The Werewolf's Beauty

30 (SPG)

30 (SPG)

"We won the battle."

After Teagan shifted into his human form, this is the first statement he heard from his werewolf cousin, Ricker.

Pinagmasdan ni Teagan ang buong paligid na napapaligiran ng usok at mga nasirang laboratories.

Finally, they were able to destroy the largest base of the organization. Napangisi naman siya sa papalapit na si Galen habang hila-hila ang kamay nang nakahandusay na kalaban.

Lupaypay na hinagis ni Galen ang sugatang kalaban sa kanyang paanan. Humalukipkip naman si Teagan at tinignan ang lalaking may eye-patch sa isang mata. "So you're the fuckin' Master they call, huh?"

Nagtawanan naman si Galen at Ricker dahil sa tinuran ni Teagan. Umupo sa harapan ng duguan na kalaban si Teagan, walang awang hinila niya ang buhok ng lalaki upang magtagpo ang kanilang mga mata. "Where are they, huh?"

"Hunt won't answer you, Teagan. I've asked him many times." Galen informed.

Napalingon silang tatlo nang marinig ang demonyong tawa ni Hunt. "Stupid. You are all so stupid! You can't beat us!" He spit some blood on the ground and continued laughing.

Teagan's jaw clenched and without second thought he punched Hunt really hard on the face. Akmang patitikimin niya ulit ng suntok si Hunt pero pinigilan siya ni Galen.

"We need him Teagan." Nilingon niya si Galen. Seryosong nakatitig ang pinsan sa kanya. "Good source of information. Our real battle has just begun."

"Ooh, yes. Listen to your Lord Grantham." Hunt mocked.

Ibinaba ni Teagan ang kamaong nasa ere at tinalikuran ang mga kasama.

Tama si Galen, nag-uumpisa pa lamang sila.

Hindi ibig sabihin na nasa kanila si Hunt o nasira nila ang pinakamalaking base ay panalo na sila laban sa organisasyon.

Madali silang bumalik sa headquarter ng Dark World Council. Dito sila lahat nagpaplano sa susunod nilang hakbang.

Dahil sa nangyaring pagkapanalo nila sa labang ito ay pinayagan ni Galen ang ideyang magkaroon ng munting salo-salo sa headquarter, pero malinaw din niyang inanunsyo na hindi dapat sila magpakampante lalo pa tila may malakas na kakampi ang organisasyong ito.

Tahimik lamang nakaupo sa dulo ng lamesa si Teagan kasama ang mga immortal na kagaya niya.

A lot of people approached him but he just gave then a nod.

He was just there sitting and looking at his glass filled with whisky.

Kamusta na kaya ang mag-ina ko?

Nang sumagi sa isip ang kanyang mag-ina ay dali-dali niyang inabot ang baso at ininom iyon.

"Teagan." Isang pamilyar na boses ang nagpalingon sa kanya.

Dali-dali siyang tumayo upang magbigay galang sa kanyang amang si Rameses. "Father."

Pinakatitigan siyang mabuti ng ama, "It's been a while. Your mother's been looking for you, son."

Hindi maiwasang maging malamig ang trato ni Teagan sa ama. "I'll see her soon."

"About Lucas."

Pumikit nang mariin si Teagan, "What about your son?"

Kita niyang nanlaki ang mata ni Rameses dahil sa malamig na tinig. "I didn't know he exists. Do not give me that accusing look."

"This accusing look is not for Lucas, father. It's for my mother whom you've never shown affection from the very beginning."