Lunar Academy: School For The Hunters

59. The cursed gifted

Pare-parehong napaawang ang mga bibig namin sa narinig. Hindi maproseso ng utak ko ang sinabi ni Helena.

Tama ba ang pagkakarinig ko?

Isang... Portugal si Helena?

Natauhan na lamang kami nang may sumabog sa dulong bahagi ng silid. Sunod-sunod na nagsipasok ang iba pang mga gifted mula sa Graven Guild at iilang gifted na naging kakampe ni Papa sa trabaho.

"S-Shit!" biglaang sambit ni Law.

Pare-pareho silang naging alerto nang sumugod sa amin ang mga gifteds.

"Hoy, Elroy! Kunin mo si Lemon! Yari ka talaga sa 'min pag hinayaan mong masaktan 'yan!" sumbat ni Zeldrick.

Mabilis na sumunod si Elroy sa sinabi niya at binuhat ang puting pusa. Naghanda na sila sa pag-atake ng kalaban ngunit nanatiling nasa batang babae ang mga mata ko.

Umaakyat siya entablado kung saan naghahandang tumakas sina Sir Cael at Papa.

Hindi ako makagalaw sa pwesto ko at nanatiling nakapako ang tingin ko kay Helena.

Nabigla ako nang parang bumagal ang oras at tanging si Helena lamang ang nakikita ko. Kinurap ko ang mga mata ko at nang muli ko itong minulat ay nagbago na ang tingin ko sa paligid.

Sumalubong sa akin ang palubog na araw. The sky is orange, blue, violet, red, and yellow. I felt the wind touching my skin. I'm in the middle of... a sunflower field.

Right in front of me... is a woman.

Isang pamilyar na babae—ang babaeng nasa panaginip ko.

Isa sa mga naunang Portugal na nakilala ni Helena.

Scarlet Portugal.

Napalingon siya sa akin, humampas muli ang hangin na sinabayan ng mahabang itim na buhok niya. Tumatama sa likuran niya ang sinag ng palubog na araw, dahilan kung bakit nangingibabaw siya sa gitna ng mga sunflowers dito.

Nakangiti siyang lumapit sa akin ngunit hindi mapagkakaila ang lungkot sa mga mata niya.

Hinawakan niya ang pisngi ko at deretsong tumingin sa mga mata ko.

"Tell her I'm sorry. Tell Helena, I'm sorry," sambit ng babaeng kaharap ko.

Natigilan ako sa sinabi niya at kumunot ang noo ko.

All this time...

Kay Helena siya humihingi ng tawad?

Pero bakit?-

Nawala ang tanong sa isip ko nang biglang tapikin ni Scarlet ang noo ko.

Parang sasabog ang utak ko sa sunod-sunod na pagpasok ng mga impormasyon at mga imahe.

Nakikita ko sila...

Ang iilang mga memorya ni Helena noong ilang dekada na ang lumipas. Ang mga nangyari sa kaniya noon.

Hindi isang batang babae si Helena dahil ginusto niya. Kung hindi dahil hindi na siya tumanda mula nang magamit niya ang gift niya.

Helena can control time—but her time itself had already stopped.

Kasabay nang paghinto ng oras ni Helena ay ang pagbura ng existence niya sa mundo. Tila nawala ang lahat ng alaala ng mga taong malalapit sa kaniya tungkol sa kaniya.

And one of them is Evan Portugal.

The husband of Scarlet Portugal.

Hindi ko mapigilang maiyak sa mga nakikita ko. Alam ko na kung bakit hindi ko mapigilang malungkot kapag nakikita ko ang painting nina Helena sa mansyon niya.