SERIES 1 : MY DEMONIC MAFIA

CHAPTER 19 : SOFTY

Kanina pa ako hindi mapakali sa inuupuan ko. As in kanina pa talaga, 'eh sino ba kasing nagsabi na tititigan nya lang ako magdamag?'

"T—tumigil ka nga kakatitig sakin." sita ko dito pero mahinang tawa lang ang tinugon nito sakin.

"Why? I'm just appreciating the view."  what Denver said make me blush.

'aargghh! Ang rupok talaga! '

"Alam ko naman na maganda ako kaya hindi mo na ako kailangan na titigan ng ganyan, atsaka kanina kapa nakatitig sakin ah! " medyo mahangin naman talaga ako. 'pero medyo lang hehehe'

Napalakas naman ang tawa nito na kinakunot nang nuo ko.

"At bakit ka tumatawa diyan? natawa ka ba sa sinabi kung maganda ako? Huh? " ayyy! sege na, inis na nga ako.

Paano nya nagawang pagtawanan ako? E kahapon lang umiyak pa sya while confessing his feelings for me. Tsk! Nakakainis siya.

Busangot ang mukha kung hinarap ito at pinagkrus ang braso ko sa dibdib ko na mas lalo pa sigurong nagpatawa sa kanya at lumapit ito sakin at pinaggigilan ang pisngi ko.

"You're so cute baby.. " and then I snap, dahil sa sinabi nito nawala nalang bigla yong inis ko at parang bulang biglang naglaho.

Napalunok ako at nagpanggap na galit dito.

"Tsk! I hate you. "

"No you don't, you love me. " may bahid na saya ang boses nito.

"Not anymore, I hate you. " tumayo ako sa pag ka upo sa couch at iniwan itong mag isa sa salas, manuod sya mag isa! Hmm!

'and I need to walk out para mas dama nya yung revenge ko. '

Umakyat na ako patungo sa silid ko pero nasa gitna palang ako nang hagdan ng may humigit sa braso ko na kinagulat ko.

Pero mas nagulat ako nung bigla ako nitong niyakap ng mahigpit at dahil sa higpit nang yakap nito sakin rinig na rinig ko dito ang malakas na tibok ng puso nito.

"H—hey! tumakbo kaba? Bakit ang lakas ng tibok ng puso mo? At bakit hingal na hingal ka? " sunod² na tanong ko dito.

Magsasalita pasana ako nang narinig ko ang mahinang paghikbi nito. Hindi ako gumalaw o magsalita man lang, nakinig lang ako sa pagsinghot singhot nito at naramdaman ko nalang na basa na ang balikat ko kung saan ang mukha nitong nakasubsob.

'u—umiiyak ba siya? T—teka... B—bakit sya umiiyak? Teka hindi nag pro process sa utak ko. talaga bang umiyak siya? Ang Mafia umiiyak?! '

"I'm sorry... I didn't meant to laugh at you, please baby... I'm sorry.. " even his voice is broken. That's what makes me stilled more.

"Denver... " masuyo kung sambit sa pangalan nya.

Humigpit ang yakap nito sakin lalo.

"I didn't meant to laugh at your cuteness, it's just that... you're so cute and pretty I can't get enough of that. I'm sorry... I'm sorry baby... please stay, please don't leave me... " I can feel Denver's voice was trembling.

'natakot ba talaga siya? ' nagpakawala ako nang malalim na hinga and then I start combing his hair and caress it softly.. to make him calm.

"Denver... hindi ako aalis. I'll stay. I know I made a promise when we're young, that I'll never leave you pero hindi ko naman tinupad. But this time, I'll stay...I will always by your side.. Forever and you can count on me on that. " masuyo kung anya dito.

Lumayo ito nang kaunti sakin at hinarap ako pero nakapulot parin yung braso nito sakin.

Tinitigan ako nito sa mata at ganun din ang ginawa ko, matiim ang titig nito sakin pero may nababasa akung takot dito.