HER LAST LETTER FOR ME [COMPLETED]

CHAPTER 27

ACICI

20 years... And here I am nagsisimula na ng bagong buhay with my son, Zeke Jackson.

Tumigil na kong tumugtog 6 years ago simula ng iwanan kami ng papa ni Zeke na si Zed ang dati kong manager

Hindi ko naman talaga siya minahal, wala akong ibang minahal kung hindi si Belle... Si Orabelle lang.

Pinipilit lang ako ni Zed na mag perform just for him para sa pera but when he found a new young popular artist he left me and I don't care.

Mas nasaktan pa ko nung raw na makita ko si Belle na nanood ng concert ko 6 years ago gusto kong huminto sa pagtugtog alam kong siya yun!

Yung mata niyang gustong-gusto kong tinititigan.

Fuck I know siya yun! Kahit medyo nag matured na ang mukha niya, but she doesn't wear her beautiful smile anymore, instead nakita ko kung gaano siya kalungkot.

Gusto ko aiyabg lapitan! Pero wala akong magawa ng mga araw ba yun ng bigla na lang siyang nawala sa dami ng tao.

Gusto kong lapitan ang taong minahal ko ng sobra, ang taong laman ng aking bawat kanta.

"Ma." Napatingin ako kay Zeke na kakarating lang at halata ang lungkot sakanya.

Napagalitan ko siya ng malaman ko ang kalokohang ginawa niya sa mga students sa SFE just to take his revenge including the daughters of Luna and Ellie.

"You fixed your problem now huh Zeke Jackson?" I admit it he's a clever one with his plan.

"Yes Ma. But I can't understand bakit mo piniling manahimik? Naghirap ka pero dapat sayo yung tinatamasang yaman ni Mrs.Luna Valdez at ang ibang shares ni Mrs.Ellie Leira Wright. Bakit?! Sayo yun! Ikaw yung totoong Heron!" I see myself on him, ito babang nararamdaman ni Mama sa tuwing sinusuway ko siya noong nabubuhay pa siya?

"Are you done? Shouting with your own mom?" Napayuko siya dahil sa sinabi ko.

"I'm sorry Ma... Naiinis lang po kasi ko dahil kung sana ikaw yung nagmay-ari ng Heron company ede sana hindi mo naramdaman na mabugbog ni Papa sana hindi ka pinahirapan ni Papa, hindi sana—"

"Kung ako yung nagmay-ari ng Heron Company, hindi ko makikilala ang papa mo... Wala ka ngayon dito. Zeke trust me I've been in the darkest days of my life pero ikaw having you as my son sobrang saya ko so please stop taking revenge. Look ayaw kong mawalan ka ng kaibigan." Lumapit ako sakanya at hinawakan ko ang pisngi niya.

"Ma— na mi-miss ko na po ang ngiti niyo tuwing nag pe-perform kayo why don't you sing again? Di ba po marami padin pong kumukuha sainyong music studio? Why you didn't accept it?" Napabitiw ako.

Aaminin ko kaya ako nag-enjoy ako sa pag pe-perform dahil iniisip ko na sa bawat kantang kakantahin ko naririnig yun ni Belle.

"If you want me to see singing again find my melody... Find my Orabelle Dinley." Nagtataka lang akong tiningnnan ni Zeke.

"Po?" Doon lang ako natauhan.

"W–wala. Ikaw!" Kinurot ko na lang yung tenga niya.

"Ayaw ko ng makikitang nagloloko ka sa mga babae ah!" Tumawa naman siya. Sa mata ng iba bad boy ang anak ko pero hindi. He's a good son.

"Opo. Inayos ko na lahat Ma." Yinakap niya na kong mahigpit.

"Pero Ma, yung Orabelle Dinley po ba siya po ba yung Belle?"

"Huh?"

"Naririnig ko po kasi kayo tuwing nanaginip po kayo you always calling her name."

"First love mo Ma? Yieeee!" Sinundot sundot pa niya ang tagiliran ko.