağzı yüzü yemekken bile böyle gözüküyorsa o kesinlikle insan değildi.

"Çok mu acıkmıştın?"

Jungkook konuşmama karşın kafasını tabağından kaldırarak konuşmaya başladı.

"Aslında o kadar aç değildim. Fakat sen o kadar güzel bir sofra hazırlamışsınki birden iştahım kabardı."

Dedikleriyle gülmüştüm. Çocuk gibi konuşmuştu. Ağzının etrafındaki yemek izleriyle de tam bir çocuk gibi duruyordu zaten. "Çocuk gibisin."

Jungkook elindeki çubukları masaya koyarak sitemkâr bir şekilde konuşmaya başladı.

"Şunu deme Seolhyun. Dün gece sana çocuk olmadığımı en güzel şekliyle kanıtladım."