See you, Violet [Color Series #1]

Twenty-eight

Some people said that before you die your whole life will flash in front of your eyes.

"Hindi ka naman ganon diba? Kasi magigising ka at babalik sa akin."

I wipe my tears and kiss Ryke's hand. He was peacefully sleeping on the hospital bed. May mga nakakabit sakanyang aparato at kung ano-ano pa.

"Gigising ka diba?" I kiss his hand again and cried.

Mabilis akong pumunta sa hospital na sinabi ni kuya pagkababa niya ng tawag. I felt numb. My whole body was shaking and my tears won't stop falling.

Nang makarating ako sa ospital ay mabilis na lumapit sa akin ang nurse. Ang akala niya ay ako ang pasyente dahil sa dugo sa ulo ko. Nakalimutan ko 'rin pala na na aksidente ako.

Sinabi ko ka agad na may hinahanap ako at sinamahan niya ako sa emergency room. I saw my brother there sitting on the bench with the both hands on his face.

"Kuya..." my voice broke as I called him. Tears starts to fall in my eyes again.

Nangangat siya ng tingin at umawang ang bibig ng makita ako. Agad siyang tumayo at lumapit sa'kin.

"What happened to you?!" Hinawakan niya ang mukha ko para makita ng mabuti. Umling ako at tinaggal ang kamay niya sa mukha ko.

"Kuya si Ryke..." humikbi nanaman ako. Hindi ko maalis sa isip ko na baka may mangyari sa mahal ko.

Tumikhim si Kuya. "Someone called me. Car accident, nagkabanggaan sila ng ten wheeler truck." Pumukit si Kuya at mas lalong lumakas ang hikbi ko. Nanlambot ang tuhod ko pero nasalo ako ni Kuya. "He was unconscious and the blood was all over his body and car. He was still breathing kaya agad siyang dinala sa hospital."

I cried harder. Thinking that Ryke trying to avoid the truck and his body was full of blood makes me cry harder.

Baby...

Hinila ako ni Kuya para ipa assist sa mga nurse dahil sa mga dugo sa gilid ng ulo ko. Pero wala akong pakialam doon dahil ang isipan ko ay na kay Ryke lang. Bumalik ako agad sa harap ng emergency room pagkatapos akong gamutin. It's just a minor injury.

Dumating sila Mommy at Daddy. Ryke's uncle was there also. Kuya Beige sat beside me and hugged me.

Hindi ko na alam kung ilang oras ang dumaan. Napatayo nalang kami ng lumabas ang Doctor. Halos gumuho ang mundo ko ng sabihin na comatose siya at ang tanging pagasa nalang ay kung lalaban siya.

One week of Ryke being in Coma then Kuya Gray suddenly went missing.

I feel like my world stopped. Everything in front of me was surreal.

Dumating 'rin ang parents ni Ryke. It was the first time seeing them after so many years. Her mom was crying non stop. Hindi ko 'rin kinaya kaya humikbi ako sa gilid habang hawak ni Mommy ang kamay ko.

This is all my fault.

Kung hindi ako sumama kay Beiley, hindi siya magmamadali para mapuntahan ako...hindi siya magmamaneho ng mabilis at uuwi nalang sakanila.

Hawak ko pa 'rin ang kamay niya habang nakaupo sa tabi niya.

"I'm sorry, baby...hindi kasi ako nakinig sayo." Mapait akong ngumiti. "Sorry again, matigas kasi ang ulo ko. Sorry again for reason why you're being like this. I'm very sorry, Ryke." Umiyak ako habang hawak ang kamay niya. "Kung nakinig lang ako sayo this will not happened, if I just listen!"