When Midnight Falls

Season 1 Chapter 4: Midnight

Moerani's Point Of View

"HEY, You're here!"

Kaagad kong hinanap kung saan nanggagaling ang boses na iyon.

"I'm up here, Rani."

Napatingin ako sa may malaking puno at natagpuan ko kung sino ang nagmamay-ari noong boses na iyon. He's sitting in one of the branches of that tree.

"How did you know me?" ang sabi ko. Nakakapagtaka lang kasi talaga dahil ngayon ko lang nakita ang mukha niya. Bumaba siya sa puno at naglakad papunta sa akin.

He got the height. Siguro mga nasa six feet ang lalaking ito. He's just wearing a black hoodie and a black pants. His hair is as gray as a wolf's fur. His skin is as pale as the snow. And his eyes is as brown as a newly-grined coffee.

"I saw you." ang sabi niya at saka inilagay ang kamay niya sa bulsa ng hoodie niya.

"Where?" napakunot ang noo ko. He stretched his arms as a form of saying hello.

"People called me Beggar. So, you can call me Beggar too." ngumiti siya.

"Where did you saw me?" hindi ko tinanggap ang kamay niya. He seems mysterious to me.

"Excuse me? Wala akong alam sa sinasabi mo, Ponytail." ang sabi niya. Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. May naririnig na naman siguro akong kakaiba.

"You just tell me that you saw me. Where is it?" ang sabi ko at saka itinuro ang sarili. Mahina ata ang utak ng isang ito.

"Right. By the way, who are you, Ponytail?" mas lalo akong naguluhan sa sinasabi niya.

"Nevermind." ang sabi ko at akmang aalis na. Wala akong matinong sagot na makukuha sa lalaking ito. I think I might get crazy by just talking to him.

Nagulat na lamang ako nang bigla niyang kuhanin ang braso ko. Ikinagulat ko iyon dahil muntik na akong mauntog sa dibdib niya.

"Let me touch your forehead." ang sabi niya. Muntik ko nang maitulak siya kaso napakalakas naman niya. "Hey, what are you doing, Beggar?" kumunot ang noo niya. Huwag niyang sasabihin na nakalimutan niya ring sinabi niya sa akin ang pangalan niya?

"I can't see you." ang sabi niya. Binitawan na niya ang kamay ko at ang pagkakahawak niya sa noo ko. What's wrong with this, bro?

Napangiwi nalang ako sa sinabi niya.

"Rani! Where are you?!" magtatanong pa sana ako kay Beggar pero tinawag na ako ni Mommy.

"I'm just here in the backyard." ang sabi ko. Nagulat nalang ako nang bigla nalang na nawala si Beggar sa may harapan ko. Tumalikod lang ako saglit at nawala na siya na parang bula. "Hey! Beggar?!" ang bulong ko.

Nang hindi ko siya mahanap ay pinagmasdan ko muna ang oak tree na nasa likod-bahay namin.

It's fascinating.

"May kinakausap ka ba sa likod? Parang may nagsasalita kanina." dahan-dahang hinigop ni Mommy ang kape na nasa mug niya. Kakatapos lang namin na mag-ayos ng mga gamit namin sa buong bahay. It's already seven in the evening.

"Wala iyon, Mom. Wala naman akong kausap." ang sabi ko at saka kumuha ng malamig na tubig sa may refrigerator.

I'M COOKING our dinner. Masyado rin kasing napagod si Mommy sa kakaayos ng mga gamit namin, kaya ako nalang ang nag-prisinta na magluto. Nakakahiya.

"Is there's something bothering you, Rani?" napatingin ako kay Mommy na busy pa rin sa pagbabasa ng pocketbook niya.

"Wala naman, Mom. Bakit?" ang sabi ko at saka bumalik sa pagluluto ng spaghetti. Heto lang ang nakita kong stock sa bahay na ito.