SERIES 1 : MY DEMONIC MAFIA

CHAPTER 18 : THE FEELINGS

'So yun yung nangyari bago ako nawalan nang malay? '

Shit! Talaga oh.

Paano ako napunta dito—

"You're awake. " napaigtad ako sa boses na yon, bakit ba ang hilig nyang mangulat?

Nilingon ko ang kinaruruonan ng boses nito at natagpuan ko ito sa may pinto  'bakit hindi ko man lang narinig na bumukas yong pintuan? ganun ba ako ka lutang? Aayyystt!'

Hindi maipinta ang mukha ko nang lumapit ito sakin.

"Ano nanaman tong ginawa mo sakin?  may binabalak ka bang masama kaya mo ako kinidnap ulit? at teka! paano ako napunta dito? I mean paano mo ako kinuha mula kila Dad? Don't tell me you hurt them? What!? " hindi ko tinago ang galit kung mukha at boses para nang sa ganun marandaman nya yung inis at galit ko sa kanya.

Pag talaga nalaman kung may ginawa siyang masama sa pamilya ko— 'hindi naman ganun si Denver diba? He is closed to my family, so hindi nya naman sinaktan ang pam—'

"No I didn't, " naputol yung pagiisip ko nang masama sakanya nang sabihin nya yon.

"W—what? " gusto kung ulitin nya yung sinabi nya, 'gusto kung sabihin nya ulit yon para makampante ako.. '

huminga ito ng malalim at lumapit sakin at umupo sa kama sa harapan ko, napalunok ako nang tinitigan ako nito.

'Shit! Ayan nanaman yang titig nayan.'

Balak nya ba akung lagutan nang hininga sa titig nya?

Malumanay ang titig nito sakin kaya mas lalong lumakas ang tibok ng puso ko. Tumikhim ako at nag iwas ng tingin dito.

"I will never do that," binalik ko ang tingin ko sakanya at ganun padin ang mga tingin nito sakin.

Yung tingin na puno nang lambing, yung parang ikaw yung pinaka inportanteng tao sa buhay nya, yung tingin nyang di mo man lang namalayan na nahuhulog kana pala.

Sinapo nito ang mukha ko kasabay nun ang paglapit din nang mukha nya sakin, at dahil sa ginawa nito rinig na rinig kung may nag rambulan na sa loob ko.

"D—denver... " I stutter in front of him. Sino bang hindi kakabahan kung sobrang lapit lang ng mukha nyo?

Bumaba ang tingin nito sa labi ko, Denver's breath is heavy, para itong uhaw dahil sa sunod na sunod na lunok at hindi ako ganun nga ka inosente para hindi alam ang gusto nyang gawin.

"You know I can't hurt your love ones," namamaos ang boses nito, pero hindi ako nakagalaw sa sinabi nito, mag sasalita na sana ako nang maunahan ako nito.

Naunahan na ako nang halik. Halik sa labi, kaya napapikit ako dahil gusto kung damhin ang halik nitong puno nang pag iingat.

Tinugon ko ang halik nito at ng maramdaman kung nalalagutan na ako nang hininga inilayo ko yung mukha ko sa kanya pero hinabol parin nito yung labi ko at patuloy paring hinahalikan at sinapo nito ang ulo ko at idiniin palapit sakanya at parang walang balak na pakawalan,

'Wala na akung hangiiinn.' kaya naman tinulak ko ito nang hindi gaano ka lakas at nagtagumpay nga akung ilayo ang labi nito sakin.

"D—Denver.. " namamaos na yong boses ko at habol hininga ang ginawa ko.

"I can't harm them.. " sinapo nito ulit ang mukha ko

'ang init nang kamay nito'
at tintigan ako nang nakakunot ang noo.

"not unless kung ilalayo ka nila sakin," umiling iling ito naparang may hindi kayang gawin. "I can't live without you Calista.. Not now that I figured this feelings for you.. " napatanga naman ako sa sinabi nito.