My Secret Brother

Chapter 47

Tangina. Ano anak nila? Nakakagulat 'yun ah, hindi ko alam bakit nalang ako biglang nagulat.

Pero ang hindi ko alam bakit hindi man lang ako masyadong nasaktan. Nagulat lang talaga.

waaaa. Still, I do not know.

Sunod na tumatawag si Sean. Eh? Bakit naman to tumatawag? E diba sabi nya maglalaro pa sya ng LOL (League of Legends). P SH.

"Hello." Masungit kong sabi.

"Wow, ganyan pala bungad mo kapag may boyfriend ka." Bigla nalang namula pisngi ko. kasi naman e, hindi pa ako sanay na boyfriend ko na pala sya.

After 3 years na bestfriend ko sya, naging kami na.

"ah eh, ah basta. Sabi mo diba maglalaro ka pa, e 5 minutes na ang lumipas. Ano? Tapos ka na? Bilis naman." Sabi ko. Totoo naman e, ano kayang nilaro nya within 5 mins?

"Wala, namiss lang kasi kita." Eh?

Tekalang! AHHHHHHHHHH! Bwisit, kinikilig akoooo!

Napangiti nalang ako ng sobra sobra sabay higa sa kama.

"Magkasama lang tayo kanina tapos miss mo agad ako? Haha."

"E sa mahal kita e!" SEAN NAMAN! Hilig magpakilig! Sarap tusukin sa ilong.

"Sus, anong nakain mo bakit ka nagkakaganyan?"

"Pagmamahal mo." Ay shems. Dapat pala hindi ko na tinanong ng ganon e.

Noon pa man hilig nyang bumanat e, pero bakit ngayon lang ako sobrang kinilig as in todo-todo. ಥ⌣ಥ

Waaaa.

"Mga banat mo Sean ah. Katawa." Pero syempre jke ko lang yung katawa. Kakilig nga dapat!

"At least I make you smile. Sana ako nalang ang rason sa bawat ngiti mo araw-araw."

--
EARL'S POV

Lumalagok ako ng alak ngayon, hindi ko lang matanggap na matagal na pala kaming magkakilala ni Bianca.

Marami tanong na tumatakbo sa isip ko pero walang makakasgot kundi si Bianca.

Kaya lang kanina ko pa sya tinatawagan kaso busy daw. Arrgh. f*cking sh*t!

Ano ba kasi talaga nangyari sakin?? Ugh!

I need an answer.

[hindi naman sa lahat sya ang sagot ng mga tanong mo. Mismong ikaw at ikaw lang makakasagot nyan.] Napatingin ako sa tv .

Masyadong epal. Parang pinapatamaan lang ako e.

Hinagis ko yung bote ng alak TV para matigil na sa pageepal.