ChanBaek: Exorcism of Byun Baekhyun [Completed]

xxvii

Taehyung

"Magkakilala kayo?" B asked.

"Yes, we bumped into each other."

Napahawak ako sa bulsa ko. Nandun ang panyo nya. Huehue. Tinignan ko si Jungkook nang bumaba sya mula sa itaas. Napangiti ako. Matagal kong pinagdasal at pinagrosaryo na magcross pa sana ulit ang landas namin. Ngayong araw, nangyari na. Nasisilaw talaga ako sa ilong nya. Huminto sya sa harap ko. Nawala ang ngiti sa labi ko nang pitikin nya ako sa noo.

"Arouchq naman."

"Hindi mo ibabalik yung panyo ko?"

"Ibabalik. Ito naman, hindi makapagantay. Ngayon nga lang kita nakita ulit, e. San ka ba naglagi?" Dinukot ko sa bulsa ko ang panyo nya, "Nilabhan ko na yan. Nilagyan ko pa ng Downy anti-bac." dugtong ko at saka nya kinuha yung panyo. Nahawakan ko ang kamay nya. Oh yeah.

Sa iyong ilong ako'y nahuhumaling~

"May ipapakita ako sayo, Taehyung."

"Ha? A? Ano?" Nagulat ako nang bigla nya akong hilain paakyat sa itaas ng hagdan at papasok sa kuwarto nya. Bakit sa kilos nya parang matagal na nya akong inaantay? He seems weird. Ang simple lang ng kuwarto nya parang walang laman. "Ano pala yung ipapakita mo sa akin?" Tanong ko habang pinapaikot ang mata ko sa kabuohan nito.

"Ito," Inabutan nya ako ng picture.

"Ano 'to?"Tinignan ko ito.

"Nakikilala mo ba ang batang yan?"

"Oo? Si Helen? Sya yung batang lagi kong binibigyan ng candy kapag papasok o kaya pauwi ako." sagot ko na syang may bahid ng pagtataka. Paano nya nakilala si Helen? Saka bakit may litrato sya nito?Jungkook seems a weird guy. And I'm loving it. "Kalapit lang namin sila ng bahay. Tapos isang araw, nabalitaan ko nalang na wala na sya. They said, homicide. Isa lang ang nakaligtas, yung panganay nyang kapatid." I knuckled, "Sa pagkakaalam ko... naging suspect ang father nya sa isang kaso pero may tinuturo raw syang ibang mastermind. Hindi ko na matandaan kung anong kaso. Bakit mo nga pala natanong?" I asked habang nakatingin sa mga mata nya. Akala ko pa naman, something special ang ipapakita nya sa akin o kaya ABSeu nya.

Lumapit sya sa may bintana.

He bit his lips. Pucha, forn.

"Taehyung, alam mo ba kung nasaan ang kapatid nya?" Nangunot ang noo ko. Bakit ba gusto nyang malaman ang tungkol kay Helen? Humakbang papalapit si Jungkook sa akin at hinawakan nya ang braso ko. Oh my holly golly wow! Dumudugo ang ilong ko sa kilig. Chos. "Maniniwala ka ba kung sasabihin ko sayong, nandito si Helen?" He said and my lips parted. Napatingin ako sa paligid pero wala namang tao maliban sa aming dalawa.

"Hindi mo sya makikita." He added.

Kinilabutan ako. "PITINGINI, JUNGKOOK! WALA NAMANG GANYANAN OH! HINDI PA TAYO CLOSE! 'WAG KANG NANANAKOT!" I shouted pero tinakpan nya ang bibig ko. I removed his hand. "Pwe! Naghugas ka ba ng kamay? Bakit parang may bakas ata ng ano? You know. Brown sa inyo, green sa akin. Huehue. Laging may sira tyan ko, e."

Gagu. Bakit ang baboy ko?

"Wala naman ah?" segwag nya.

"Ganda mo, meron kaya!"

"Wala!" He shouted.

"Meron, sabi eh!" Bulalas ko.

"Wala nga!"

"Meron...

.

.

.
Meron akong pagtingin sayo."

Boom panezzx. Landi abot singit.

Lab at pers sayt. Hihi.

Baekhyun

Magkakilala pala yung dalawa? Bakit ang liit ng mundo? Sa taong konektado ang buhay, maliit lang talaga. Magkikita ang dalawang tao kahit na ayaw nila. Bakit? Kasi nakatadhana na yun. Tinignan ko si Jesper na naglalaro lang sa lap ko. Kung nandito lang sana si Mr. Park. Napailing ako. E, bakit ko ba sya naiisip? Ano bang meron kay Mr. Park at ginugulo ang isip, puso, at kaluluwa ko? Charaught. Lastly, anong meron sa kanila ni Nana? Sila ba?

Biglang tumayo si Jesper sa lap ko at agad na nagtatatalon na para bang nakawala sa hawla. And then boom, napakagat ako sa labi. TINAMAAN NYA ANG YOU KNOW KO. JESPER, MABABAOG AKO SAYONG BATA KA. TINGINI. ANG SAQUETTE, bae. Lmao.

"Eomma," May tinuro si Jesper.

Tinignan ko ang tinuro nya at nahagip ng dalawang mata ko ang isang babaeng sa dulo ng hallway sa first floor. Ang sabi nila; mostly kids can also see people who are not visible by an ordinary eyes. Does that means, Jesper saw that woman too? Agad na binuhat ko si Jesper. At the end of the hallway, bumukas ang pinto. Kabado na hinakbang ko ang paa ko. Jesper, hugged me tightly. He could feel the sudden creepy athmosphere.

Sa loob, may hagdan pababa.

Tumunog ang cellphone ko.

"Hello, Mr. Park?"

"Can you tell me your location?

"Hithitinmopa Street po."

"Asfjgkl!" Ano? Parang sira ang linya?

"Eomma," Jesper murmured.

"Shh, may titignan lang tayo."

He sniffed. Is he crying? Tinignan ko sya at bakas na sa mukha ni Jesper ang takot na nararamdaman. Inilapag ko sya sa labas ng pinto. Meron kasing naguudyak sa akin na bumaba ako. "Jesper, dito ka lang okay? Baba lang ako dun. Be a good boy. Don't go anywhere okay?" Tumango sya, "Stay. Don't move," Pagtalikod ko bigla namang sumara ang pinto kasunod nun, narinig ko ang malakas na pagiyak ni Jesper sa labas.

Ay gagu, nagulat ako. Tingini.

"Pitingini! Pitingini! LALAKI AKO WOAH! LALAKI AKO!" Naghip thrust ako, "Hindi nyo ako matatakot! Ano ha?! Suntukan nalang!" I released punches in the air na parang baliw. Nagala-Pacman ako kaso may kahoy na bumigay kaya bum, ayon, gumulong-gulong ako pababa dito. Aray!

Arouch. Ang sexy body ko.

Ang beautiful skin ko.

NASAN ANG CAMERA KO?!

"B, anong ginagawa mo dyan?" Natanaw kong pumasok si Taehyung at Jungkook na buhat-buhat naman si Jesper, "Yung totoo, ilan nahuli mo? Haha! Sampu ba? Bente? Trente? Ang lampa mo, Eomma."

Gagu, nang-asar pa.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Note: Kagagahan ni B. Jusq. Take note po yung kay Helen. Makokonek nyo rin ang lahat one by one soon. SPOILER; iisang KASO lang ang tinutukoy dito and yes, si Helen yung bata sa tabi ni Jungkook. May tiwala naman akong mahuhuli nyo ang mystery dito. Aba, matatalino readers nito.