Singularity

40|Benim Hediyem Sensin

Bölüm 40|Benim Hediyem Sensin

-Jeonikook iyi okumalar diler...

"Şu evrende ki en iyi hediye; Senin, benim kızım olman."

|Bu bölüm Jungkook'un anlatımındandır.|

Sabah saat 9 civarıydı. Ben uyanmıştım ama minik farem hâlâ uyuyordu. Ben de dün çizdiği resimleri topluyordum.

Hâlâ şaka gibi geliyordu.

Benim bir kızım vardı. Hemde dünayalar tatlısı. Beni seviyordu. Ben de onu. Baba derken çekinmiyordu.

Bunların hepsi şu 3-4 ayda olmuştu. Zaman istediğimden de hızlı geçmiş ve biz artık bir aile olmuştuk.

Hemde hiç kopmayacak bir aile.

He Ran'le daha yeni tanışmıştık. Belki de aramızda ki bağ sadece hoşlantıdan ibaretti.

Ama şimdi iyi ki diyorum. İyi ki birbirimizi bulmuşuz. Şuan hayatta olmaya bilir ama eminim o da kızını izliyordur. İzlerken de benim gibi mutludur.

Çünkü minik faremi izlemek o kadar keyif veriyor ki.

Çizdiği resimleri masanın üzerine bırakıp, yatağa ilerledim. Şimdi minik faremi uyandırma sırasıydı.

Saçlarını okşayarak, yüzüne öpücükler kondurmaya başladım.

"Baba?" Mırıltı gibi çıkan sesine güldüm.

"Minik farem."

"Günaydın."

Burnuna da öpücük kondurup, geri çekildim.

"Günaydın minik farem. Kahvaltı yapalım mı?"

"Hm,hm."

Gene güzel birgün bizim olacaktı. Keyifle geçireceğimiz birgün.

...

Bizim pratik odasına ilerlerken, neler olacağını düşünüyordum. Bir fikrim yoktu ancak hyunglarımın süpriz hazırladıklarını biliyordum.

Biz içeri girince, hyunglarım şarkı söylemeye başladı. Bense bu hallerine gülümsedim.

"Baba,senin doğum günün mü?"

"Evet, minik farem."

Hyunglarımın yanına ilerleyip, pastanın olduğu yere geçtik. Şimdi pasta üflenecek ardından da hediyeler açılacaktı.

Minik faremi de kucağıma alıp, pastayla eşit boyuta getirdim. Beraber üfleyebilirdik.

Pastaya yaklaşıp, tam üfleyeceğimiz sırada Hoseok Hyung "Dilek tut kook." Demeyi unutmadı.

Sonsuza kadar hyunglarım ve kızımla; sağlıklı, mutlu, huzurlu yaşamayı istiyorum.

Herşeyden çok.