Dare Me To Love You (ITL Series #1) |COMPLETE

Dare 24

CHAPTER 24

MONICA

"AGAIN!" sigaw ko kay Gabriel nang magkamali nanaman siya ng lyrics. It's been an hour at hindi pa rin niya ma-perfect! The recital is getting near and my patience is near to an end, too. We're at his condo, dito namin napagdesisyunang mag-practice. I trust him, anyways. I know he'll do nothing funny.

"We've been practicing this for weeks, Gabriel." mariin kong sabi pero parang wala siyang narinig. He looked insane and out of his mind. Kapag nalaman kong babae ang iniisip nito, I don't even know what to do anymore!

He muttered something but I only heard, "Lexi..." who the f*ck is Lexi?! Mapait akong natawa, hindi ko alam kung saan nanggaling iyon. It just came out from my mouth. This mother*cker.

"Gabriel!" I shouted. He blinked and looked at me. 'What?' he mouthed.

"Anong 'What'?! Who—who the fuck is Lexi?!" I yelled at him. "F*ck you! The audacity to even court me!" I threw punches at him. I can't even think and control what I feel anymore. He kept on dodging my punches but I manage to slap his cheek. Nakita kong unti-unting namumula iyon.

"Huh?! Who is she?! Nanliligaw ka pa lang nambababae ka nanaman?! Uh, f*ck you!" I raised my middle finger at agad na kinuha ang backpack ko, was about to walk out.

"What? You just cursed?" imbes na sagutin ang tanong ko ay iyon ang sinabi niya. Hindi man lang ba niya ako pipigilan? I know that I'm able to curse more than that, but I am a prim and proper. I was raised to be a fine and proper woman, I control my words... but not in times like this. F*ck him to the core! F*ck Gabriel!

"You are not focusing, muttering names of women. Sa tingin mo sinong hindi mabi-bwisit doon?" humarap muli ako sa kaniya at nameywang. I never cursed through mouth, kung magmura man ako ay hanggang isip ko na lang iyon. But just like I've said, not in times like this. Hindi ko kayang kontrolin ang lahat ng sasabihin ko kung nauunahan ako ng emosyon.

"Hey, hey bakit kasi umaalis ka ng hindi ako pinapa-explain?" he then placed his hands on my tensed shoulders. At parang asong uto-uto, kumalma ang nararamdaman ko.

"L-Lexi—ahh, she's... she's the girl who kept on posting the picture! Y-yeah. I wonder why she's still spreading those." Parang ninenerbyos niyang sabi. Lexi from Pain section? Baka naman Dexie? I looked at her with my arms crossed and with my poker face.

"You mean Dexie?" I asked and raised a brow.

"Is it?" his eyebrows furrowed and his whole face was so unsure.

"Yes it is!" bumalik ako sa pagkakaupo at nag-cross legs. It doesn't make sense!

"Okay, wala kasi akong pake sa kanya. Nako-curious lang ako sa intensiyon niya..." naglagay pa siya ng daliri sa baba na parang nag-iisip at tumango-tango.

"Please, do focus, Gabriel. I can't fail this." I exclaimed and made him repeat the song again.

3 HOURS have passed when Gabriel stood up, he hesitantly looked at me and said, "Can I take a shower?" he asked me and I just nodded. Busy kasi ako sa paggawa ng homework na ipapasa bukas. Nandito na lang din naman ako.

Dito ko na lang gagawin ang mga assignments ko dahil kakatapos lang naman naming mag-practice, saka ayaw ko pang umalis, because... I don't know. Maybe I want to spend more time with him... with Gabriel.

Nang maka-alis siya sa sala ay doon lang lumuwag ang pakiramdam ko. Kanina pa malakas na tumitibok ang puso ko na ewan ko kung bakit. It was pounding so hard... in a good way.

I eased the piled breath inside me. Ilang minuto pa ang lumipas bago siya lumabas ng banyo na nakatapis lang ang tuwalya sa kanyang beywang.

Napatitig ako sa kanya ng matagal, sakto lang ang katawan niya. Hindi pa masyadong halata ang mga bukol sa tiyan pero mapapansin mo pa rin. Basa ang buhok niya at tumutulo pa ang mga butil ng tubig mula sa kaniyang buhok. Yung katawan niyang hinding-hindi pagsasawaan titigan. Now this is his old girlfriends see. No wonder why he was being chased.

Mula sa tiyan ay bumaba ang tingin ko sa tuwalyang nakapulupot sa beywang niya. I swallowed hard and licked the bottom of my lips, I didn't know why I did that.

