Twenty-four

100 7 11
                                    

I tightened my hug on Ryke's neck. I heard someone talk behind me and I'm sure that it was the guard who I escape on the lobby.


Naramdaman ko ang kamay ni Ryke sa braso ko para bahagya akong ilayo sakanya para kausapin ang guard pero hindi ako bumitaw. Narinig ko na lang na nakikipagusap siya habang yakap pa 'rin ako.


"Sorry, Boss. Namiss lang ako ng girlfriend ko. Hayaan niyo pagsasabihan ko sa susunod." He told the guard.


Hindi ko na narinig ang sagot sakanya at narinig ko nalang na nagpaalam siya. Binaon ko ang mukha ko sa leeg niya ng naramdaman ko nanaman na tinutulak niya ang braso ko.


"Violet, get inside." It's like a trigger to me when I heard he said my name when I let out a sob.


"I don't want to." I bit my lower lip to stifle my sobs.


He sighed before carrying me. Sinarado niya ang pinto bago ako buhatin papunta sa malaki niyang sofa, pinaupo niya ako katabi niya habang nakapulupot pa 'rin ako sakanya.



"Are we going to stay like this?" I heard him chuckled.




"You're going to leave me." I said, sounding like a kid now.




"That's what you want right?" The sadness on his voice was visible.



I felt that something pinch inside me. I shook my head.



"I thought you're sorry for not listening to me? Then how can we talk if we're in this position?" He softly said to me and hold both of my cheeks to make him look at him.



Inalis ko ang pagkakayakap sakanya at tinignan siya pero parang maling desisyon. Nang makita ko ang mukha niya ang yumuko ako at umiyak ulit.




I miss him!



Mas lalo ko lang na realize kung gaano ko siya gustong makita ng humarap ako sakanya! Pinunasan ko ang pisngi ko gamit ang palad.



He held my chin to make me look at him again. He smiled when he saw my face probably looking like a kid who tried to stop her tears but failed to do so.




I was sniffing while looking at him. He leaned forward and wipe my tears using his thumb.




"Aalis ka?" My voice broke down when I ask him.




He nodded.



I immediately put my arms around him and buried my face on his chest.



"Hey...It's just for a month. I'll be back." Napatingin ako sakanya dahil sa sinabi niya. Doon ko lang napansin na nakasuot lang siya ng puting shirt and itim na sweatpants.




"But Kuya Gray told me you're leaving tonight!"



He look at me and I saw amusement in his eyes. He touched my face, gently caressing.



"I will never leave you. Aalis lang ako para bisitahin si Lola dahil mahina na..." He gave me a sad smile. "But I'll be back, hindi ko kayang iwan ka."



I sniff. "I'm sorry..."



"How are you?" He reached for my hand and kissed it. "Are you okay now?"



I nodded. "Much better."



He smiled. "That's good."




"Ikaw? Kamusta ka?" I sniff again and reached for his cheek.




See you, Violet [Color Series #1]Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum