ChanBaek: Exorcism of Byun Baekhyun [Completed]

xv

Omg. May date kami ni Sir. Nakahanda na ang eyeliner ko. Wait, what do I need? Ah, outfit? Anong susuotin ko sa date namin? Saka bakit naman ang aga ata masyado? 6am? Besides, may pasok sa office? Okay lang ba, i-leave of absence ang date? Sus, CEO naman sya, e. Malamang pwede yun.

"Sir, ang lalim ng iniisip nyo ah?"

"Oo, problema ko ay outfit para sana sa," I paused and take a short glance at Sitao. Ay wala dapat makaalam. "May date ako pero huwag mo ng itanong kung kanino. Basta ang pangalan nya'y nagsisimula sa C and ends with L. Hep," Ipinatong ko ang daliri ko sa labi nya, "Alam kong may naiisip ka na sa isip mo pero huwag mo ng sabihin."

"Wala akong naisip, Sir."

"Baka kasi wala kang isip?"

"Hahard nyo ah? Pero makakatulong ako sa problema nyo. Outfit lang pala, e. Dyan kami magaling ng boyfriend kong si Kris. Kung gusto nyo po, didiretso tayo sa mall after office hours? Ano?" Nagisip ako ng ilang segundo. Looking at my assistant, mukha naman talagang may fashion sense sya. Tumango ako. "Good, I'll text him."

After office hours, inantay namin sa lobby ang boyfriend nya. Ang tangkad pala nung Kris. Naaalala ko si Jack Frost sa hairlalo nya. "Oy, Sitao. Baka naman tumunog ang device sa entrance ng mall dahil sa deadly weapon ang jowa mo." Nangunot ang noo nya, "Haha. Biro lang, ikaw naman. Close tayo 'di ba?" Nang makalapit si Kris, agad na dumiretso kami sa parking lot at doon naglapat ang labi nilang uhaw na uhaw. Napangiwi ako at napatingin sa relos ko. Bente minutos na ang nakalipas. Naglaro muna ako ng Temple Run. Ang tagal ah?

"Namiss kita, Gege." Chup chup.

"And so do I, My panda." I puked.

Para akong nasa live show.

I sat comfortably at the backseat habang sila ay busyng-busy sa ginagawa nila. Now and then, napapatingin ako sa relos ko as I took a glance at them still kissing. Naiinip na ako ah? I could hear Sitao's moans of pleasure. Bakit? Mapapaungol ka rin ba kapag nakikipaghalikan? Enjoy na enjoy lang sila at enjoy din ako sa paglalaro ng Temple Run. Ojuice colored. Half open na ang polo ni Sitao at nanlaki ang mata ko dahil ginagatasan sya ni Kris, e. Mall lang naman ang punta namin. Bakit parang byaheng langit ata? I crii. Inisnob ko sila.

"Oh gege, ahh." Sitao moaned.

Hindi na talaga ako makatiis.

"Excuse me po ano," I cleared my throat. Pareho silang napalingon, "Kailangan nyo na ba ng oxygen? Mukhang hindi na kayo makahinga, e. Naubos na ang gems ko sa temple run. Wala na akong life sa candy crush. Nakailang selfie na ako dito. Ang sakit na ng pwet ko, alam nyo yun? Yang labi nyo ba? Hindi pa ba namamaga yan? Huwag kayong magalala, 'di naman ako nagrereklamo. Okay lang talaga, okay."

Hinampas ni Sitao si Kris bago inayos ang polo nya. Hay, salamat at lalarga na kami. Habang nasa byahe, nakatuon lang ako sa bawat madadaan ng sasakyan hanggang sa may sumulpot na mumu mula sa harapan at palapit sa akin but the ghost just went through me. Ang panget nya talaga eh. Napasigaw ako and then I suddenly heard a loud creaked sound. Huminto ang kotse.

Tingining mumu yun ah.

"Bakit, Sir? Okay lang kayo?"

My breathing became ragged. Napapadalas na ang pagpapakita nila sa akin na parang gusto nilang pumasok o angkinin na ang katawan ko. I don't really know. Hindi ko maintindihan kung bakit o kung paano ba nagsimulang lahat 'to, e. Ano bang gusto nila sa akin? Ano bang gusto nilang gawin ko? Are they all going to ask me a favor?

"Okay lang ako. Yung jowa mo, okay lang ba sya? Baka tumama baba nya sa dibdib nya ah? Kasi kung oo, dumiretso na tayo ngayon din sa ospital, delikado yan." Kris raised his eyebrows. Yung eyebrows nya parang may dalawang guhit. Ang cool, e. Hinaplos naman ni Sitao ang mukha nito na parang sinasabi nyang calm down bae tapos naglapat ulit ang labi nila. Tingini.

