The Heiress of Liondale

Chapter 28

WHITE PEARL

Eira Ysabelle's POV

That told vision of the upcoming war rendered me sleepless. Nakaupo ako ngayon sa tabi ni Clyde at nakatingin sa harapan. Nagkaklase ngayon ang professor ng history ngunit wala akong ma-absorb na kahit anong information. I have never been this occupied, especially in class. No words spoken by Sir William has reached my brain. Hindi tinatanggap ng isip ko kung ano man ang itinuturo niya. Pasok sa kanang tainga, labas sa kaliwa. I will surely need to read the lesson later. But does learning matter if we're facing a war soon?

"That's all for today," nakuha ng dismissal ni sir ang atensyon ko.

Napahawak ako sa ulo ko dahil sa frustration. I cannot focus on anything. I think I cannot go to any class today. Should I just cut classes?

"Are you alright?" tanong ng lalaking katabi ko.

"Clyde, I'm skipping class. My head's aching," paalam ko rito. This is also the first time I am doing this.

"Alright. Samahan kita?" Umiling ako.

"You're not skipping PE."

"Fine," sagot nito.

Tatayo na sana ako nang higitin niya ang kamay ko.

"Where do you think you are going to? Papayag lang akong bumalik ka sa dorm pagkatapos kumain ng lunch." I guess I cannot do anything.

"Ang lalandi niyo, promise," nakairap na komento ni Sandra.

"Naiinggit ka ba?" tanong ni Isaiah kaya nakatanggap siya ng isang suntok sa tagiliran mula kay Jiro.

"What was that for?"

"Stop adding my twin to your collection." Jiro is this protective when it comes to Sandra.

"What collection?" naguguluhang tanong ni Sandra.

"Wala 'yon," sabi ni Isaiah na mayroong kinakabahang ngiti sa labi.

Lihim akong napangiti nang makita ko sina Khiera at Drac na tahimik na nag-uusap sa upuan nila. Nakita ko pa ang isang tipid na ngiti sa mukha ni Drac na hindi rin tumagal. Si Giea naman ay nakatulala lang sa isang gilid. Mukhang malalim na naman ang iniisip. Siya 'yung tipo ng babaeng minsan mo lamang makikitang ngumiti. Madalas ay seryoso ang mukha niya pero nakikitaan ko ng lungkot ang kanyang mga mata. Eyes never lie. I'll find some time to talk to her.

"Aren't you guys going to eat?" tanong ko dahil wala pang tumatayo sa kanila.

"Gutom na 'ko. Tara." Unang tumayo si Isaiah.

"Lagi naman," pambabara ng kapatid nito.

"True," pagsang-ayon naman ni Sandra.

"I would never disagree with that," at sumali na rin sa pang-aasar si Jiro.

"Ang sama ng ugali niyo," sagot sa kanila ni Isaiah.

"Khione, ipagtanggol mo naman ako o," lumapit ito sa akin at hinawakan ang braso ko kaya't natawa ako.

"Let's go. I thought your head is aching?" Tumayo na ako dahil gusto ko na talagang matulog at magpahinga. Para na rin makaiwas sa nakataas na kilay ni Clyde.

'You've not gotten any sleep last night, have you?'

'Yes.'

'Well, let's go.'

Nang marating namin ang cafeteria ay kumuha kaagad kami ng pagkain.

Mabilis na natapos si Clyde dahil may pupuntahan daw siya. He told us to wait for him here though. Nang bumalik siya ay kasama na niya ang kanyang personal guard. I mentally rolled my eyes for an unknown reason. They seem very close and comfortable with each other because they're laughing in their conversation again.