Dare Me To Love You (ITL Series #1) |COMPLETE

Dare 35

CHAPTER 35

MONICA

WOKE UP a little early today. Parang automatic 'yung utak kong nagising. God, is this right? I only had 5 hours of sleep, I stayed up late overthinking. Bumangon na lang ako at tiningnan ang schedule na ibinigay sa amin nuong unang araw namin dito. As expected, mediyo boring ang activities ngayong araw at paniguradong hindi nanaman a-attend sila Mariane.

Naligo at nag-tooth brush muna ako bago lumabas para hindi na ako bumalik mamaya para maligo ulit. Maybe I can go out for a morning walk and eat breakfast. Besides, the sunrise here is to die for. I grabbed my slippers and wore an oversized jacket. I did not bother to wear and to fix myself, basta nagsuot lang ako ng damit at lumabas na. Wala naman sigurong makakakita sa akin ng ganito kaaga.

Pagkalabas ko ay nakita ko si Gab na nasa harap ng pinto, kaya kumunot ang nuo ko. Ano naman kaya ang ginagawa niya dito?

"What are you doing here?" tanong ko sa kaniya, I saw him stopped for a second while looking at me. Bigla tuloy akong na-conscious. "Uhh—I was hoping that you want to go out for breakfast? With me?" umaasa niyang sabi habang kagat ang itaas niyang labi.

Hmm? Should I go with him? But we just made it all up yesterday! Magmumukha akong desperada at marupok! Pero nandito na siya, eh, tatanggi ba ako? But I'll feel guilty! Nagkibit-balikat ako at naglakad, nang mapansin kong wala akong nararamdamang sumusunod sa akin ay lumingon ako.

Nakita ko siyang nakatayo at nakaharap sa cottage namin habang nakatingin sa akin. "Ano na?" tanong ko sa kaniya at naka-pameywang. Damn you, Monica! You dumb b*tch, isa kang malaking tanga! I cursed at myself pero hinintay ko pa rin siyang makalapit sa akin.

Nakangiti siyang tumakbo papunta sa akin. Nag-umpisa kaming maglakad papunta sa isang convenient store. Nilagay niya ang braso niya sa aking balikat kaya tumingin ako sa kaniya.

"Your arm, off my shoulders please." Sabi ko sa kaniya at tinanggal niya naman iyon and let out a small groan after. Natawa na lang ako at sabay kaming nagtungo sa isang convenient store.

THE MORNING walk I planned did not happen. Dumeretso na lang kami sa isang convenient store. Hindi ko na rin naabutan ang sunrise kasi mabagal maglakad si Gab at naabutan na kami ng sikat ng araw. Nakatapat ako sa harap ng ref, meediyo umiwas ako kay Gab dahil lahat na lang ng kinukuha ko ay siya ang nagdadala. Pero hindi pa ako nakapili ng inumin ay nasa tabi ko nanaman siya, hawak ang mga kinuha ko kanina at nadagdagan din ng ibang pagkain.

"Nakapili ka na ba?" tanong niya at tumango na lang ako sabay kuha ng chuckie at dumeretso sa counter para magbayad.

"Ako na..." sabi niya at nilabas ang black card sa wallet niya. Suminghap ako at dali-daling kinuha ang cash ko pero nakipag-away pa siya sa akin. We're comfortable, hindi kami naghihirap nila Mommy, at never sila nagkulang sa mga needs and wants. I don't know why when someone pays for my meal or pays for the thing I want crashes my pride. I can pay for my own!

Gabriel, I know that you are damn rich but please... I can buy my own breakfast! Gusto ko iyon isigaw sa kaniya pero piniling hindi na lang.

Nag-away pa kami ng tingin nang may tumikhim sa likod namin. Gosh, I forgot that we're on a line. "Mr. Santos bilisan mo ang pagbabayad ng pagkain ng girlfriend mo dahil marami ang nakapila." Tumingin kami sa likod ng may magsalita. Si Mr. and Mrs. del Rosario pala.

Namula ako ng dahil sa matinding hiya. Gosh, nakakahiya ka, Gabriel! Napansin tuloy tayo ng parents ni Sam and at the same time, dean at president pa natin!

"Sorry, Ma'am, Sir. W-we'll go ahead." Nahihiya kong sabi saka hinila si Gab matapos mailagay sa supot ang mga pinamili namin.

NILAPITAN NAMIN SI MARIANE at Retz na nag-uusap sa isang table. Tumabi si Gab sa akin at kaharap ko naman si Retz na katabi si Mariane. We just happen to see them here, at parang gusto ata akong sundan buong araw ni Gabriel.

