မောင့်ပင်လယ်နီ

အခန္း ၉။ သံသရာေရပြက္ငယ္

"ေဈးကိုမေမးနဲ႕ အေလးကိုေမးရွင္ "

ငါးရံ႕ေျခာက္ရဲရဲေတာက္ေတြကို ခ်ိန္ခြင္လွ်ာေဇာက္ထိုးျဖစ္သည္အထိခ်ိန္ျပေနေသာ ေဈးသည္မကေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ျမင္းလွည္းေပၚကေန ၾကည့္ရင္းၿပဳံးမိသည္။ ေခြၽးတို႔႐ႊဲေနေပသိ သူမအၿပဳံးကလွ၏။ မနက္ေဝလီေဝလင္းမွာ ေဈးဦးေပါက္ေကာင္းသျဖင့္ မွိုရွာ မွိုေတြ႕ ဆိုသလို ဝင္းပပၿပဳံးျမျမမ်က္ႏွာမ်ိဳး။ ကစ္ဆာမနက္ေဈးသည္ ေရနံဆီ မီးအိမ္တို႔ ဟိုတစ္စဒီတစ္စႏွင့္ မွိုင္းပ်ပ် မနက္ခင္းဝယ္ လွလွပပပင္ အသက္ဝင္ေနသည္။ ပန္းနံ႕ေမႊးေမႊးကိုလည္းကြၽန္ေတာ္ရသည္။ စကားဝါပန္းအနံ႕ကေလးေတြ ႏွာဝမယ္သင္းေတာ့ ေခါင္ကေလးကိုပါ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ဆက္တည္း သတိရမိျပန္၏။ သူကေတာ့ ထိုေနရာကိုေရာက္ႏွင့္ေနေပေတာ့မည္။

ဧရာေသာင္ကမ္းစပ္မွတစ္ဆင့္ အထက္သို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေလွျဖင့္ဆန္တက္ၾကသည္။ ဇြဲေကာင္းေသာ တံငါသည္မ်ားကို ဧရာျမစ္ျပင္တစ္ခြင္ဝယ္ ဖန္မီးအိမ္ကေလးမ်ားျဖင့္ ေတြ႕ေနရၿပီ။ တစ္ခ်ိဳ႕က ပိုက္ျပင္ေနသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကြန္ပစ္ေန၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ တစ္ဝမ္းစာ ငါးမွ်ားေနၾကသည္။

"ငါးဇင္ရိုင္းမ်ားမေတာ့××××× ၾကာေလေလမွ်ားေလမွ××× တစ္ခါတေလ အဆာေျပတြတ္သတဲ့×××× ငါးဟပ္ဖို႔ ပရစ္ေခြ××× ျဖစ္ေထြႏွစ္လီသ႐ုပ္ေဖာ္လင္းခဲ့ပါ့×××× မဟုတ္မယြင္းေျမတလင္းမွာ ေျခဆင္းကာတူး××××"

တီရွာပတ္တိုက္ လကၤာကို ဆြဲဆြဲငင္ ႐ြတ္ဆိုေနသံက ျမစ္ျပင္က်ယ္မွာ ခပ္ေလးေလးပ်ံ့လြင့္ေနသည္။ ေရစီးသံ ၊ ေလွာ္တက္ႏွင့္ ေရပြက္ခိုက္သံ၊ ကြန္ပစ္သံ တို႔ကိုလႊမ္းကာ သီခ်င္းဆိုသံက လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးပ်ံ့လြင့္ေနသည္။ ေဖေဖက ညီေလး ေက်ာ္စြာကိုေပြ႕ကာ ေလွဦးထိပ္မွာထိုင္၏။ ေမေမသည္ကား ေက်ာ္စြာ့အားေမြးေမြးၿပီးခ်င္းပင္ တိမ္းပါးခဲ့ၿပီ။ နာမည္ပ်က္စာရင္းဝင္ထားေသာ ေဖေဖ့မွာ ေမာ္လၿမိဳင္သို႔ ယခုအခ်ိန္အထိမျပန္နိုင္ေသးပဲ ကစ္ဆာမွာပဲ နာမည္ေျပာင္းကာ ေသာင္တင္ေနသည္မွာၾကာၿပီ။ ေမေမ့မမ ကြၽန္ေတာ့္ ‌အႀကီးျဖစ္ေသာ ေဒၚတင္ေမခက္က ရန္ကုန္ျပည္သူ႕ေဆး႐ုံႀကီးမွ အလုပ္ထြက္ၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ ညီအကိုႏွစ္ဦးအား လာေရာက္အုပ္ထိန္းခဲ့သည္။ ဘြားေမတို႔က ေဖေဖႏွင့္ အႀကီးကို ထပ္မံေပးစားလိုေပသိ ေဖေဖကလည္းလက္မခံသလို အႀကီးကလည္းခါးခါးသီးသီး။ အခုေက်ာ့္စြာ့အသက္ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္သို႔ေရာက္သည့္တိုင္ေအာင္ အႀကီးနဲ႕ ေဖေဖက ေမာင္ႏွမအရင္းေတြလိုပင္ ဆက္ဆံေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။