When Midnight Falls

Season 1 Chapter 7: When Karma Likes You

Moerani's Point Of View

NAPASABUNOT na lamang ako sa aking buhok nang mapagtantong hindi nag-alarm ang phone ko. Pero kapag hindi ko naman si-net naga-alarm. May sira ata.

“I'm really late.” ang sabi ko. This was my first day at school. Mommy enrolled me noong isang araw na umalis siya at ako lamang mag-isa ang naiwan sa bahay kasama si Dobi at iyong anino na iyon.

I'm still scared of him. He's still there. Watching me at every move that I make.

Mas lalo akong napasabunot sa ulo ko nang makita ang oras sa phone ko.

“It's still five o'clock. Bakit ba ang aga ng body clock ko?” ang sabi ko. I set the alarm on seven at nagising ako ng five. Magaling. Sira talaga ang tulog ko.

Napabuntong-hininga na muna ako at saka tumayo pagkatapos. This is my first day, ayokong masira agad ito.

It was really odd and weird here. Hindi ko alam kung anong sikreto ba iyong tinatago nila. Beggar stopped me to figure out their secrets that's why I'm really confused of what I've saw last week in the church.

Kanina ko pang pinagmamasdan lamang ang almusal ko. Ang aga aga kasi ay ang lalim lalim ng iniisip ko.

“Magkano ba ang palitan kapag nagsangla ng ruby, Mom?” ang sabi ko. Hindi ko pa rin ginagalaw iyong ruby na ibinigay ni Hue sa akin. Hindi ko alam kung saan ko kasi gagamitin iyon.

Hue really confuses me.

“Bakit mo naman tinatanong? Siguro kapag maganda iyong klase, aabot siguro ng $750 bawat carat.” napanganga na lamang ako sa narinig ko.

$750?!

˝Don't missed it, Rani. Someday, it will help you.”

Paulit ulit na nag-playback iyong boses ni Hue sa isip ko. He said that someday, it'll help me. Kailan iyong someday na iyon?

Ang lalim lalim na naman ng iniisip ko ngayon at hindi ako makapag-focus sa ibang sinasabi at pinapayo ni Mommy ngayong first day ko.

Kaagad akong nagtipa ng sagot nang makita ko ang message ni Dovi.

[Dovi: Good luck on your first day, Rani.]

Nakuwento ko kasi sa kaniya na ito ang unang araw ko sa school. I'm actually a typical grade ten student. Wala namang kakaiba. I just want to inform Dovi what's going on with me.

[Rani: I think the same, Dovi.]

[Rani: Thanks for the headstart. Bibisitahin kita diyan kapag hindi na ako busy.]

Inaasahan ko na kasing may mga pakielamerang mga palaka sa school. I mean hindi naman mawawala ang mean b*tch squad, diba?

[Dovi: Sana nga gawin mo iyang sinasabi mo. Let's talk later.]

We traveled long in our van, masyado kasing malayo iyong pinakamalapit na school doon sa lugar namin. As I estimated, we traveled in atleast an hour. Hindi ko na rin alam kung ilang oras akong nakaupo. Ngalay na ngalay na tuloy ako pagbaba ko ng van.

I can see a sea of students on our way. Nagkumpulan sila sa isang gilid nang makitang dadaan ang van namin nila Mommy.

“I'm really nervous, Mom.” out of the blue ay bigla ko iyong sinabi kay Mommy.

She just chuckled as if high school is just a joke, literally. Napabuntong-hininga ako at saka tumingin sa may labas.

Tsaka ko inilagay ang kamay ko sa may bulsa ng itim kong pantalon. I'm just wearing a printed white t-shirt tucked in my black pants. Inipitan ko rin sa gitna ang maikli kong brown na buhok.