Countdown na naman ako.

"Oh gege, ahh." Sitao moaned.

Chup chup chup. Jusko.

"Sitao, I changed my mind. Ako nalang ang bahala sa outfit ko. Ituloy nyo lang yan ah? Lumiko kayo, may malapit na SOGO dun. Nakita ko kanina." Nagtwo thumbs up sa akin si Sitao still with their lips locked. Ay jusmiyo. Binuksan ko ang pinto ng kotse. Inantay ko na aabante ang sasakyan nila pero nakapark pa rin yun sa gitna. Kung hindi sila binusinahan, hindi pa sila aalis.

Now what? Paano ang outfit ko?

Bahala na si wardrobe. Naglakad lakad nalang ako. Bumili ako ng ice cream at napahinto nang marinig ang ingay ng ambulansya. Sinundan ko ito ng tingin hanggang sa lumiko ito sa isang kanto. Dahil ako ay nacurious, lumiko ako dun. Bumungad ang naaksidenteng bus. Dun, nakita ko ang kaluluwa ng mga namatay.

Napaatras ako sa takot.

Nabitawan ko ang ice cream ko.

I felt my lips shaking dahil sa takot. From that moment, alam kong may mali na sa akin. It's getting worst. Takot na takot at hindi ko alam ang gagawin ko sa oras na yun. I could feel my knees trembling and my heart pounding faster than it's usual beat. Kumapa ako may sa gilid ko nang makakapitan. I know people who can see me right now might think I'm going crazy. Yun na din kasi ang naiisip ko sa sarili ko.

Then, someone hugged me.

Naiyak ako at napayakap din dito.

"I'm scared." Hinaplos nya ang hair ko.

Pag-angat ko ng tingin, PULUBI pala.

"LUMAYO KA! PISTI, PANIRA!"

"Baekhyun!" Napalingon ako.

Laging nagtatagpo ang landas namin?

Kinuha ko ang phone ko at pinatugtog ang 'you are my destiny' ost. Tumakbo ako sa kanya. Fuchsia, ang tagal ata magchorus. "Mr. Park, natatakot ako." Ibinaon nya ako sa dibdib nya. It was as if he doesn't want me to see what I kept seeing. Hindi ako naniniwala sa multo dati but I do, now.

You are my destiny, 그댄.

"Shh, it will be alright."

"Take me away, away from here."

I felt his jaw on my head. With Park's arms wrapped around me, I felt safe. Pero ayaw kong idilat ang mata ko. Later on, I took a deep breathe before opening my eyes, at lalo akong naiyak. Nakikigroup hug kasi ang MUMU sa amin. Ayoko na! Mr. Park guided me towards his car, still with my eyes closed. Hawak nya ang kamay ko.

"Kasalanan ko 'to." He murmured.

Humigpit ang kapit ko sa kamay nya. After an hour or less, nakarating din agad kami sa condo unit ko. We remained standing just in front of my door step without even saying a word. "Wala kayong kasalanan, Mr. Park. Atleast for a couple of minutes, you made me feel secured. Thank you. Uhm, do you want to come in?" I asked.

"No, it's getting late. Just be safe. I'll see you tomorrow. 6am sharp," Ngumiti lang ako. Nagtatatalon ako habang tinitignan ko syang naglalakad papunta sa elevator. Sabi ko na. Nabavibes kong he likes me but he loves somebody else. Papasok na sana ako pero napansin ko sa peripheral vision ko si Taeyeon, da biatch looking.

"Sabi na. May foul play dito."

"Excuse me, mali ang iniisip mo. Huwag masyasong marumi ang isip, Taeyeon." Tinalikuran ko sya at binuksan ang pinto ng unit ko pero isang batang mumu ulit ang bumungad sa akin. Sisigaw na sana ako kaso bigla naman itong nawala nang hawakan ni Taeyeon ang braso ko. Luh?

Coincidence? Pero;

Nangyari na 'to kay Lolo Flanax dati.

Just one touch, nawawala sila.

.

.

.
"Taeyeon, mangkukulam ka ba?"

"Hihi. Bakit?" She smiled sweetly.

"Ay gaga, hindi yun pick up line!"

Sinampal nya ako kaliwa't kanan.

"I hate you." She cursed.

Napangiwi ako. "Masakit ah!"

GM: Taeyeon slapped me. Dfvck.