Kristine 12 - Rose Tattoo (UNEDITED)(COMPLETED)

33

HINDI na dinala sa Maynila ang mga labî ni Donya Erlinda Navarro Gascon. Sa villa na rin ito ibinurol. Gustuhin man ay hindi magawang umuwi ni Beatriz, Alvaro, at Nick sa pagkamatay ni Erlinda. Ilang araw makarating ng Texas ay nanganak si Kristine. Bukod doon ay nagsisimula na ang annual board meeting at hindi maaaring i-postpone.

IKATLO at huling araw ni Erlinda sa villa. Sa kinahapunan ay dadalhin na ito sa family mausoleum. Tatlong araw na ring halos walang tulog si Billie. Gusto niyang sisihin ang sarili sa pagkamatay ng matanda. Kung hindi siya sumama sa mga ranchero sa kabila ng pagtutol ng matanda ay di sana ay naagapan niya ang gamot nito. Hindi sana ito namatay sa kanyang kandungan.

Nakaupo siya sa isang sulok ng sala grande at malayo sa karamihan at natatakpan ng malaking piano. Nakamasid sa mga nagsisidating na mga panauhin nang makita niya ang pagpasok ni Charry de Luna. Ama marahil ng dalaga ang kasunod na kumamay kay Franco. Pagkatapos ay yumakap kay Lance.

"Oh, I'm sorry, honey. I know you loved that dear old lady so much," pahikbing wika ni Charry. Ilang sandali itong nagtagal sa mga bisig ng lalaki bago bumitaw at lumapit kay Franco upang bumati at pagkatapos ay muli ring bumalik sa tabi ni Lance.

Nagpakawala siya ng isang mapait na buntong-hininga. She would have turned away nang makita naman ang pagpasok ng isang pamilya. Agad na sumalubong si Lance and planted a kiss on her cheek. Pagkatapos ay hinawakan sa ulo ang batang kasama nito.

Sa larawan lang sa Houston niya nakita ang babae subalit alam niyang si Jewel iyon kasama ang pamilya. The portrait didn't do her justice. She was very pretty in person sa kabila ng sa tingin niya ay nagdadalang-tao ito.

Marahan siyang tumayo at lumakad papasok sa library at naupo sa mahabang sofa. Bagaman ipinakikilala siya bilang asawa ni Lance, may pakiramdam siyang estranghero siya sa bahay na iyon. Ni hindi niya kilala ang mga naroong bisita. At kung hindi pa niya unang nakilala ang mag-asawang Zandro at Jenny ay lalo marahil niyang naramdamang isa rin lang siya sa mga naroong nakikiramay. Ni hindi sila halos nag-uusap ni Lance matapos ang hapong mangyari ang fatal attack ng namatay. Naging lubhang abala ito maliban pa sa pamimighati.

At hindi lingid sa kanya ang bulong-bulungan, lalo na nang dumating si Charry at yumakap at humalik kay Lance. She closed her eyes at sinikap na huwag tumulo ang pinipigil na mga luha. Inihilig ang ulo sa sandalan nang bumukas ang pinto.

"Here you are, hija, gusto kang makilala ni—" nahinto sa sinasabi si Franco nang makitang tila hapong-hapo siya. "Are you all right?"

"Y-yes... no..." hindi niya alam ang isasagot. Naupo si Franco sa tabi niya. "I-it's my fault, Papa. I should have not left her..." she sobbed.

"Sshh... ano ba ang sinasabi mo, hija?" wika nito na nagsasalubong ang mga kilay. "Matagal nang maysakit ang mama at alam naming lahat na anumang sandali'y mawawala siya."

Sama-samang pagod, tensiyon at puyat sa nagdaang ilang araw at sama ng loob sa nakita kanina sa labas, tuluyang kumawala ang damdaming pinipigil ni Billie.

"S-she died in my arms! Oh, god!" pahisteryang wika niya at tuloy-tuloy sa pag-iyak.

"Hush," ani Franco na hindi malaman kung paano siya aaluin. Kinabig siya patungo sa dibdib nito at banayad na hinaplos ang likod. "You will make yourself ill if you don't calm down, Billie."

"What—?" Nahinto si Lance sa pagpasok nang makita ang ama at asawa. Nagsalubong ang mga kilay nito sa pagkakatingin sa dalawa. Iyon ang ikalawang pagkakataong nakita nito ang asawa at ama sa ganoong tagpo.

Ang una ay nang dumating si Franco sa mismong araw na iyon.

Naguluhan ito nang ang asawa ay sumalubong sa ama at yumakap dito.And the controlled Billie started weeping hysterically.

Nilingon ni Franco ang anak. "She's tired and upset, Lance. Ayusin mo ang asawa mo." binitiwan nito ang manugang at tumayo. "Uutusan ko ang katulong na dalhan ka ng isang basong gatas, Billie." Pagkasabi niyon ay humakbang palabas ng library si Franco.

Pinahid ni Billie ng mga palad ang mga luha at sinikap na kalmahin ang sarili.

"M-may kailangan ka sa akin?" tingala niya sa asawang matiim pa ring nakatitig sa kanya.

"Jewel wanted to meet you." his voice cold. "Pero sa nakikita ko sa iyo, I guess I'll have to make excuses..."

"I–I am sorry, Lance. H-hindi ko napigil ang sarili ko..."

"Hindi kita naiintindihan," patuloy ni Lance na may bahid na ng galit ang tinig. "Sa nakalipas na mga araw mula nang mamatay ang Lola Erlinda'y you've been acting strangely. You grieved as if you were that close to my grandmother at lagi na lang nasa likod mo ang Papa. Aren't you overdoing this, Billie?"

Bago pa siya makasagot ay muling lumitaw si Franco na may dalang baso ng gatas.

"Here, inumin mo ang gatas na ito, Billie." Iniabot sa kanya nito ang dalang isang basong gatas. Gusto niyang magtanong at magprotesta but she was too tired and upset para gawin iyon.