She's My Boyish Girl

Chapter 14

***

Zavier Yutsuko

NAKAPANLUMBABA lang ako habang tamad na nakatingin sa harapan. I'm so bored. Wala rin yung tatlong lamang lupa and God knows where are they. Wala akong pakialam.

Mukha lang akong nakikinig sa teacher na nasa harapan, but the truth is hindi naman talaga. Inaral ko na to, Papa already taught me this. Nag-vibrate ang cellphone ko sa loob ng aking pantalon.

I secretly fished it out. Number ng secretary ng kompanya namin dito sa Pilipinas. Tumingin agad ako sa harapan ang raised my hand. "Ma'am? May I go out? I have an emergency call from my father." Dahil sa ginawa ko ay napatingin silang lahat sa'kin. Pero hindi ko na pinansin pa.

Ngumitu naman ang guro sa harapan. "Yes, you may go," aniya. Tumango naman ako and went outside. Nang makalabas ako ay sinagot ko ang tawag at inilagay sa aking tenga ang aking cellphone. Nanahimik ako at hinintay ang sasabihin niya. I have this TALENT, na kaya kong hindi magsimula ng conversation.

[Hello po?] 

"Yes?" Sagot ko at tahimik lang na binabaybay ang kahabaan ng hallway namin. Wala ng mga tao dahil oras pa naman kasi ng klase. Nakapamulsa lang ako habang mabagal na naglalakad. Enjoying the view.

[This is from Philippines Z.Y. Corp. Madam, you have a meeting to attend to tomorrow. In Bachelet Restaurant, eight in the evening]

Napasandal ako sa railings, habang nakaharap ako sa field. I don't remember any appointments tomorrow. Kaya tumango-tango ako.

"Okay, I'll be there." I hanged up. Napatitig ako sa labas. This school hasn't changed, they still screams elegance. The pine trees scattered around the field is arranged nicely the benches around the school is colored blue to match the buildings.

Napakapayapa ng buong eskwelahan. Oxford's family really did a good job on building this institution. Sabagay, they should serve high quality of education kasi hindi rin biro ang tuition. While looking at the field, a silly idea came up in my head.

I wonder what it looks like if that field turns ito a war ground. Malaki rin ang area, and the grasses field with blood is a nice touch too. Napa-iling na lang ako. Umaandar na naman ang kalokohan ko.

Naglakad na ako pabalik sa klase namin. Nang makarating sa loob ay tinanguan ko ang guro st bumalik sa kinauupuan ko. Since I'm a diligent student, I got my earpods at ipinasak ito sa magkabilaan kong tenga while listening to ASMR sounds. Hanggang sa makatulog ako.

-

I SUDDENLY woke up sa hindi malamang dahilan. Nang inilibot ko ang aking paningin ay napasimangot ako. Wala man lang gumising sa'kin? Wala ng tao! Tinignan ko ang cellphone ko to check the time, and my eyes widened.

Alas dose kuwarenta na! It's already lunch time! And no one, as in NO ONE bothered to wake me up. Dabog kong kinuha ang bag ko at lumabas na. Pero agad akong napahinti at takang nakatingin sa tatlong mukhang kanina pa naghihintay sa labas ng classroom.