Ik kan je niet uitstaan! [Deel 1]

26. En actie! (1)

 © Mari_em

___________________________________________________________

                                                               Anne

 'Laar, zou jij morgen avond op Oddy kunnen passen?'

Ik schop mijn slippers uit en plof op de bank neer, de telefoon tussen mijn schouder en hoofd geklemd. Met mijn handen wrijf ik over mijn mondhoeken die stijf beginnen te voelen door de stomme grijns die ik al sinds vanmorgen op mijn gezicht heb. Dave zakt bij mijn voeten op de grond en krijgt een ondeugende blik in zijn ogen..

Oh oh.. 

'Hoezo?' antwoord ze en ik hoor dat ze bezig is met het huishouden want de stofzuiger klinkt op de achtergrond.

Dave pakt mijn voet vast en brengt hem naar zijn mond. Precies zoals hij dat vannacht deed. Hij duwt zijn lippen tegen mijn kuit en ik voel zijn tanden tegen mijn huid schuren terwijl hij afwisselt met kusjes en kleine nipjes. Een huivering glijd er door mijn lichaam die doordringt tot mijn diepste kern en een haast pijnlijk verlangen veroorzaakt. Ik sluit mijn ogen en moet moeite doen om mij aandacht bij het gesprek te houden. 

'Omdat ik....' Ik probeer hem met mijn voet van mijn af te duwen, maar hij pakt mijn been vast en trekt mij iets onderuit waardoor ik nu in een rare hoek lig. 'Omdat... ik... morgen... avond wat...  ga doen' zeg ik met moeite. 

'Wat dan?...' vraagt Lara bedachtzaam en zet de stofzuiger uit. 

Dave's naakte lichaam misbruiken. 'Zeg nou maar gewoon of je kan of niet?' zeg ik pittig en ga met een ruk weer rechtop zitten. Met mijn knie en platte hand probeer ik hem van mij af te duwen en kijk hem boos aan. "Ophouden" zeg ik zonder geluid naar hem. 

'Sorry, ik wist niet dat je boos werd.' Lara's stem zwakt af en ik hoor hoe ze op de achtergrond tegen iemand praat en iets overlegt. Ondertussen probeer ik Dave te laten stoppen met wat hij aan het doen is, maar mijn positie om niks terug te kunnen doen lijkt hem alleen maar meer aan te sporen. Zijn handen glijden naar mijn bovenbenen en stoppen bij de pijpen van mijn broek die, omdat het een short is, wel heel dicht bij mijn meest intieme plekje grenzen.  Ik zet mijn voet op zijn borst en duw hem met een harde zet naar achteren. 

'Ja het kan wel, maar dan moet hij met Robert mee, want ik moet 's avonds werken.' Robert heeft een eigen bouwbedrijf en heeft Oddy wel eens een keer vaker mee genomen. Oddy is echt een hele makkelijke hond om mee te nemen, hij is natuurlijk het restaurant gewend. Hij blijft gewoon de hele dag in zijn mand liggen tot je hem roept. 

'Oh, maar dan moet je hem alleen wel nu al brengen, want morgen gaat hij al vroeg weg. Vind je het erg om hem twee dagen te moeten missen?' 

Ben ik nu echt zo erg dat ik Oddy afscheep om met Dave tussen de lakens te kruipen? Maar het is eigenlijk niet mijn schuld. Dave is de reden dat ik de hele tijd gefladder in mijn buik voel... en niet kan wachten om hem weer...  'Jawel, maar het kan dan even niet anders, ik kom hem ergens vandaag brengen oké?' 

Dave worstelt zich los van de druk die ik met mijn voet veroorzaak en begint nu aan de knoopjes van mijn short te friemelen. Met een harde pets sla ik op zijn handen die hij gehaast weg trekt.

'Au' mompelt hij en zakt naar achteren op de grond. 'Bitch' 

Lachend wijs ik met mijn vinger naar hem. Zo van "pas op!"

'Dat is goed, wij zijn gewoon heel de dag thuis dus dan zie ik je wel verschijnen,' zegt Lara terwijl ik probeer te concentreren op wat ze zegt. 'Oh en Anne...?'