"What's up?" tanong ko sa dalawa at kumuha sa nachos na nasa harap nila. Sumunod nama'ng naupo si Yana at Sam na may dalang milktea. At sunod-sunod na ang pagdating nila hanggang sa mabuo kaming magkakaibigan. Why do we all fall in one place?

Naubos na yung nachos na kinakain ko kaya kinuha ko ang platong may maliliit pang piraso ng nachos at binigay iyon kay Gab.

"What?" tanong niya pero nginitian ko lang siya at mukhang na-gets na niya ang ibig kong sabihin kaya tumayo siya at kinuha ang plato. As he should.

I was licking the cheese and mayo on my fingers when I glanced at our table and knew that they were looking at me.

"What?" I asked and extended my arm to get some tissues. Nang bumalik si Gab ay nilagay niya sa harap ko ang plato na puno ng nachos.

"Akala ko ba bonding." Sabi ni Mariane pero hindi ko na lang iyon pinakinggan. "Kahapon lang na--" inapakan ko ang paa ni Retz sa ilalim ng table at nginitian siya. Nakita kong ngumiwi siya at pilit na ngumiti sa aming lahat.

"Anong nangyari kahapon?" tanong ni Mariane sa akin. "Wala. Wala naman..." pilit ko silang nginitian at rinig kong tumikhim si Marzh at Luis pero hindi ko na lang iyon pinansin.

Pinagpatuloy ko ang pagkain ng nachos at hindi na pinakealaman ang mga usap nila, masarap na itong kinakain ko kaya huwag na nila akong guluhin pa.

"Ano nga pala yung pinag-uusapan niyo ni Retz kanina?" bulong ko sa kaniya ngunit umiling lang siya. Personal na bagay siguro iyon. The girls wants to know and should know everything but we respect each others privacy. Kung hindi pwedeng sabihin, hindi pwede.

"Kulang daw ang guests kaya sama na kayo..." naglapag si Retz ng mga sobre. It looks like an invitation in black and gold. Kumuha ako ng isa at binuksan, unang makikita talaga ay ang ticket to Tokyo Japan.

"You're getting married?" tanong ni Marzh kaya sabay-sabay kaming natawa maliban na lang sa kanilang mga lalaki.

"Why?" tanong niya. Malakas na tumawa si Marzh at binalewala ang taong nakatingin sa kaniya. "Seryoso? Ilang taon ka na ba? Parang ang aga naman. Hindi ka pa ata tuli, eh."

"Anata o fakku..." fuck you. Bulong ni Retz pero sapt na para marinig namin. I chuckled.

Bigla na lang nagsalita si Luis, "Your words, bud." Sabi niya habang nagbabasa sa cellphone niya, hindi ko na lang pinansin ang hawak niya. Bawal kasi ang cellphone, eh, iyon ang pinaka-first rule ng school kapag may field-trips.

"Tss." Ngumuso pa siya at padabog na umupo sa upuan niya na parang isang batang hindi binilihan ng candy.

Tinignan ko ang invitation, sa Japan gaganapin ang kasal niya. Na-excite ako dahil first time kong pumunta sa Japan, tuwing summer kasi ay Canada at London lang ang binibisita ko dahil duon nakatira ang relatives namin. Well, I've been in Korea once.

"Pwede bang pumunta?" tanong ko dahil baka hindi talaga kami invited at niloloko lang kami, e 'di para kaming tanga sa airport kung ganon?

"My dad forced me to invite some of my friends. Akala ata niya isang batalyon ang kaibigan ko at maraming biniling ticket." bahagya pang lumiit ang singkit niyang mga mata. Mahina akong natawa sa inasta niya.

"Nakakakita ka pa ba?" Marzh jokingly asked. We all suppressed our laugh when we saw Retz's face. He look so pissed.

"Joke lang! Masyado ka namang pikon, pakainin kita ng sushi diyan, eh." Pumikit si Retz na parang pinipigilan ang galit niya. Nanahimik na lang si Marzh at nakikain sa nachos ko. Ewan ko kung ano yung topic nila pero bigla na lang silang nagtawanan.

I lived with the thought that lesser friends are more fun, didn't know having new friends are more exciting. Even if my thought stays that way, I'll still be willing to accept new people in my life. New peers? Hmm? Why not?

W A N D E R

I'm really cringing out while editing this. bwiset na mga MC'ng 'to! ang jejeT_T