Teacher's Obsession

XXII

XXII

Anthony

"Love. May sakit ka parin ba?" Tanong ko kay Max. Buti tapos na yung morning class at wala ng masyadong tao ng tumawag sya. Inayos ko yung headset ko para maayos ko syang makausap. Ang gulo parin kasi dito. Puro kasi lalaki.

Gustong gusto ko ng kunin si Max sa kung sino mang hayop na yun pero wala ayaw nyang sabihin kung nasaan sya. Puta miss na miss ko na sya. Miss ko na sya sobra.

"I'm sorry Anthony. Mahal na mahal kita. Sobrang mahal na mahal pero di na pwede. Di na." Umiiyak nyang sabi. Kahit na kaharap ko ang nga kaklase ko wala akong paki. Biglang tumulo ang mga luha ko. Pucha..

"Max. Why? Does he know about the phone? Is he hurting you again? Tell me Maxine! Why don't you just tell me where the fucking hell you are!!?" umiiyak at galit na galit kong sigaw. No hindi pwedeng ' Di na pwede'. Mahal na mahal ko sya. Pucha!

"Anthony, gustong gusto ko na rin makasama ka. Gustong gusto ko na ring makaalis dito. Pero sa kalagayan ko ngayon hindi na pwede. Bu-Buntis ako." Halos gumuho ang buong mundo ko sa narinig ko. Masakit na ibang dimonyo ang gumagawa sa kanya non pero mas masakit palang malaman na buntis ang taong mahal mo sa ibang lalaki. Napasabunot ako sa buhok ko. Hindi ko kaya to. Hindi.

"No please love no. That's not he's. Pwedeng akin yan Max. Please please akin yan. Diba we did it so many time. We made love, love. Akin yan" Pilit kong pinapaniwala ang sarili ko. Pero alam ko sa sarili ko ang katotohanan. Putang ina masakit!! Putang ina!!.

"Anthony I'm so sorry. Alam mong di ko rin to gusto pero 5 weeks Anthony. Five weeks palang to. We made love 2 months ago. Ayoko rin nito. Ayoko rin nito. Pero wala na akong magagawa. Wala na." Humahagulgol nyang sabi. Gusto ko syang yakapin. Gusto kong iparamdam sa kanya na ok na ang lahat pero puta! Bakit naging ganito!?

"Ako! Sabihin mo lang kung nasaan ka ako na tatayong ama sa kanya. Tang ina Maxine. It fucking hurts." Nakatukod ang siko ko sa lamesa at sabu sabunot ko ang ulo ko. Pinapatay ako ng paulit ulit habang naririnig ko ang iyak nya. Habang nararamdaman kong nasasaktan sya.

"Kalimutan nyo na ako.. Ituring nyo na akong patay.." sabi nya. Napa suntok ako sa katabi kong glass window.

"Max."

"Di ko kayang isipin na nasasaktan kita. Alam mong mahal na mahal kita. I'm dying to be with you again. Pero. Masasaktan kayo. Mahihirapan kayo. Papatayin nya kayo.. Please Anthony. I want you to be safe even if it means I have to let you go. Even if it mean my heart die."

"Di ko kaya. Di ko kaya." Paulit ulit kong sinasabi yun habang umiiling. Puta ang sakit sakit sobra.

"Sorry Anthony.. Mahal na mahal kita. Mahal na mahal kita. Sorry guston gusto na kitang makasama." Humahagulgol sya habang sinasabi yun ng paulit ulit.

"Love yung baby. Baka mapano. Tahan na. " umiiyak kong sabi. "I wont give up love I wont give up. Sukdulang mag house to house sa buong Pilipinas mahanap lang kita gagawin ko! Tandaan mo yan Max. Babawiin kita sa kanya. Kahit na buntis ka. Aalisin kita dyan sa impyernong yan!" Sigaw ko sabay end ng tawag. Si Max agad ang nakita ko sa screen. Kuha ito noong unang beses na na may mangyari samin. Inilipat ko sya sa kwarto nya at kinumutan ko sya noon. Dumapa sya nakaharap sya sakin noon at litaw ang buong likod nya at tamang tama ang sinag ng araw sa kanya. Napaka inosente pero sexing tignan. Kinuhanan ko sya ng pic at mula non ito na wall paper ko.

Fuck!!! I'm dying to hold her in my arms. I'm dying to see her beautiful face and her alluring smile that captivates me everytime I see that from her sweet lips. I miss her scent. It like I'm under an illegal drug whenever I smell her. I cant get enough I want more. It feels likes like I cannot breath.

"Dude. Are you ok?" Napatingin ako sa kanya. Its Kiel. Kaibigan namin ni Max. Hawakan nya ang likod ko at marahang pinalo.

"Hahanip natin bro si Max. Nakauwi ka si Tito galing Brazil. He's a private investigator. We can talk to him. He will help us." sya.

"Putangina Kiel!! Salamat!!" Sabi ko at niyakap ang bewang nya.

"Tang ina bro bakla ka na ngayon!!? si Erick. Barkada din namin kasama si Kris at Trigger.

"Tangna nyo mga pare!" Sigaw ko sabay fuck you sign sa kanila. Gumaan ng unti ang pakiramdam ko. Pero di parin maalis ang sakit. Makikita rin kita Max. Iuuwi kita sa pamilya mo at sakin..

------

Maxine

Umiiyak ako habang inilalagay ang phone ni Anthony sa pinakasulok ng damitan ko. Pakiramdam ko napakasama kong tao dahil nasasaktan ko si Anthony na di ko naman kagustuhan. Paano ba kasi ako napunta sa kinalulugaran ko ngayon!? Maayos naman ang lahat sa akin almost 3 months ago. Simpleng teenager na mas mahilig makipag bilyar at makilag dota kesa mag aral. Ganun lang naman ako dati! Pero bakit naging ganito!? Naging parausan ako ng dimonyong teacher na yun. Nawala ang mama ko pati na ang kalayaan ko. Kaylangan kong ilayo lahat ng mahal ko sakin dahil masasaktan lang sila pag kasama nila ako. At ngayon nga buntis pa ako at ang hayop na yun ang ama. Tang inang buhay to! Ano ba nagawa kong mali para ganituhin ako!

"Babe!! Bumaba ka na dyan. Kakain na!" Sigaw ni Jules galing sa ibaba. Marahan kong pinunasan ang mga mga luha ko at lumabas na ng walking closet namin.

Nasa pinto na ako ng kwarto palabas ng......

"Ah.... Ahh!!" Ang sakit parang naninigas yung puson ko. " J-Jules!!!! Ahhhhhh!!! JULLLLEEEESSSS ANG SAKIT!!!!" sigaw ko. Napahawak nalang ako sa hamba ng pinto. Narinig ko ang nagmamadali nyang takbo papunta sa akin. Shit!!!!

"hell babe what happen?" Tanong nya at inalalayan ako. Umiiyak akong napahawak sa kanya. No. Not my child please. His the only one I have.

Wala namang dugo na lumalabas pero masakit talaga.. Parang pinipiga na naninigas. Parang pag may period ako. Ganun yun kasakit.

"Ang sakit. Ahhh yung baby natin." Umiiyak kong sabi. Napamura sya sabay buhat sa akin at takbo papaba ng hagdan hanggang sa makarating kami sa kotse nya...

"Shit babe hang on.!!" Sigaw nito na parang natataranta na.

"Baby ko. Jules" Iyak ko hanggang sa paunti unting nag blured ang lahat at nawala ang kaninang sigaw ni Jules. . Everything went blank and black....

-===============================