Ik kan je niet uitstaan! [Deel 1]

20. Het is wat

  © Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Dave

Ik grijp haar bij haar schouders vast en weer voel ik die spanning. Mijn hele lichaam schreeuwt om haar aanraking, haar lippen, haar lichaam. Wat is er mis met mij!! Ik word echt knetter gek! Ik kan aan niks anders meer denken. Wanneer ik opsta, de hele dag en als ik naar bed ga. Elke keer zie ik het weer voor mij.

Wat ben ik toch een slappe zak!!! 

Zoals gisteren. De deurbel ging en meteen dacht ik weer aan haar... of zij het was die aanbelde en ergens was ik.. blij... Toen ik de deur open deed kon ik niet helpen een beetje teleurgesteld te zijn. Monique stond breed grijnzend voor mijn neus en ik kon er niet eens blij om zijn. Ik zou een vreugde rondje moeten maken, moeten juichen, God op mijn blote knieën bedanken, maar daar stond ik en voelde mij onverschillig over haar aanwezigheid. 

'Haay sexy,' zei ze zwoel en zonder te wachten op antwoord stapte ze langs mij naar binnen. 

Ze zag er uiteraard weer ontzettend opwindend uit. Een kort spijker rokje een loshangend topje die een van haar schouders ontbloot liet. Ik zag dat ze geen bh aan had en normaal zou mij dat al in de stemming moeten brengen, maar die dag weigerde mijn mannelijkheid zicht te tonen.

'Wil je wat drinken?' 

'Nee hoor,' zegt ze en blijft in de woonkamer bij het raam staan. 'Ik blijf niet lang'.

Ik liep ondertussen naar de keuken en schonk wel wat te drinken voor mijzelf in. Er stond een ontzettend sexy, geile en mooie vrouw in mijn huis en... het deed mij helemaal niets. Ik kon mijzelf wel voor mijn kop slaan. Het enige waar ik aan kon denken waren Anne haar benen om mijn middel, haar nagels in mijn huid, haar mond tegen de mijne. 

Maar ik voel toch nog steeds haat voor haar? Waarom kan ik dan niet stoppen met aan haar te denken.

Wat maakte het ook eigenlijk uit... Ze haat mij wel... Ik wist niet wat haar die dag heeft doen beslissen om het te doen, maar er zal wel niks veranderd zijn voor haar. Anders had ze mij toch niet de vijf dagen ontweken, alsof ze zich doodschaamde om mij maar te hoeven zien. 

'Dave?' 

Oh, Monique stond tegen mij te praten.

'Ja sorry ik ben een beetje afgeleid, wat was je aan het vertellen?' zeg ik naar alle eerlijkheid.

'Dat geeft niet. Ik zei dat ik ondanks het abrupte einde het best naar mijn zin had vrijdag en dat ik het jammer vond dat het zo snel was geëindigd.' Ze kwam op mij afgelopen en plaatste haar handen op mijn borst. 'Misschien kunnen we nu wel verder gaan waar we gestopt waren.'

Ze legt haar armen om mijn schouders en drukt haar lippen op de mijne. Ja, misschien moest ik gewoon met een ander naar bed gaan en zou ik zo Anne vergeten. Ik pakte haar vast en trok haar stevig tegen mij aan. Geen elektriciteit, zoals bij Anne. Kom op Dave niet aan denken! Ik voerde het tempo op die zij maar al te gretig volgde. Mijn handen gleden over haar borsten en aan de onder kant voelde ik twee kleine littekentjes, die mij die donderdag schijnbaar niet waren opgevallen. Mooi, ze zijn nep... Nou en? Alsof je dat ooit eerder heeft gestopt. Mijn tong gleed over de hare, maar... het deed echt helemaal niks met mij. Geen beweging daar beneden. Geen cm harder. Het beeld van Anne verscheen weer in mijn gedachten. Ruw greep ik Monique vast en duwde haar wat van mij af. Verbaasd keek ze mij aan.

'Het spijt mij maar ik kan het vandaag niet, ik heb teveel aan mijn hoofd.' Ik draaide me om en wreef op mijn slapen. Jezus wat is er mis met mij!!!