See you, Violet [Color Series #1]

Thirty

My whole body was shaking. I can't concentrate on everything! Hindi na 'rin ako makapagpahinga kahit gaano pa katagal ang byahe ko pauwi sa Manila.

All I could ever think about is Ryke finally woke up!

Pagkatapos ko marinig ang sinabi ni Tita, humagulgol ako sa kubo na tirahan kung nasaan si Kuya. He and the woman with him shock and scared when they saw me broke down.

I can't help it! Gising na siya pagkatapos ng isang taon!

Agad akong umalis pauwi, hindi ko na hinintay na mag umaga para sa tamang oras ng paguwi ko. Pinilit ko si Kuya na sumama sa akin pero ayaw niya talaga, binilin ko nalang siya sa mga tauhan sa resort at pinilit na doon muna magstay hanggat na sa isla pa sila. Sinabi ko kaagad sa parents namin ang balita at pauwi na 'rin sila ng bansa.

Halos patakbo kong tinahak ang sasakyan namin na sumundo sa akin sa airport. Ang sabi ni Tita ay hindi pa masyado makagalaw at makapagsalita si Ryke dahil na 'rin sa tagal ng pagkakatulog niya.

I can't wait to hug him!

"Manong, wala na po bang ibibili yung sasakyan?" Hindi ako mapakali sa upuan ko at galaw ako ng galaw.

"Sorry, Mam. Traffic po kasi ngayon dahil biyernes."

I bit my lower lip. Parang gusto ko nalang takbhuhin ang kahabaan ng daan para makarating na ako doon pero baka ako naman ang mahimatay pagdating ko.

Habol ang hininga ko ng sa wakas ay nakarating na ako sa tapat ng mansyon nila. Nasira pa ang heels ko ng paakyat ako sa hagdan kaya tinanggal ko ito tsaka tumakbo paakyat.

Huminto ako harap ng pintuan ng kwarto ni Rykeal. Ramdam ko ang lakas ng tibok ng puso ko at panghihina ng tuhod ko. Kinalma ko muna ang sarili ko at nanginginig ang kamay na kumatok bago buksan ang pinto.

Pagbukas ko ng pinto ay kita ko agad ang mga tatlong Doctor na nakapaligid sa kama. Naroon 'rin ang Mommy at Daddy niya katabi ang Ate niya at bunsong kapatid.

Naglakad ako papalapit. Lumingo sa akin si Tita Agnes ng maramdaman na naroon na ako. Nasa harap siya ng kama kaya ng nakangiting gumilid siya ay tsaka ko lang nakita ang nakaupo na si Ryke, lumingon agad siya sa'kin.

Halos maiyak ako ng makita ulit ang mga mata niyang nakatingin sa direksyon ko.

How I miss those eyes and face.

His lips slowly turn upward, mukha pa siyang hirap. Bumuka ang bibig niya na parang hindi niya 'rin ito kayang gawin pero halatang pinilit niya.

"Hi..." his voice was hoarse and almost a whisper but for me it was clear, loud and full of life.

Agad bumuhos ang luha ko. Malakas ang hikbi ko sa buong kwarto.

Nakakahiya pero wala na akong pakialam.

I run towards him and hugged him tightly. Napabitaw lang ako ng umungol siya. Mukhang nasaktan.

"Baby...Sorry." I cried.

He gave me again a lazy smile and tried to touch my face. Hinawakan ko ang kamay niya at nilagay sa pisngi ko. Hinalikan ko 'yon ng paulit-ulit habang hindi pa 'rin tumitigil ang pagiyak ko.

"Welcome, back baby. You did good! Sabi ko na 'e! Di mo 'ko matitiis."

I heard her mom's cries as she look at us.