57
MAXINE
3 YEAR LATER.....
Napakaraming nangyari na di ko manlang nalaman. Napaka raming nawala na di ko manlang nakita. Nakakainis sobra dahil para akong walang silbi sa mga pangyayaring yun. Magpahanggang ngayon masakit parin. Hanggang ngayon may guilt parin sa puso ko.
Marahan kong pinunasan ang lapida nya. Eto nalang ang makikita ko. Isang marmol na nakaukit ang pangalan nya.
Miss na miss ko na sya. Sana nandito pa sya ngayon. Sana nakikita nya sila Jazz, Jace at Jade na nagiging normal na ulit ang buhay at yung bago naming anghel. Si Alister na nagiging taga alaga ng kapatid nya. Kung di lang sya siguro kinuha samin ng maaga sana nakikita nya ang lahat ng ito.
"Miss na miss na kita." Umiiyak kong sabi habang nakaupo sa harap ng lapida nya, hanggang ngayon masakit parin pero kaylangan dibang maging matatag kaylangan kong maging malakas. Para sa lahat ng nawalan. Para sa lahat ng nagsaktripisyo.
"Nanay! Are you not done there?" Tanong ni Jade na papalapit sa akin. Ngumiti ako at tumayo. 11 na sila ngayon at maniwala kayo o sa hindi grade 10 na sila. True yun.
"Such a rude young girl." Sabi ko at hinawakan ang ulo nya.
"Nanay, I know you're still upset. The truth is its still painfull. But we all have to move on. That's the only thing that we can do for them. To move on without them to be.happy with the memories of them." Ito na parang matanda na. Natawa nalang ako at niyakap sya.
Maybe I really have to move on in life but the memories. It will be in my heart, forever.
Magkasama kaming dalawa na pumunta sa kinaroroonan ng kotseng gamit namin. Naroon ang dalawang binata ko at tulog na si Jade nalang ang kulang. Pagkapasok nya at pagkasara ko sa pinto sa tapat nya ay pumasok na rin ako sa passenger seat.
"Ready to go??" Tanong ni kuya sa akin. Ngumiti naman ako at tumango. Ngumiti lang din sya at nag drive na.
Bakit ganun pareho ang kapalaran namin ni kuya? Hay. Parang like kuya like bunso ang nang yari. Hay, sana lang di na mapagdaanan ng mga anak ko ang ganitong pangyayari. Masakit kasin sobra.
---------
Pagkarating namin sa destination namin. Si Alister at Bianca agad ang nakita namin. Alister become so cold when it comes to Bianca. Parang ampon na nila kuya si Bi. Patay na ang mama nito 3 months after that incident. May bone cancer pala ito at stage four na. Hinabilin ni Brenda kay kuya ang anak nya na noon ay 4 year old palang. Syempre pagtanaw na rin ng utang na loob ay inalagaan na nya. Ayun may instant baby girl sila.
Napaka gulo ng bahay!!! Almost 12 years ago di naman ganito dito!! Napaka tahimik kaya dito noon. Nakasara lahat at walang kaguluhan. Ngayon sobrang ingay!!!
"Maxy-girl!!!!" Sigaw mg mga kaklase ko nung highschool na nagkakasiyahan na. Napangiti naman ako at pinuntahan sila. Wahhh
"Guys, reunion ba to? Bat buo yata tayo??" Natatawa kong tanong.
"Aba! Syempre naman. Tinaon na talaga namin para di na kami gumastos. Hahaha" Yung isa naming kaklase. Lahat ng kaklase namin noong highschool nandito pwera sa mga di namin mga kasundo. Di naman sa sila invited. Lahat naman pinadalan ko but di sila pumunta. Haha Ang maganda sa batch namin. 90% saming magkakaklase napaka gaganda na ng buhay. Talagang maabot ang pangarap nila.
"Kuripot di kayo no?" Natatawa kong sabi.
"Practical lang." Sabi ni Jeff hay! Ang dami nga naman kasing gwapo. Haha
"Nah, they are enjoying the view! Ang lalandi! Jusme! Di manlang nagbago! 11 years na tayong wala sa high school utak nyo." Natawa ako. Loka lako talaga ang babaeng to. Nag pout sila.
