Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ahlem: Niye ki?
Alper: Senin vereceğin cevabı onun verdiğini düşündüm.
Ve sonra ağlama tuttu.
Ahlem: Ah garibim.
Boşver o kızı.
Alper: Keşke boşverebilsem.
Ahlem: Bak sana ne diyeceğim.
İstanbul'dayım ve çok sıkılıyorum.
Alper: Yani?
Ahlem: Bu kadar salak olma.
Beni dışarıya çıkar.
Babamın işleri var ve abilerim canımı sıkıyor.
Alper: Kalbim acıyor.
Ahlem: Üf benim de canım sıkılıyor.
Hadiiiiiii.
İstanbul'da akrabalarımdan başka bir tek seni tanıyorum.
Alper: Peki.
Neresi?
Ahlem: Oyyyy canım benim.
İstanbul'da bir evimiz var. Yani otelde değiliz.
Gel ve beni abimlerden kurtar.
Alper: Geliyorum.
Keşke sende beni bu acıdan kurtarsan.
Ahlem: Kurtarırım.
Merak etme.
Alper: Sana geldikçe daha çok dibe batacağım ama. (Bu mesaj silindi.)
Oyyyy Alper'immm sen onu bırak bana gel. Zaten sen benim karakterimsin.
İstersem Ahlem'i siler oraya koyarım ama hadi neyse.
Oğlum yaptığınız yorumlar gelmiyor. Artık günde 100 mesaj almaya başladım. Bu kadar ilerleyeceğimi bilmiyordum ama mutluyum. Neyse sonuç olarak yorumlarınızı cevaplayamayabiliyorum. (Dünyanın en uzun kelimesi neydi bilmiyorum ama bunun daha uzun olduğuna yemin edebilirim.)
Ve de son olarak canlarım taslakta 50 milyon hikaye var ve onları bitirdikten sonra yayımlayacağım. O yüzden bu kitaplara çok uzun zaman sonra bölüm geliyor. Ama merak etmeyin bugün oturdum yazdım. Bir hafta idare ederiz. Öhöghölghö. Saçma açıklamalarımla canınızı sıktım ama mutluyum.
