See you, Violet [Color Series #1]

Nine

Nakita ko ka agad ang itim na Audi ni Ryke. Binuksan ko ang passenger seat at pumasok agad don.

Pumalibot agad sa akin ang pamilyar na amoy niya sa loob ng sasakyan. It's kind of welcoming.

"Hi." Bati niya sa akin ng may ngiti sa kanyang labi.

I just smiled at him. He was wearing a ball cap and gray hoodie. Tinitigan niya ako at kumunot ang noo niya.

"Bakit ang nipis ng suot mo? Malamig sa labas, you should at least wear a blazer or Jacket."

Binaba ko ang tingin ko sa suot ko. I was wearing a strapless black top and high wasted Jeans. Tinaasan ko siya ng kilay.

"Alam mo ikaw napakapakialamero mo talaga kahit kailan."

"I'm just concerned. Do you want to catch a cold or something?" He chuckled and start the engine of his car.

"Or something." Irap ko sakanya at sinuot ang seatbelt. "Saan ba tayo pupunta at kailangan mo pang makipagkita may sasabihin ka ba?"

"I just want to have dinner with you." He shrugged

"Alam mo ikaw ang weird mo." I said to him habang nakapangalumbaba ako at nakatingin sa labas ng bintana.

"Why am I weird to you? Is it that unusual for me to have dinner with you? Nung bata ka madalas tayong kumain ng street foods."

"Bata pa ko 'non, madali mo pa akong nauuto."

"E ngayon? Ganon parin naman ah." Tawang tanong niya.

Humarap ako sakanya at hinampas siya.

"Anong feeling mo talaga mauuto mo ko ha! Iuwi mo na nga lang ako!" Inis kong sigaw sakanya.

"Relax baby. Init naman ng ulo." I see the humor in his eyes while still driving and his attention on the road.

Inirapan ko siya at itinuon ulit ang atensyon ko sa labas ng sasakyan. I don't want to look at him.

He looks warm sa suot niya. Masyado ngang manipis ang suot ko kaya nakakaramdam ako ng lamig sa loob ng kotse niya. Parang ang sarap niyang yakapin.

Ipinilig ko ang ulo ko sa naiisip ko.

Calm down, Violet. Kalmahan mo lang.

Napapitlag ako ng may pinatong siya sa kandungan ko. Tinignan ko yun and I saw a denim jacket.

"Wear that please. Told you that its cold right now. Tigas din talaga na ulo mo."

Tatanggi sana ulit ako pero naalala ko na baka siya nanaman ang magsuot sakin ng jacket niya kaya sinuot ko nalang to. Malaki sa akin yun ang lagpas sa kamay ko ang sleeves kaya tinupi ko nalang hanggang siko ko.

The smell of him still linger in his jacket. I hugged my self as I felt the warm of him.

I admit that I'm kinda fixated about the way he smells. Like I said It was very welcoming and comforting.

"How's school?" Putol niya sa katahimikan.

"Okay lang." tipid kong sagot.