Gülümseyerek kafasını eğmişti. Sonra ayakta olduğunu hatırlayıp yatağının kenarına oturdu.
"Sen devam et."
"Çok konuşmayı sevmiyorum." Aslında konuşmayı severim tatlım. Ama sana aşık olduktan sonra pek birşey konuşasım gelmiyor genel olarak.
"Seni dinlemek istiyorum."
Bende seni dinlemek istiyorum.
"Anlatacak birşey yok ki?"
"Hem yalnız olmayı seviyorsun hemde Bora'ylayım hep diyorsun."
"Bora kuzenim olduğu için onun evindeyiz. Onda kalırım. Zaten evide yakın."
"Hmm."
"Sanırım duygusalsın."
"Sanırım."
"Beyza'yı sevmesem din sevgili olmazdın. Fazlalıkları sevmiyorsun çünkü."
"Aynen." Aslına bakarsan yalan. Doğru asosyalim. Ama Beyza'yla istediğim için sevgili olmadım. Bora çok asosyalsin biraz bize katıl dediği içindi.
"Hem şanslı hem salak. Ben de beni çok seven birisiyle sevgili olmak isterdim."
O gün istemediğini çok belli ettin ama.
"Aslına bakarsan istenezsin. O güm şakadan sana açıldığımda demediğini bırakmadın."dedim.
"Ama bak. O günde söylemiştim yine söylüyorum. Başka biriyle değil seninle sevgili olmak istemem. Çünkü biz çok anlaşamıyoruz. Hep kavga ediyoruz. Şu son birkaç gündür kavga etmedik ama gerçekten sen ve ben ayrı dünyaların insanıyız. Anlaşamıyoruz. Arkadaşta değiliz. Aramızda saçma bir bağ var. Ama üff sende biliyorsun. Sen ve benden olmaz işte."
"Biliyorum."
"Niye bu kadar açıkladım ki?"
"..."
"Şimdi ne yapmayı düşünüyorsun?"
"Hiçbirşey."
"Film izleyelim?"
"Ben film izlemem."
"Ne?"
"Film izlemem işte."
"Herkes film izler. Sen ne yapıyorsun canın sıkılınca."
"Ben izlemem işte. Başka şeyler yaparım. Mesela mobil oyun oynarım şuan. Eve gelince PC'den oynarım."
"Bütün gün oyun mu oynuyorsun?"
"Hayır. Herşeyi yaparım."
"Nasıl herşeyi."
"Canım sıkılınca yapmayacağım şey yok."
"Mesela?"
"Yemek yaparım, dikiş dikerim, temizlik yaparım, dışarı çıkarım, gezerim, bazen camiye giderim -cami eğlenceli bir yer, dövüşüyoruz falan-, bazen kağıtlarla birşeyler yaparım, yemek yerim, telefonda gezerim, kitap okurum, bazen kısa hikayeler yazarım. Ama başka birilerinin yaşadığı yalandan hayatı izlemem. Kendi sıkıcı, yalnız hayatım bile daha eğlenceli."
"Gerçekten dikiş mi yapıyorsun?"
"Evet. Maalesef annemin kızı çok geç doğduğu için bütün herşeyi bana öğretti. Sanırım ben 15 yaşındayken falan doğdu. O zamana kadar ben yaptım."
"Bende biraz yaparım ama sen sanırım çok marifetlisin."
"O kadar da değil yani. Ev hanımı gibi değilim."
"Hmm."
"..."
"Filmler hakkında böyle düşündüğünü bilmiyordum. Şimdi sen sinemaya gitmeyi de sevmezsin."
"Gitmişliğim var. Ama sevmem."
"Şimdi ne yapmak istersin o zaman."
"Bilmem. Sen ne istiyorsun?"
"Aklıma birşey gelmiyor benim de."
"..."
"Dur aklıma bir fikir geldi. Ben bu odaya birkaç aydır temizlemiyorum. İstanbul'da ne zamandır yokum. İki gğn için de temizleyesim gelmedi. Şimdi sende temizlik demişken marifeti görmek istiyorum."
"Peki."
"Tamam. Ben gideyim malzeme getireyim."
Hemen odadan çıkıp malzemeleri almaya gitti. Bende o sıra onun dediği şeyleri düşündüm.
Bizden asla olmaz. Biz ayrı dünyaların insanıyız.
🍁
