Marry Me | JEON Jungkook

"30": Eşimle Biraz Vakit Geçireceğim

Okuyup da vote vermemeniz ve yorum yapmamanız beni üzüyor. Yazmak istemememe sebep oluyor :'(

Keyifli okumalar.

-----

"Onunla bir yere gitmene izin veremem. Çok çapkın duruyor!"

Eun Bi yüzünü kaldırıp ikimizin de tepkisini ölçmeye çalışıyordu. Açıkçası ben Jimin'le yemeğe gitmesini felan istemiyordum. O daha çok şey gibi duruyordu.

Gay?

Yani şu tanıdığım zaman diliminde bende öyle bir izlenim bırakmıştı. Ne bileyim? Yoongi oppaya olan davranışları ve bakışları felan. Ya da tam olarak benim uydurmamdı.

"Ama, ama be-"

"Gitmek istiyor musun?"

Seo Mi'nin çok sakin bir ses tonuyla sorduğu soru karşısında Eun Bi yine başını eğdi ve yavaşça başını salladı.

"E yuh ama yani! Sen ne ara bu çocuğu gördün de ne ara hoşlandın?"

"Tamam, çok karışma sen kıza."

Hayretle Seo Mi'ye baktım. Ama düşündüm de bizde genelde böyle tepki veren Seo Mi olurdu. Seo Mi iyi davranınca sanırım bende en azından birimiz çıkışsın diye böyle bir tepki vermiştim. Saçma bir mantık.

"Tamam ne yaparsanız yapın. Ben salona gidiyorum artık."

Kızların bir şey demesine izin vermeden kapıyı açıp odadan çıktım ve salona doğru yürümeye başladım. Namjoon oppa ve Jimin dışında hepsi buradaydı. Bir de abim ve neden geldiğini anlayamadığım Chanyeol oppa da buradaydı.

Aslında eskiden -12,13 sene önce- Chanyeol oppa abimin en yakın arkadaşıydı. Sürekli bize gelirdi ve istediği zaman bizde kalırdı. Benimle de çok iyi anlaşıyordu. İkinci abim gibiydi. Fakat ne olduysa abimle artık konuşmamaya başlamışlardı. Sadece şu son iki yıldır yeniden konuşmaya başladıklarını biliyordum. Ve sanırım yine eskisi gibi olmaya başlamışlardı.

"Gel bakalım. Ayağın iyi, değil mi?"

Yoongi oppanın oturduğu koltuğu patpatlayarak söylediği şeyle gülümseyerek yanına oturdum. Oturduğum gibi başımı sallayarak konuştum. "İyi oppa. Normal yürüyorum işte."

"Yah! O benim kardeşim yalnız. Hemen öyle yanına felan alıyorsun. Sen hayırdır?"

Abimin söylediği şeylere diğerleriyle beraber gülerken Yoongi oppa göz devirdi. "Yemedik kardeşini."

Abim Yoongi oppayı umursamayarak eliyle beni çağırdığında çok komik gözüküyordu. Bende ayağa kalkarak abimle Chanyeol oppanın arasına oturdum. Abim konuşacakken onu takmadan Chanyeol oppaya döndüm ve konuşmaya başladım.

"Nasılsın oppa?"

"İyiyim küçük hanım."

Ben bir şey demeden, hiç konuşmayan Jungkook'un sesini duydum. "Yalnız küçük hanım demezseniz. Sonra sizi hayattan bezdirebilir."

Söyledikleriyle kaşlarımı çattım. "O bir kere senin abin için geçerliydi. İlk olarak ben zaten küçük bir kız değilim. Ayrıca abinle aramızda sadece 9 santimetre vardı. Ama birde Chanyeol oppaya bak. Maşallah."