Lunar Academy: School For The Hunters

17. A reason

Matapos kaming kausapin ni Helena ay hindi rin ito nagtagal at umalis din ito kaagad sa guild. She left us all hanging, dumbfounded.

"Yosh! You heard the Principal. The event is on the day after tomorrow. Magpahinga na muna kayo." Ang boses ni Gin ang bumuhay sa silid.

Kani-kaniyang buhay ang mga kasama ko—para bang baliwala lang ang nangyari. Lumabas kaagad si Lemon kasama si Chelsea para siguro kumain, sina Law at Zeldrick ay pumunta sa kung saan, si August ay pumunta sa isa sa mga kwarto ng Guild, at si Elroy naman ay nagpatuloy lamang sa paglalaro.

I was still confused and shocked, but I have no choice to move forward with them—act like it's not a big deal. Hindi rin ako nagtagal sa Guild at lumabas din ako. Pumunta ako sa likod nito kung saan may malawak na lupain.

I glanced at the sky, and clenched my fist. My mind is still processing what happened, I mean, it's too fast!

Ang bilis nilang bumigay sa gusto ni Helena, at wala na 'kong magagawa roon.

Napatingin ako sa mga palad ko.

There is an event coming. Kahit na galing ako sa misyon ay hindi sapat na dahilan 'yon para hindi mag-ensayo.

At isa pa, I'm completely useless during my first mission.

Napapaismid ako sa sarili ko kapag naaalala ko iyon. Natatandaan ko ang unang pagkikita namin ni Helena kapag nangyayari 'yon.

A time where I'm completely hopeless. A time where I can't use my gift.

Hindi pwedeng gano'n na lamang 'yon. Tama si Helena. I hate to admit it pero marami pa 'kong gifted na hindi nakikita o nakakaharap.

Iba-iba ang mga gift nila... mga gift na pwedeng makatalo sa gift ko. So I really need to be stronger. For my family...

"Oh? Already training?"

Napunta ang atensyon ko sa lalaking biglang sumulpot din sa likod ng guild. May hawak-hawak itong libro at umupo siya sa damo.

I didn't even noticed his presence.

"Do you mind if I stay here? Hindi ako makabasa sa ingay ng laro ni Elroy eh," sambit ni Gin.

Isang tango ang sinagot ko sa kaniya. As long as he won't bother me, then I won't mind.

Nagsimula ng magbasa si Gin at nagsimula na rin akong mag-ensayo.

It happened too fast, Gin didn't even had the time to open the book. And I didn't think twice.

I took my gun and shot myself.

Parang bumagal ang oras nang marinig namin ang pagputok ng baril at ang pagtalsik ng dugo sa balikat ko. Nabigla si Gin sa ginawa ko dahilan ng biglaang pagtayo niya.

"H-Hey! What the heck?!" hindi makapaniwalang aniya.

I blinked my eyes thrice, confuse. Tinignan ko siya na para bang walang masama sa ginawa ko. Why? Natamaan ba siya?

"Stupid! Use your gift!"

Agad akong nilapitan ni Gin at tinakpan niya ang balikat ko na patuloy sa pagdurugo. "Hey, what the fuck Scarlet?!"

Napabuntong-hininga na lamang ako rito. He's overreacting. Hindi ko maintindihan kung bakit-

Biglang may pumasok sa isip ko. Nabigla si Gin nang mabilisan kong inalis ang nakalagay sa ilalim ng skirt ko at tinutukan ko siya ng pocket knife ko.

Our eyes met. He's confused and dumbfounded, while I'm serious.

"Fight me, Gin," seryosong sambit ko.