From looking down, I innocently looked at him and our gazes locked. Parang kinakarera ang puso ko sa bilis ng tibok niyon. Nakatingin lang kami sa isa't isa, no one dared to look away and break this damn glances.

Ramdam ko ang panginginig ng kamay, paa, at labi ko. Sa sobrang kaba ko ay feeling ko matutulo ang laway ko ng wala sa oras.

This feeling... the whispers inside my head saying that I should kiss him and feel his lips against mine, this unbearable heat inside me—when a phone rang.

Duon ako natauhan. Sabay kaming umiwas ng tingin, I felt my cheeks burn. I glanced at him and I saw his face went red up to his ears.

Ibinalik ko ang tingin sa mga papel at kunwareng nagbabasa. I cleared my throat at nakatingin sa papel kahit na hindi ko naman naiintindihan iyon dahil kung ano ano ang nandito sa isip ko.

Hinanap naman ni Gabriel ang cellphone na nagri-ring. Lumipas ang ilang minuto ay narinig ko ulit ang mga yabag niya kaya kunware akong nagbasa at tumikhim.

"Are you done?" tanong niya. I glanced at him, now he's with a t-shirt and sweatpants on. Matagal ko siyang tinitigan bago magsalita, "Uh... y-yes. I'm done s-staring..." I stuttered. Iba ata ang nasabi ko ah.

"No, I mean, are you done with your homework?" he chuckled like nothing happened earlier. I awkwardly smiled and gritted my teeth.

"A-ah yeah. I j-just finished i-it." Ngumiti ako ng pilit at tumawa ng pilit. "Ano 'yang binabasa mo?" nakakunot nuong tanong niya.

"N-nothing. I was just r-reviewing—" mas lalo akong nautal ng nakita kong papalapit siya sa akin na nakakunot ang nuo at nakatingin sa papel na hawak ko.

Mas bumilis ang tibok ng puso ko ng ilang inches na lang ang layo ng mukha namin. Nakatingin pa rin siya sa papel at bigla na lang siyang lumayo.

Binaliktad niya ang papel na hawak ko, "Paano mo mababasa ng mabuti iyan? Baliktad naman." Natatawang sabi niya.

Nang tignan ko ang papel ay nakabaliktad na ito dahil binaliktad na niya kanina. F*ck! Napapikit ako ng mariin. Gusto ko na lang lamunin ng lupa!

"A-ah... uhm—it's late I should get going." Nahihiya kong sabi at hinanap ang bag ko. Nakita ko itong nasa sahig sa harap ni Gabriel mismo.

I looked at him first and kneel to get my bag. Nakaluhod ako sa harap niya at nakaharap ako sa bukol na nasa ibaba lang ng tiyan niya. tina-try kong hindi tumingin duon pero hindi ko talaga mapigilan.

Lumunok ako at dali-daling tumingin sa bag ko. Nakita kong inaapakan niya ang strap niyon kaya tumingin ulit ako sa kanya.

Nakita kong umalon ang Adam's apple niya habang nakatingin sa akin at nang tingnan ko siya ay agad siyang umiwas ng tingin saka tumikhim.

"U-uh your foot..." tumikhim ako. Tinitigan niya pa ako bago tumingin sa paa niya. "Oh, sorry." He said and moved his foot. Sh*t. I've never felt this awkward ever!

HINATID NIYA AKO SA BAHAY. Nasa harap kami ng gate pero ayaw kong umalis dahil gusto ko lang siyang kasama kahit na mabilis na tumitibok ang puso ko.

I smiled sweetly as I look at him. I feel like, the Earth's rotation on its orbit are slower than the normal and I'm wishing that the time will stop a bit.

"Go inside, you might catch a cold." Nakangiti niyang sabi. Pangiti-ngiti lang din ako walang balak na pumasok sa loob.

I just want to enjoy this moment. I want this moment to be memorable that it will be permanent in my mind and heart forever. Damn, that's cheesy.

"Okay." wala naman akong ibang rason para mag-stay pa dito sa labas kahit na ayaw ko. He waved his hand and bid goodbye.

Pagkapasok ko ng kwarto ko ay agad akong napasandal sa pinto at hinawakan ang dibdib ko. I smiled and feel the fast heartbeat thumping inside me.

It keeps on pumping really fast... and I know exactly what's this feeling is. I know what I feel for Gabriel.

And I'm admitting it. I fell. Hard.

W A N D E R