My Otaku Girl (COMPLETED)

Chapter 2

       Carl's POV

         Nasa loob kami nang classroom noon at nag-uusap ni Nigel kasama ang tropa nang may pumasok sa classroom na isang magandang babae.

        This is the first time that I saw her and she really gives me thrill. Of course, I will not let slip the opportunity to talk to her. I immediately go near her and ask.

         "Ms. Bago ka ba? Transfer?" Tanong ko dito nang nakangiti.

          Unti-unti n'yang iniangat ang ulo n'ya dahilan para mapatulala ako dahil sa kagandahang taglay n'ya. Fitted din ang uniform n'ya dahilan para makita ang magandang hubog nang katawan n'ya. (Badump 💕) My heart wents ooops 💕 na yata ito 😅

          "H-Hinde Carl" sagot nito.

          Napatigil ako nang saglit sa sinabi n'ya dahil parang pamilyar ang boses n'ya.

           "T-that voice... KAERI???" Gulat na tanong ko at mukang pati ang iba naming kaklase ay nagulat din.

        Ibang-iba ang itsura n'ya kumpara nung huli namin s'yang makita 1 week ago at sa haba nang panahon na naging kaklase namin s'ya.

        Nagkagulo ang mga kaklase namin at tinatanong kung ano nga ba ang ginawa n'ya para maging ganon kaganda, kaya naman hinila ko s'ya at pinaalis ang mga kaklase namin.

        "S-Salamat Carl" ngumiti s'ya sa akin at parang muli akong namula.

         "Look at her Nigel, after changing the way she dress and not wearing eyeglasses she's totally look cute" dinig kong sabi nang isa naming tropa.

       Agad namang lumapit si Nigel sa pwesto namin at halatang maging s'ya ay tulala.

       "Haha! Oo nga naging maganda ka pero wag nating kalimutan kung anu ka dati!" Nagulat ako sa sinabi n'ya.

         "Oy Nigel! Enough!" Pag pigil ko sa kanya.

        Binaling ko ang tingin ko kay Kaeri at nakita ko na tumulo ang mga luha n'ya. Matapos non ay tumakbo ito papalabas ng classroom.

       "Look what you've done!" Sabi ko kay Nigel at bumalik na lang sa upuan ko.

       Kaeri's POV

             Nang lumapit si Nigel ay di ko napigilang tumulo ang mga luha ko dahil naalala ko si Kuro. Kaya minabuti ko na lang na tumakbo papalabas nang classroom. Sa pagtakbo ko ay hindi ko napansin na may kasalubong pala ko.

       (Bumps 💥)

     "Aaaah. Ano ba?" Masungit na sabi nito.

        "S-Sorry" nangigilid ang luha kong sinabi ito.

        Aalis nako non nang hawakan nito ang kamay ko para pigilan ako.

         "Wait, you need to go in the clinic. I-I mean you did have scratches" nakatingin sa baba nitong sabi.

      This is the first time na nakita kong mabait si JM. Anung nangyayari sa mundo?

        Hawak-hawak n'ya ang kamay ko nang makarating kami sa clinic at nadatnan namin doon si Shunya Senpai na pinapahidan ng alcohol ang ilang gasgas n'ya sa tuhod.

         "S-Senpai! What happened?" Alalang tanong ko.

         "It's nothing, bago kasi pumasok ay may nakita kong bata na nakaakyat sa puno at nalaglag. Napaluhod ako nung sinapo ko s'ya kaya eto nagasgas. Ikaw Kaeri-san, anung nangyari sayo?" Tanong nito.