CHAPTER 28 : MISSED

2.9K 103 45
                                    

CALISTA P. O. V

'Sana hindi nalang bumalik yong mga alaala ko nang sa ganun wala ako sa sitwasyong ganito, kung saan nasasaktan na talaga ako, to the point I'm losing my self.. Sana hindi nalang talaga.. Sana.. '

"Princess? "

"Princess? "

"Sweetheart? "

Nagulat ako ng may kung anong humawak sa kamay ko kaya naman na agaw nito ang atensyon ko.

Si Mommy lang pala.

"Y-yes? may sinasabi po kayo? " I heard Dad sigh.

"You were spacing out.. Are you okay?" Mom asked me and held my hands tighter.

'I'm not okay.. '

"I'm okay.. " binigyan ko sila ng ngiti.

"Stop lying, and also stop faking your smile.. " nalipat ang tingin ko kay Dad sa sinabi nito.

Two Days. dalawang araw na ang lumipas pero yong sakit hindi parin kumukupas.

Nakauwi na rin ako. I'm home. 'Home.. Without Denver. A home without him.'

Napayuko ako ng maramdaman kung naiiyak nako.

"I-I'm not okay.. I'm not okay.. " I burst out crying. Napahikbi ako at naka yukong umiiyak. I cover my face to them.

"Come here sweetie.. " Mom hug me and I can't do something other than crying. Hinahagod nito ang likod ko.

"Mom.. I don't know what to do.. Ano bang dapat kung gawin? Two days has passed and yet I'm missing him. I pushed him away from me.. I missed him pero hindi ko kayang makita siya. Afraid that I will break again. Masakit pa e, pero namimiss ko na talaga siya.." I can hear my own voice getting raspy. Crumpled. Breaking.

"Shhh.. Stop crying.. " Mom hushed me.

"Princess.. You asked for space. you asked for time. So heal your heart first. And if you're not ready facing him, extend another time.. This is also our fault, we didn't tell you the truth , I'm sorry princess but we did it because it's for your own safety. At first we are mad at him because he did something bad, like taking you away with us, but every time we confronted I can see a desperate man, I can see the man ready to owned and be castle my princess. Denver didn't tell the truth to you because we asked him not to tell you. Pero ano ba talaga yong nararamdaman mo? Are you still mad at him? " umupo ito sa tabi ko at masuyo nitong tina tabi ang buhok kong humaharang sa mukha ko.

Umiling ako at napasinghot.

"It's okay, it's not your fault, I understand because you love me, and No, I'm not mad at him. Not anymore.. Hindi naman na ako galit sakanya. When he told me everything doon nawala yong galit ko, but I'm still hurting. Hindi ko lang matanggap yong dahilan ng pagka amnesia ko. Kung bakit siya pa.. Kung bakit yong taong mahal na mahal ko pa. Yes I'm mad at him. At first. But right now.. I'm missing him. I missed him so much. Mas nanaig yong pagkamis ko sakanya kaysa sa galit. And I don't know what to do.. I pushed him. Away.. " tinuyo ko ang luha ko pero para na itong gripo na patuloy na dumadaloy.

"Hush sweetie... " Mom cupped my face and wipe my tears.

"And now I'm afraid. I'm scared na baka dahil sa ginawa ko, nag bago na yong nararamdaman nya. B-baka hindi na niya ako m-mahal.. " I cried too much force.

Ako yong tumulak sa kanya palayo.. I did leave him. Lumayo ako sa kanya. Paano kung sa loob ng dalawang araw na nagdaan nakahanap na siya ng iba? It's Denver for godsake! Maraming babae sa mundo. At mas lalong madaming babae na umaaligid ligid sa kanya.

"Princess stop saying that.. "

"Sweetheart, Denver let you to have some space kasi hiningi mo yon, but that doesn't mean-"

I cut Mom from saying something.

"But.. What if.. what if ayaw na niya sakin? What if..."

"Would you stop crying if I told you that Denver is here? " Dad words making me confuse.

"Robert! " Mom raise her voice. Para itong pinapatahimik si Dad.

"She needs to know honey.. " Dad glance at me and Mom stares me making me more confused.

Dad let out a heavy breath.

"Denver.. "

"A-ano? " at dahil sa sinambit nito napatigil ang pag iyak ko. It was like his name is a Medication of my tears.

natigilan ako ng makita ko itong nakatitig sa bintana ko. Napa balik balik ang tingin ko sa kanila.

'bakit ba sila naka titig sa bintana ko at sasabihing Denver-wait.. '

Napakurap ako ng ilang beses bago nag sink in sa utak ko ang gusto nilang iparating sakin with that I stand up hurriedly.

Tinungo ko ang bintana ko at hinawi ko ang kurtina, welcoming me a glass window.

and..

Ash eyes.

There. I can see him. I can see him standing near to his Car. Naka pamulsa itong nakatitig sa bintana ko. At dahil nakatitig din ako dito. His ash eyes stared at my brown one.

I didn't blink. Nakatitig lang din ito sakin. Malamlam ang mga nata nito at parang may gustong ipahiwatig.

I miss you..

Before I can do something stupid again, like pushing him away. mabilis pa sa kidlat akung tumakbo pababa at tinungo ang daan palabas. And when I got out binuksan ko ang gate and stop. I stop meter away from him.

Nakasuot ito ng itim na sleeves at naka bukas pa ang tatlong batones at itim na pants din, he look mess. Magulo ang buhok nito at nahalata ko ang na ngingitim na eyebags. But more on. He's still handsome.

'How I missed that Demonic face.. I missed his presence. How I missed that eyes stared me deeply.. '

Naglakad ako palapit dito without leaving his stares. At ng nasaharapan na ako nito, napatigil ako sa susunod kung gagawin. I just wanted to hug him.

'He looked tired. I can see his face clearly now. Pagod ito at puyat. I was wondering ano kayang ginawa nya to lead him like this? '

Malalim ang mga titig nito sakin. May masuyo itong nababakas sa mukha. I can feel it. He wants to say something but he's stopping it. Kaya naman hindi ako umimik at hinayaan siyang una mag salita.

"H-hey... I ahhm.. " nauutal ito na parang hindi alam ang sasabihin.

Hindi ko inalis ang nga mata ko dito.

He sighed deeply.

"I.. Ahmm.. H-how-" I don't know what's gotten into my body that I suddenly hug him. Sinara ko ang pagitan namin ng isang yakap.

Niyakap ko ito ng mahigpit. I felt him stilled. Mukhang hindi nito inaasahan ang pagyakap ko.

"I'm not mad.. I'm not mad anymore... I missed you.. " napaluha ako.

Ngayon na yakap ko na siya.. I feel peace.. Siya lang pala ang peace na kailangan ko.

"Hey... Shhh.. Hush baby.. " masuyo ang boses nito at hinahagod nito ang buhok ko habang ang isang kamay naman nito ang nakayakap sa bewang ko.

'Baby..'

"How I missed that endearment.. How I missed you called me like that.. "

He's back. Back to me.

***---****

A/N : UNEDITED. THANK YOU FOR READING MY DEMONIC MAFIA. 😍

AND ALSO THANKYOU FOR BEING PATIENT TO ME.

NO HATE JUST LOVE 😍

FOLLOW ME AND DON'T FORGET TO VOTE EVERY CHAPTER. 💞

SERIES 1 : MY DEMONIC MAFIAWhere stories live. Discover now